อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 347

เจ้าสำนักชิงบาดเจ็บสาหัส

นางก็บาดเจ็บสาหัส

เชือกป่านก็ล่อแหลมมาก จุดที่อยู่แม้แต่สถานที่ยืนก็ไม่มี

กู้ชูหน่วนและคนอื่นๆอยู่ในความเสียเปรียบเป็นที่สุด

“บนตัวของข้ายังมีอาวุธลับ หนอนตัวเล็กตัวหนึ่ง ข้ายังสามารถสู้ได้”

กู้ชูหน่วนตั้งสติ เอาอาวุธลับออกมาจากแหวนมิติ

แต่กลับได้ยินเสียงของเจ้าสำนักชิงสั่นเทาเล็กน้อย กล่าวด้วยเสียงหนักแน่ “ไม่ใช่ตัวเดียว แต่เป็นหลายตัว”

“หลายตัว?”

ทันทีที่กู้ชูหน่วนจ้องมอง ก็อดไม่ได้ที่จะขนหัวลุกชันไปทั้งตัวแล้ว

บนหินนั่นล้วนเป็นงูเหลือมสีขาวสลับดำตัวใหญ่หนาแน่น เพียงแค่สีของพวกมันคล้ายกับหินสุดๆ ประกอบกับแต่ละตัวก็ขดตัวและหลับอยู่ หากว่าไม่ดูดีๆ ก็มองไม่เห็นโดยสิ้นเชิง

งูมากมายขนาดนี้

นางจะฆ่าได้อย่างไร?

ไม่ต้องเอ่ยถึงที่นางได้รับบาดเจ็บในตอนนี้ แม้จะอยู่ในช่วงขั้นสูงสุด ก็ไม่สามารถฆ่างูมากมายขนาดนี้

“เป็นงูไฟระดับสอง ชอบจำศีลในที่ที่อุณหภูมิร้อน แม้จะเป็นเพียงระดับสอง พลังการสังหารไม่ได้แข็งแกร่งมาก แต่พวกมันล้วนเป็นสัตว์ที่อยู่รวมกันเป็นฝูงและโจมตีเป็นฝูง สามัคคีกันมาก ทันทีที่มีตัวหนึ่งบาดเจ็บ หรือมีตัวหนึ่งเริ่มการโจมตี งูทั้งฝูงก็จะพรั่งพรูออกมาทันที” เจ้าสำนักชิงกล่าวอธิบาย

หนังหัวของกู้ชูหน่วนเกิดอาการชา

“เช่นนั้นตอนนี้จะทำอย่างไร?”

“เจ้าจับข้าให้แน่น ข้าพยายามเร็วขึ้นหน่อยปีนขึ้นไปอีกสองเมตร จุดที่ขึ้นไปอีกสองเมตรมีกำแพงหินนูนออกมา บนก้อนหินนั่นไม่มีงู เจ้าไปหลบก่อน”

“ข้าคิดว่าไม่ต้องแล้ว พวกมันเห็นพวกเราแล้ว อีกทั้งข้ารู้สึกว่าพวกมันน่าจะหิวมานานมาก อดไม่ได้อยากจะล่าพวกเราเป็นอาหารแล้วล่ะ”

เพิ่งจะสิ้นสุดคำพูด ได้ยินเพียงเสียงฟ่อวฟ่อวฟ่อวดังขึ้น งูไฟตัวหนึ่งก็พุ่งเข้ามาด้วยท่าทางที่รวดเร็วอย่างฉับพลันดั่งสายฟ้า

งูไฟมีพิษ

แม้ว่าพวกเขาจะไม่กลัวพิษ แต่หากถูกกัดทั้งร่างก็จะชา และไร้กำลังจะปีนขึ้นไปด้วยเถาวัลย์อีก

กู้ชูหน่วนปล่อยเข็มพิษอันหนึ่งออกไปตามสถานการณ์

งูไฟเปลี่ยนทิศทาง และพุ่งเข้ามากัดต่อ

เข็มพิษของกู้ชูหน่วนเสมือนดั่งดอกสาลี่ในพายุฝน หว่านลอยเต็มฟากฟ้า แต่ละเข็มเร็วแม่นยำและดุดัน

งูไฟถูกยิงโดน ร่วงลงไปในทะเลโลหิต ถูกทะเลโลหิตกลืนกินในพริบตา

เมื่องูไฟตัวอื่นเห็นดังนั้น ทั้งหมดก็พุ่งเข้ามากัด