อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 362

“ในเมื่อเจ้าหารือด้วยยาก เช่นนั้นข้าก็ได้แต่ทำลายมุกมังกรแล้ว ถึงอย่างไรจะตายมีมุกมังกรไปเป็นเพื่อนก็ไม่เลว”

กู้ชูหน่วนว่าแล้วก็เล็งอาวุธลับไปที่ดอกกุหลาบ

สีหน้าหัวหน้ากองธงกล้วยไม้เปลี่ยนโดยพลัน

นางคนนี้ไม่ทำอย่างที่ควรเป็น หากเกิดนางซัดมุกมังกรบนดอกกุหลาบลงทะเลโลหิตจริงๆ เช่นนั้นจะเป็นความเสียหายที่ไม่อาจหวนคืน

แม้อี้เฉินเฟยรู้ว่ากู้ชูหน่วนไม่ทำมุกมังกรตกทะเลโลหิตจริงๆ แต่เห็นแล้วก็ยังหวาดหวั่นสะท้าน

“ผลไม้สีแดงเพลิงที่นี่มีผลรักษาบาดแผล ขอเพียงกินไม่กี่ผลก็ฟื้นคืนได้ ก็คือผลไม้ที่เจ้าถืออยู่ในมือเมื่อครู่นั่นแหละ”

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าผลไม้ที่นี่สามารถรักษาบาดแผล”

“กู้ชูหน่วน ข้าของเตือนว่าเจ้าอย่างถามให้มากนัก”

เขาจะบอกกู้ชูหน่วนได้อย่างไร ว่าเขาไม่มีอาหารตกถึงท้องมาหลายวัน ด้วยความหิวจึงเด็ดผลไม้มากิน คิดไม่ถึงว่าจับพลัดจับผลูฟื้นวรยุทธ์

กู้ชูหน่วนโยนรอยยิ้มยากจะคาดเดาให้เขา ถูผลไม้ในมือ ยื่นให้อี้เฉินเฟยไปก็จ้องหัวหน้ากองธงกล้วยไม้อย่างระแวดระวังไป

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้เอ่ย “คำถามที่เจ้าถาม ข้าตอบแล้ว ตอนนี้ให้ข้าเอามุกมังกรไปได้แล้วกระมัง”

“แน่นอนว่าไม่ได้ ใครบอกว่าข้าถามเพียงเรื่องเดียว?”

“เจ้ายังอยากถามอะไร?”

“เย่เฟิงล่ะ?”

ครั้นเอ่ยถึงเย่เฟิง หัวหน้ากองธงกล้วยไม้ก็ชักสีหน้าทันที “ไม่รู้”

กู้ชูหน่วนลูบจมูก

ก็แค่ถามว่าเย่เฟิงอยู่ที่ไหน ต้องอารมณ์เสียขนาดนี้เชียวหรือ?

ทำอย่างกับนางจะหนีตามเย่เฟิง สวมเขาให้เขาอย่างนั้นแหละ

“ถ้าเจ้าปิดผนึกวรยุทธ์ตัวเอง ไปจากที่นี่ ข้าก็จะละเว้นมุกมังกรเม็ดนั้น”

“กู้ชูหน่วน เจ้าหลอกข้า!” หากเขาปิดผนึกวรยุทธ์ตัวเอง ไปจากที่นี่ เช่นนั้นมุกมังกรก็มิตกเป็นของนางหรือ?