อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 361

ในจุดไม่ไกลมีเสียงปะทะของอาวุธดังมาเป็นครั้งๆ ระคนเสียงระเบิดของหินขนาดใหญ่ที่แตกออก

กู้ชูหน่วนเด็ดผลไม้สีแดงเพลิงลงมาจากต้นไม้ ตั้งใจฟังความเคลื่อนไหวจากที่ไกลๆ

“มีเสียงคลี่หุบของพัด มีเสียงดังก้องนภาทั่วสารทิศ แล้วยังมีเสียงอาวุธลับกลีบบุปผา เป็นน่าหลันหลิงลั่วกำลังต่อสู้กับหัวหน้ากองธงโบตั๋นแห่งเผ่าปีศาจ แปลก คนของเผ่าปีศาจไม่ใช่ว่าบาดเจ็บกันหมดหรือ? ทำไมยังมีพลังแข็งแกร่งขนาดนั้นได้? น่าหลันหลิงลั่วอาจสู้พวกเขาไม่ได้”

กู้ชูหน่วนเอ่ยพึมพำ นางอยากไปดูสักหน่อย แต่อี้เฉินเฟยบาดเจ็บหนักขนาดนี้ หากฝืนพยุงเขาก็รังแต่จะทำให้อาการเขาสาหัสยิ่งขึ้น

ทว่าหากไม่ใช่เพราะน่าหลันหลิงลั่วช่วยนาง ก็คงไม่ถึงกับตกลงมาที่นี่

ถึงอี้เฉินเฟยจะบาดเจ็บสาหัสร่วมป่วยหนัก แต่ไม่หมายถึงเขาฟังอะไรไม่ออกทั้งนั้น

สามารถซัดหินขนาดใหญ่ได้เป็นลูกๆ ถึงฟื้นพลังไม่สมบูรณ์ แต่เกรงว่าฟื้นได้เจ็ดแปดส่วน

หัวหน้ากองธงโบตั๋นกับหัวหน้ากองธงดอกท้อล้อมโจมตีน่าหลันหลิงลั่ว กลัวแต่น่าหลันหลิงลั่วจะสู้พวกเขาไม่ได้

อี้เฉินเฟยเอ่ยอย่างอ่อนแรง “เจ้าควรระวังหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ แค่กๆ...”

“สมกับที่ท่านอี้เป็นเซียนกวี ความคิดละเอียดจริงๆ ฮ่าๆ...”

ด้านข้างมีเสียงอันคุ้นเคยดังมา ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมอง ผู้ที่กล่าวมิใช่หัวหน้ากองธงกล้วยไม้หรือ?

เมื่อครู่มิใช่บาดเจ็บปางตายหรือ? เหตุใดสีหน้าตอนนี้จึงแดงฝาด มีชีวิตชีวา ดวงหน้าเปล่งประกาย ท่าทางไม่เหมือนเคยบาดเจ็บสาหัสสักนิด?

กู้ชูหน่วนกอดอก กดความฉงนในใจ ยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม “หัวหน้ากองธงกล้วยไม้ ช่วงนี้เราสองคนช่างมีวาสนานัก ไปไหนก็ต้องได้พบเจ้าทุกครา”

“นางเด็กเปรต ถ้ำโลหิตลึกขนาดนั้น เจ้าคิดว่าคนของเผ่าเทียนเฟิ่นกับเผ่าหยกจะกระโดดลงมาช่วยเจ้าหรือ?”

“บางทีพวกเขาอาจไม่กระโดดลงมาช่วยข้า แต่เจ้าลองทายดูสิ พวกเขาจะกระโดดลงมาหามุกมังกรหรือไม่?”

สีหน้าหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ขรึมพลัน เปิดใจกล่าวคำตรงทันที “ขอเพียงเจ้าส่งมอบมุกมังกรมาดีๆ ทุกเรื่องในอดีต เราหายกัน มิเช่นนั้น เอาไว้เข้าชิงมาได้เองแล้ว ข้าจะให้เจ้าทรมานยิ่งกว่าตาย”

กู้ชูหน่วนโยนออกไป โยนมุกมังกรไปในดอกกุหลาบที่บานสะพรั่งดอกหนึ่งตรงข้างหน้าผา

ดอกกุหลาบอยู่ข้างสระโลหิต โคลงเคลงจะตก เพียงสายลมพัดนิดเดียวก็อาจพัดตกลงผาโลหิตหมื่นจั้งข้างๆ ได้ตลอดเวลา