อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 386

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างเหนื่อยใจ ปล่อยให้เขาจับมือตัวเอง เดินออกจากสายตาที่ทั้งอิจฉาและตกตะลึงของทุกคน

ณ จวนอ๋องหาน

เย่จิ่งหานไม่รู้ว่าให้คนเตรียมอาหารไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ กู้ชูหน่วนกวาดตามองไป มีถึงยี่สิบแปดเมนู และทุกเมนูก็เป็นอาหารที่นางชอบด้วย ดูออกว่า เย่จิ่งหานใส่ใจมากแค่ไหน

เดินทางมาไกล นางหิวจนไส้จะขาดแล้ว นางหยิบตะเกียบขึ้นมา แล้วกินมูมมามอย่างไม่สนใจใคร

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ที่รัดอยู่บนข้อมือได้กลิ่นหอมของเนื้อ ก็กระโดดพึ่บลงมา มองดูอาหารบนโต๊ะน้ำลายไหล

กู้ชูหน่วนเห็นมันกำลังจะกิน ก็จับหางมันขึ้นมา “เจ้านายกินข้าว งูอย่าเข้ามายุ่ง”

“ฟ่อๆ……นายท่าน เค้าหิวแล้วนะ”

“เจ้าควรจะบอกข้าว่า มีวันไหนบ้างที่เจ้าไม่หิว”

“เยอะขนาดนี้ เจ้าก็กินไม่หมด เหลือให้เค้ากินบ้างสิ ดูสายตาที่น่าสงสารของข้าสิ”

“ไสหัวไปเลย อย่ามาทำตัวน่าสงสารตรงนี้”

กู้ชูหน่วนจับมันโยนออกไป

ตั้งแต่ออกมาจากเผ่าหยก นางไม่ได้กินเนื้อเลยสักคำ ให้มันกินหมดเลย

อีกอย่าง เงินที่นางเอามาด้วยก็เอาไปซื้อเนื้อให้มันจนหมด ขนาดเสื้อผ้าเครื่องประดับของนางก็เอาไปจำนำซื้อเนื้อหมดแล้ว จึงทำให้นางต้องใช้เงินไม่กี่กษาปณ์ ซื้อเสื้อผ้าเนื้อหยาบมาใส่ไว้ก่อน เลยถูกคนอื่นมองว่าเป็นหญิงยากจนและกลั่นแกล้ง

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เลื้อยขึ้นโต๊ะอีกครั้ง เตรียมแอบกินเนื้อในตอนที่กู้ชูหน่วนไม่ทันระวัง

แต่ไม่คิดว่า หางของมันถูกจับขึ้นมาอีกครั้ง

ครั้งนี้คนที่จับมันขึ้นมาไม่ใช่กู้ชูหน่วน แต่เป็นเย่จิ่งหาน

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์โมโห แยกเขี้ยวใส่เย่จิ่งหาน

เจ้านายจับหางมันขึ้นมาก็ช่างเถอะ ขนาดเจ้าโง่นี่ก็ยังมารังแกมันอีก

มันเป็นเจ้าแห่งสัตว์ ราชาแห่งงูเชียวนะ

“ฟ่อๆๆ……”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ดิ้นรน แต่ผู้ชายตรงหน้าไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน แค่จับไว้แบบนี้ มันใช้แรงทั้งหมดก็ยังขัดขืนออกมาไม่ได้

เจี่ยวจิ่วเอ๋อร์โกรธจัด กำลังจะแปลงร่างเป็นงูยักษ์ ทันใดนั้นเย่จิ่งหานก็พูดว่า

“เจี่ยงเสวีย ไปย่างหมูสิบตัวมาให้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กิน”

ใบหน้าบึ้งตึงของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็ยิ้มร่าออกมาทันที