อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 393

นี่คือประเด็นหลักหรือไง?

ประเด็นคือ เขาไม่ยอมออกจากห้องหนังสือ นางจะหาม้วนหนังแกะโบราณได้ยังไง?

มองดูเย่จิ่งหานเก็บหนังสือบนโต๊ะอย่างชำนาญ กู้ชูหน่วนก็ถอนหายใจยาว สองมือเท้าคาง ลูกตากลอกไปมา

“ท่านอ๋อง ข้านอนไม่หลับ อยากจะชมจันทร์อยู่ตรงนี้ เจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ”

“งั้นข้าชมจันทร์เป็นเพื่อนเจ้านะ”

“……”

เย่จิ่งหานถอนเสื้อคลุมออก แล้วคลุมให้นางอย่างเอาใจใส่

กู้ชูหน่วนกัดฟันพูดว่า “ท่านอ๋อง พรุ่งนี้ไม่ต้องเข้าประชุมเช้าเหรอ?”

“ไม่ต้อง อยู่เป็นเพื่อนเจ้าดีกว่า”

“ไม่เข้าได้ยังไง ตอนนี้แคว้นเย่กับแคว้นฮั่วสู้รบกันอยู่ เจ้าเป็นถึงเทพสงคราม น่าจะให้ความสำคัญกับประเทศมากกว่าสิ ถึงแม้ฮ่องเต้จะทำผิดต่อเจ้า เจ้าก็ต้องคำนึงถึงราษฎรด้วยสิ ข้าแนะนำให้เจ้ากลับไปพักผ่อนซะ พรุ่งนี้เช้าจะได้สดชื่น เข้าประชุมอย่างกระปรี้กระเปร่า”

“วางใจได้ แคว้นฮั่วสู้แคว้นเย่ไม่ได้หรอก” เย่จิ่งหานแววตาเย็นชา แต่ไม่นานก็หายไป

“ดังนั้นเจ้าตั้งใจปล่อยให้ฮ่องเต้ปวดหัว ถึงเวลาต้องจำใจมาขอร้องเจ้าใช่ไหม”

“อาหน่วน เรื่องประเทศการเมือง เจ้าไม่ต้องสนใจหรอก”

ใครอยากสนใจกัน

มีเย่จิ่งหานกับแม่ทัพใหญ่เซียวอยู่ แคว้นฮั่วสู้เข้ามาได้สิแปลก

“ใช่แล้ว แม่ทัพใหญ่เซียวกับเซียวอวี่เซวียนพวกเขาล่ะ?”

อุณหภูมิในร่างกายของเย่จิ่งหานเยือกเย็นขึ้น เหมือนไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ จึงตอบแบบขอไปทีว่า “ตอนแม่ทัพใหญ่เซียวเข้าคุก เซียวอวี่เซวียนไม่อยู่ในจวน ตอนนี้คงหนีไปแล้วล่ะ”

ผู้หญิงคนนี้ เมื่อกี้ยังบอกว่าตัวเองจะไม่ยุ่งกับชาวบ้าน และจะไม่เจ้าชู้อีกแล้วไง ตอนนี้ยังพูดถึงเซียวอวี่เซวียนอีก

“ฮ่องเต้คงไม่ทำอะไรแม่ทัพใหญ่เซียวหรอกนะ?”

“ถ้าข้าเดาไม่ผิดล่ะก็ ไม่เกินสามวัน ฮ่องเต้ก็คงจะปล่อยแม่ทัพใหญ่เซียวออกมาแล้ว และเอาครอบครัวของเขาเป็นตัวประกัน ขอให้แม่ทัพใหญ่เซียวออกไปสู้รบกับแคว้นอั่ว” เพราะราชสำนักไม่มีทหารให้ใช้แล้ว

อันกั๋วกงนั่นก็แค่พวกถุงสุราห่อข้าว

“อ้อ……”

“เจ้าเดินทางมาหลายวัน เกรงว่าจะไม่เคยได้พักผ่อนดีๆ ข้ากลับห้องนอนเป็นเพื่อนเจ้าไหม”