อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 394

ณ ห้องครัว

เย่จิ่งหานสองมือไพล่หลัง ฟังชิงเฟิงรายงานเงียบๆ

“นายท่าน พอท่านไปแล้ว พระชายาก็ค้นห้องหนังสือทั้งห้อง เหมือนกำลังหาอะไรอยู่ ก่อนหน้านี้ พระชายาก็ไปหอเก็บสมบัติ และค้นหอเก็บสมบัติทั้งห้อง แต่นางก็ไม่ได้เอาอะไรออกมา น่าจะไม่มีของที่พระชายาต้องการ”

“ข้าน้อยยังสืบไม่ได้ว่าพระชายาต้องการอะไร และยังสืบไม่ได้ว่าใครบังคับให้พระชายาทำอะไร”

“นายท่าน จะเรียกพระชายามาสอบถามหรือไม่ขอรับ”

เจี่ยงเสวียกลอกตามองบนชิงเฟิง

นี่มันเวลาไหนแล้ว เจ้าโง่ชิงเฟิงยังไม่ยอมรับความจริงอีก

ท่านอ๋องเป็นห่วงพระชายามากกว่าใครทั้งนั้น จะถามพระชายาต่อหน้า แล้วให้พระชายาอับอายขายขี้หน้าในจวนได้ยังไง

ไม่แปลกที่พระชายาชอบว่าชิงเฟิงโง่

เย่จิ่งหานพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ไม่ว่านางจะไปไหน หาอะไร ก็ปล่อยนางหาไปเถอะ คอยจับตาดูนางไว้ให้ดี อย่าให้นางรู้ตัว”

“ขอรับ”

เห็นเย่จิ่งหานเดินไปข้างบ่อปลา ชิงเฟิงก็พูดอย่างลังเลว่า “นายท่าน ท่านคงไม่ได้จะฆ่าปลาและทำปลาจริงๆหรอกนะขอรับ?”

“เจ้ามีปัญหาหรือไง?”

“ข้าน้อยมิบังอาจขอรับ งานแบบนี้ ให้ข้าน้อยทำก็ได้นี่ขอรับ”

ชิงเฟิงเลิกแขนเสื้อขึ้น อยากลงไปจับปลาฆ่าปลา กลับเห็นเย่จิ่งหานมองค้อนมา

“นางเป็นพระชายาของเจ้า หรือเป็นพระชายาของข้า”

ชิงเฟิงเกือบล้มหน้าทิ่ม เขาพูดอย่างหวาดระแวงว่า “ข้าน้อยมิบังอาจ ข้าน้อยสมควรตาย”

“ไปเรียกพ่อครัวมา คืนนี้ข้าจะต้มข้าวต้มปลาเอง”

“ขอรับ……”

เขาอยากบอกว่า ปลามีกลิ่นคาวมาก โดยเฉพาะตอนฆ่าปลา ยิ่งมีกลิ่นคาวหนักเข้าไปอีก

แต่ทว่าเจ้านายรับสั่งมา เขาไม่กล้าไม่ทำตาม

ณ ห้องหนังสือ

กู้ชูหน่วนเหนื่อยจนลุกไม่ไหว

ทั้งห้องหนังสือในและนอก บนและล่างนางก็ค้นจนหมดแล้ว แต่ก็ไม่เจออะไรเลย