อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 410

กู้ชูหน่วนสงบสติอารมณ์ ฉีกยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ พยายามทำตัวเรียบเฉย พร้อมพูดขึ้นว่า “จะมีความลับอะไร ก็แค่รู้สึกว่าม้วนหนังแกะโบราณแปลกดี จึงอยากดูแค่นั้นเอง”

นางยิ่งเป็นเช่นนี้ เย่จิ่งหานก็ยิ่งสงสัย

“ใช่หรือ…..”

“แน่นอนสิ ดังนั้นท่านอ๋อง ให้ข้ายืมดูหน่อยสิ ดูสิ ข้ามาหาด้วยตนเองแล้ว”

“ทำไมข้าถึงรู้สึกว่า เจ้ามีอะไรกับข้า เพียงเพราะต้องการม้วนหนังแกะโบราณนั่น”

“ฟ้าดินเป็นพยาน ข้าจะมีอะไรกับเจ้าเพื่อม้วนหนังแกะโบราณได้อย่างไร ข้ากู้ชูหน่วนเป็นคนง่ายๆขนาดนั้นหรือ?”

สีหน้าเย่จิ่งหานค่อยดีขึ้นมาหน่อย แต่ปากยังคงพูดอย่างไม่น่าฟังว่า “เจ้าไม่ใช่คนง่ายๆจริง หากเจ้าง่ายขึ้นมาก็ไม่ใช่คนแล้ว”

"……"

“ดังนั้นท่านอ๋อง ม้วนหนังแกะโบราณ ควรที่จะให้ข้าได้หรือยัง”

“เจ้าอยากได้อะไรก็ได้ ยกเว้นม้วนหนังแกะโบราณ ข้าไม่ให้เจ้า”

“ทำไม….”

กู้ชูหน่วยโกรธโมโหจัดขึ้นมาทันที

นางยอมที่จะให้เขาเอาสิ่งของทั้งหมดกลับคืน นางขอเพียงม้วนหนังแกะโบราณ

“เพราะข้าเห็นว่าม้วนหนังแกะโบราณดูน่าสนใจ ไม่อยากให้”

น่าขำ ยกให้เจ้า แล้วเจ้าเอาไปให้ผู้ชายคนอื่นหรือ?

ใบหน้าของเขาจะเขียวอีกไม่ได้

“เย่จิ่งหาน เจ้าไม่รักษาคำพูด เจ้าพูดแล้วว่าจะยกม้วนหนังแกะโบราณให้ข้า”

“ข้ารับปากที่จะยกให้เจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่”

กู้ชูหน่วนโกรธจนตัวสั่น

กินเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ไม่รักษาสัญญาใช่ไหม

เห็นว่านางกู้ชูหน่วนน่ารังแกหรือ

“ข้าถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ม้วนหนังแกะโบราณ เจ้าจะให้ข้าหรือไม่?”

“ไม่ให้”

“ได้”

กู้ชูหน่วนสะบัดแขนเสื้อแล้วจากไป ปิดประตูดังปัง

คนที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียงพวกเขาทะเลาะกัน ต่างก็ตกใจจนตัวสั่น