อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 414

ชิงเฟิงพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “ท่านอ๋อง หลังจากที่พระชายาถูกกักบริเวณ ก็วิจัยยาสมุนไพรมาตลอด ตามความเห็นของข้าน้อย นางไม่เห็นท่านอยู่ในสายตาเลย”

“อืม....” หางเสียงเย่จิ่งหานสูงขึ้น

ชิงเฟิงรีบพูดอธิบายขึ้นว่า “ความหมายของข้าน้อยคือ พระชายาไม่เคยรู้สึกสำนึกผิดเลย”

เย่จิ่งหานกำหมัดทั้งคู่ไว้แน่น สีหน้ามืดดำราวกับถ่าน

“ข้าว่า นางอยู่ในจวนอย่างอิสรเสรีมาก พระชายาหลอมยา ไม่จำเป็นต้องใช้ยาสมุนไพรหรือ? นางถูกกัดบริเวณอยู่ในจวน เอายาสมุนไพรออกมาจากไหน?”

“เรียนท่านอ๋อง พระชายาสั่งคนใช้มาซื้อมา เพราะท่านไม่ได้มีคำสั่งปลดตำแหน่งพระชายา เพียงแค่กักบริเวณชั่วคราว ดังนั้นคนในจวนจึงยังต้องฟังคำสั่งของนาง”

ไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ คนในจวนรู้จักแต่พระชายา ล้วนไม่ฟังคำสั่งของพวกเขาแล้ว ไม่ดูว่าข้างหลังเขามีท่านอ๋องนะ

“เริ่มตั้งแต่วันนี้ หากมีใครกล้าช่วยนางซื้อยาสมุนไพร ให้โบยแปดสิบที แล้วไล่ออกจากจวนอ๋อง”

“ขอรับ” ชิงเฟิงแสดงสีหน้าดีใจ

เย่จิ่งหานหันมองดูทางด้านห้องหลอมยา ทางนั้นมีควันฟุ้งกระจาย คนในจวนมากมายต่างกำลังช่วยกันดับไฟ

เขาถอนหายใจอย่างหนัก

ยาสมุนไพรหมดแล้ว

ห้องหลอมยาก็พังแล้ว กู้ชูหน่วนน่าจะหยุดได้แล้วมั้ง

ผ่านไปเพียงหนึ่งชั่วโมง ภายในจวนอ๋องหานก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นอย่างรุนแรง

เย่จิ่งหานโยนตำราในมือฟาดโต๊ะอย่างแรง ความโกรธปะทุขึ้นอย่างรุนแรง

“เห็นจวนอ๋องเป็นสถานที่อะไรกัน ตลาดสดหรือ? ไปสืบมา ใครเป็นคนก่อให้เกิดเหตุระเบิด สั่งโบยหนึ่งร้อยที”

ชิงเฟิงพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นเทาว่า “เรียนท่านอ๋อง คือพระชายา ห้องหลอมยาพังแล้ว พระชายาหลอมยาในเรือนอุ่น ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เบ้าหลอมยาเกิดระเบิดขึ้นอีกครั้ง”

“พระชายาอีกแล้ว? มีคำสั่งไปแล้วไม่ใช่หรือ ห้ามใครเอายาสมุนไพรกับเบ้าหลอมยาให้นางอีกไม่ใช่หรือ?”

“คือ....อาจเป็นเพราะที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ แล้วยังเหลืออยู่บ้าง”

“……"