อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 461

“อ๋อ ถูกแล้ว เหมือนว่าพ่อของจะทิ้งไว้ประโยคหนึ่ง”

จิตใจของกู้ชูหน่วนตึงเครียดทันที

“คำว่าอะไร?”

“ตอนนั้น ข้ายังเล็ก จำไม่ได้”

กู้ชูหน่วนอยากจะต่อยเขาสักยก

เรื่องที่สำคัญขนาดนี้ยังจะลืมได้อีก

“ท่านคิดให้ละเอียดอีกที”

“ผ่านไปห้าสิบกว่าปีแล้ว จะนึกออกได้อีกที่ไหน”

“โอ๊ย ท่านปู่ ท่านปู่คนดีของข้า ท่านก็คิดให้ดีๆสักหน่อยสิ ข้าชอบฟังเรื่องราวเช่นนี้มากเชียวล่ะ”

ผู้เฒ่าฮัวสูญเสียท่านพ่อท่านแม่และภรรยาไปเร็ว สุดท้ายแม้แต่หลานสาวก็ตายจากไปเร็วเหมือนกัน

ในใจของเขาปรารถนาที่จะได้รับความเป็นครอบครัวกว่าผู้ใด

ตอนนี้กู้ชูหน่วนดึงมือของเขาออดอ้อนไม่หยุด และราวกับว่าเขาได้เห็นลูกสาวและหลานสาวดึงมือเขาแล้วออดอ้อนไม่หยุดเช่นนี้ในขณะที่ยังเป็นเด็ก

จิตใจของผู้เฒ่าฮัวแทบละลายแล้ว จะขัดความต้องการของนางได้ลงคอได้อย่างไรกัน

“ได้ได้ได้ ปู่จะคิดให้ดีๆ เหมือนท่านพ่อข้าจะพูดว่าหุบเขา ภูเขาอะไร......ค่ายกลอะไร”

“หุบเขาตันหุย?”

“ใช่ใช่ใช่ ก็คือหุบเขาตันหุย เจ้ารู้ได้อย่างไร?”

“เมื่อไม่นานมานี้ออกไปกับท่านอ๋อง ได้พบคนของหุบเขาตันหุยสองสามคน เจ้าบอกว่าหุบเขาอะไร ในสมองของข้าปรากฏคำว่าหุบเขาตันหุยสามคำนี้ขึ้นมาโดยตรง”

“ที่ผ่านมาหุบเขาตันหุยหลบซ่อนจากเรื่องทางโลก ทำไมถึงได้จะออกมาโดยกะทันหันได้”

“อันนี้ข้าก็ไม่รู้ ท่านปู่ ท่านคุ้นเคยต่อหุบเขาตันหุยหรือ?”

“ไม่คุ้นเคย ไม่เคยไป”

ใช่หรือ?

เช่นนั้นก็น่าเสียดายจริงๆ

นางยังคิดว่าตาเฒ่าจะมีความรู้เรื่องหุบเขาตันหุยเล็กน้อยน่ะ

“นางค่อยคิดอีกทีว่าเป็นภูเขาอะไร ค่ายกลอะไร?”