อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 462

ผู้เฒ่าฮัวพยายามจะพุ่งเข้าไป แต่ แต่พลานุภาพของค่ายกลนั้นรุนแรงเกินไป ทุกครั้งที่เขาพุ่งเข้าไป ก็ถูกดีดออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า

“ฟู่ว......”

ผู้เฒ่าฮัวก็เป็นยอดฝีมือที่โด่งดังไปทั่วโลก แต่กลับถูกพลังของค่ายกลกระเทือนกลับจนกระอักเลือดออกมา อวัยวะภายในก็แทบจะเคลื่อนผิดที่

ยอดฝีมือคนอื่นๆของเรือนพักร้อนชิวเฟิงที่พุ่งเข้าไป ก็ระเบิดเป็นหมอกเลือดไปในที่เกิดเหตุ

ผู้เฒ่าฮัวเห็นเพียงกู้ชูหน่วนและคนอื่นในนั้นแฉลบตัวหลบเลี่ยงด้วยความยากลำบาก

“ท่านอ๋องล่ะ ทำไมท่านอ๋องยังไม่มาอีก” ผู้เฒ่าฮัวแทบจะคำราม

เขาไม่กล้าจินตนาการจริงๆ หากปล่อยให้ยืดเยื้อต่อไป คนในนั้นจะถูกบดเป็นเนื้อโคลนทั้งหมดหรือไม่

“ท่านอ๋องต่อสู้กับจอมมารอยู่ปลีกตัวออกมาไม่ได้ และยิ่งสู้ก็ยิ่งไกล วิทยายุทธของข้าน้อยต่ำต้อย ไม่มีทางเข้าใกล้พวกเขาได้โดยสิ้นเชิงขอรับ”

“เช่นนั้นก็ตะโกนร้องออกไปดังๆ ให้ท่านอ๋องกลับมาโดยพลัน”

“ข้าน้อยตะโกนแล้ว แต่เสียงการต่อสู้ของพวกเขาดังเกินไป เสียง......เสียงดังไปไม่ถึงหูของท่านอ๋องขอรับ”

“มังกรไฟสิบสองตน พวกเจ้าไปเชิญท่านอ๋องมาด้วยตัวเอง จะต้องทำด้วยความรวดเร็ว”

“ขอรับ” เงาคนสิบสองร่างออกไปทันที รวดเร็วจนมองไม่ชัดเจนโดยสิ้นเชิง

“ฟู่ว.....”

ผู้เฒ่าที่แขนขาดไปข้างหนึ่งไม่ทันได้ระวัง ก็ถูกเหล็กดัดอ่อนช่วงชิงชีวิตไปอีก

คนอื่นๆได้รับบาดเจ็บไม่มากก็น้อย แม้แต่บนร่างกายของกู้ชูหน่วนก็ได้รับบาดเจ็บจากเส้นแสงแวบวับของเหล็กดัดอ่อนหลายสิบจุด เลือดสดไหลรินออกมา กระโปรงสีแดงสด เพราะว่าเปียกเปื้อนเลือด จึงยิ่งดูมีเสน่ห์ขึ้น

ผู้เฒ่าฮัวรวบรวมพลังทั้งหมด ไม่ลังเลที่จะใช้วิชาต้องห้าม ถล่มไปทางค่ายกล แต่ทว่าค่ายกลนั้นสั่นสะเทือนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แล้วเขาก็ยังเข้าไปไม่ได้

เขาหาวิธีทำลายค่ายกลด้วยความร้อนใจ แต่ยิ่งร้อนใจมากเท่าไร ก็ยิ่งไร้หนทางจะทำลายค่ายกลเท่านั้น ทำได้เพียงกระวนกระวายใจจนหัวหมุน

ผู้เฒ่าที่เหลืออยู่ในค่ายกลไม่กี่คนรวมตัวเป็นลักษณะการคุ้มกัน ปกป้องกู้ชูหน่วนไว้ด้านใน ใช้ร่างกายเลือดเนื้อของตัวเองกำบังต่อต้านค่ายกลโหลฉางอันโหดร้ายทารุณ

ทุกคนที่อยู่ด้านนอกค่ายกลล้วนมองดูเหตุการณ์ด้านในด้วยความหวาดผวา ปวดใจเหมือนเลือดหยดใจหัวใจ คนไม่น้อยล้วนทยอยไปหาวิธีการทำลายค่ายกล ก็ยังคงหาปมไม่ได้แม้แต่น้อย

“พวกท่านไม่ต้องสนใจข้า” กู้ชูหน่วนชักกระบี่ตรงช่วงเอวออกมา ทุกกระบี่ต่อต้านเหล็กดัดอ่อน

เหงื่อและเลือดเปียกชโลมร่างกายของนาง เส้นแสงแวววับแต่ละเส้นฟาดลงบนร่างของนาง จึงมีรอยเลือดเป็นเส้นๆ แต่นางกลับไม่รู้สึกโดยสิ้นเชิง

รู้เพียงแค่นางต้องยืนหยัดไว้ต่อไป รู้เพียงแค่ไม่สามารถให้ผู้เฒ่าทั้งสามเอาชีวิตพ่วงเข้าไปเพราะนางได้

นึกถึงประชาชนนับพันหมื่นของเผ่าหยก กู้ชูหน่วนกัดฟันสู้ทน ทุกกระบี่สะเทือนเหล็กดัดอ่อนออกไป

ยิ่งนางแพ้ก็ยิ่งกล้าหาญ ยิ่งได้รับบาดเจ็บบนร่างมากขึ้น ยิ่งเลือดไหลรินมากขึ้น กระบี่ในมือก็ยิ่งรวดเร็วมากขึ้น

สติค่อยๆเลือนราง ข้างหูเป็นเสียงร้องตะโกนอย่างสุดกำลังของผู้เฒ่าฮัวและเหล่าองครักษ์ของเรือนพักร้อนชิวเฟิง

แต่นางไม่ได้ยินสักประโยค ได้ยินเพียงเสียงหัวใจที่เต้นตึกตักๆเร็วขึ้นของตัวเองเท่านั้น

นางเป็นเพียงระดับสองเท่านั้น

ผู้เฒ่าเหล่านั้นอยู่ถึงขั้นสูงสุดระดับสี่แล้ว

แต่เนื่องจากผู้เฒ่าทั้งสามคนได้รับบาดเจ็บสาหัส อีกทั้งยังสูญเสียกำลังภายในไปอย่างมหาศาลอีก การเคลื่อนไหวมือจึงยิ่งช้าลงเรื่อยๆ ปกป้องตัวเองก็ยังลำบาก ไร้เรี่ยวแรงจะปกป้องกู้ชูหน่วนไปนานแล้ว

หลายครั้งที่ผู้เฒ่าทั้งสามคนเกือบได้รับบาดเจ็บจากเหล็กดัดอ่อน ล้วนเป็นกู้ชูหน่วนเอากระบี่มาขวางไว้ ปาดเหล็กดัดอ่อนออกไป ช่วยพวกเขาจากหายนะ

เมื่อครู่คือผู้เฒ่าทั้งสามปกป้องกู้ชูหน่วน

ตอนนี้กลับกันแล้ว

กู้ชูหน่วนเด็กสาวผู้สง่างามผู้หนึ่ง ทั้งร่างถูกอาบไปด้วยเลือด ใช้กระบี่ในมือได้อย่างคล่องแคล่วปราดเปรียว นางแฉลบไปมาในค่ายกลโหลฉาง ใช้ร่างกายเลือดเนื้อของตัวเองยืนหยัดปกป้องผู้เฒ่าทั้งสาม

ทุกคนในเรือนพักร้อนชิวเฟิงล้วนซาบซึ้งแล้ว

ผู้เฒ่าทั้งสามก็ล้วนซาบซึ้งทั้งหมด

ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำ ตะโกนเสียงดังว่า “พวกเราจะไม่ไหวแล้ว ท่านไม่ต้องสนใจข้าแล้ว ปกป้องตัวเองก่อน”

กู้ชูหน่วนกัดฟันแน่น ปล่อยให้เส้นแสงแวววาวของเหล็กดัดอ่อนฟาดบนตัวของตัวเอง ปล่อยให้เลือดสดหยดรินทีละหยด แล้วกล่าวด้วยความแน่วแน่ “ข้าเป็นคนเปิดการทำงานของค่ายกล ข้ามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบปกป้องพวกท่าน”

“ท่านคือพระชายา พวกเราเป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชา คุ้มกันท่านเป็นหน้าที่ของพวกเรา ท่านไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงพวกเรา”

“ใช่แล้ว ในท้องของท่านยังมีเลือดเนื้อของท่านอ๋องอีก หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่าน แม้ว่าพวกเราจะลงนรก ก็ไม่มีหน้าไปพบท่านอ๋อง”

“คำพูดเพ้อเจ้อมาจากไหนมากมาย มุมตะวันออกเฉียงเหนือของค่ายกลค่อนข้างอ่อน พวกท่านมาที่มุมตะวันออกเฉียงเหนือ”

ขณะที่พูด นางสะเทือนเหล็กดัดอ่อนทั้งหมดออกไป หาที่ปลอดภัยส่วนหนึ่งสำหรับพวกเขา แต่นางกลับไปต้านทานกับเหล็กดัดอ่อนที่พุ่งโจมตีตัดกันเข้ามาทั้งหมดคนเดียว