อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 493

“งั้นพวกเจ้ารู้ไหมว่าแม่นางผู้นั้นเป็นใคร?”

“ไม่รู้สิ ไม่ได้ยินข่าวอะไรเลย น่าจะเป็นบุตรสาวของผู้อาวุโสสักคนหนึ่ง ก่อนหน้านี้เจ้าหุบเขาใหญ่บอกแล้วไง จะคัดเลือกหลานสาวของผู้อาวุโสในใบรายชื่อ?”

“ถ้าเป็นหลานสาวของผู้อาวุโส ก็คงมีข่าวออกมาตั้งนานแล้ว ต้องไม่ใช่หลานสาวของผู้อาวุโสแน่นอน”

“ข้าได้ยินมาว่า เหมือนจะเป็นบุตรสาวของขุนนางท่านหนึ่งในพระนครแคว้นเย่นะ”

“ไม่ใช่ เป็นหลานสาวของผู้อาวุโสต่างหาก”

“บุตรสาวขุนนางในพระนคร”

ลูกศิษย์ที่ลาดตระเวนเถียงกันจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด

กู้ชูหน่วนอยากจะออกไปตบพวกเขาคนละป๊าบจริงๆ

น่าหลันหลิงลั่วเจ้าหมอนั่น ทำไมเร็วขนาดนี้นะ

นี่มันมัดมือชกกันชัดๆ

งานชื่นชมยาชั้นเลิศจัดพร้อมกับงานแต่ง งั้นนางจะเข้าร่วมงานประเดิมหลอมยายังไง?

และถ้าเข้าร่วม ถ้านางได้ที่หนึ่งล่ะ? แล้วนางจะแต่งงานทำไม?

เป็นงานแต่งที่ไม่มีประโยชน์เลย

กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น น่าหลันหลิงลั่วก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่เบิกบานใจ

“เอาล่ะ งานแต่งของพวกเราจะจัดพร้อมกับงานชื่นชมยาชั้นเลิศ เรื่องมงคลสองต่อ”

“……”

“ดีใจล่ะสิ”

เหอะ……

ดีใจ……ดีใจอะไรกัน นางขุดหลุมให้ตัวเองกระโดดลงไปชัดๆ

กู้ชูหน่วนกลอกตาขึ้นบน ทันใดนั้นก็แกล้งพูดอย่างโมโหว่า “วันมะรืน? รีบขนาดนี้เชียว? ไม่มีสินสอด? ไม่มีชุดแต่งงานกวานหงส์อะไรเลย? การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตของผู้หญิงเชียวนะ ข้าไม่อยากแต่งงานให้เจ้าอย่างไม่ชัดเจนและง่ายดายแบบนี้ นี่มันน่าน้อยใจยิ่งนัก”

“ชุดแต่งงานกวานหงส์เตรียมไว้ให้แล้ว ชุดแต่งงานเป็นรุ่นจำกัดของโรงงานหยุนเทียน เครื่องประดับก็เช่นกัน ส่วนสินสอดหมั้นหมาย……อาหน่วน แม่ของข้าจากไปเร็ว และตัดความสัมพันธ์จากพ่อที่แท้จริงแล้ว ดังนั้น……แต่เจ้าวางใจได้นะ ข้ารับรองว่าจะให้งานแต่งที่ยิ่งใหญ่กับเจ้า”

ให้ตายสิ……

จิ้งจอกตัวนี้ สืบเบื้องหลังชีวิตของนางไว้แล้วสินะ

“แต่ว่า……ก่อนหน้านี้ข้าเคยแต่งงานกับคนอื่นมาก่อน อีกฝ่ายเป็นเทพสงครามแห่งแคว้นเย่ เขามีอำนาจและอิทธิพลล้นหลาม เกรงว่าจะต่อกรไม่ได้ง่ายๆ ที่สำคัญคือ ตอนนี้ข้ายังไม่ได้หย่าร้างกับเขา”

“ไม่เป็นไร ขอแค่เจ้าอยากแต่งงานกับข้า เรื่องทุกอย่าง ข้าจะเป็นคนจัดการเอง ถึงเย่จิ่งหานจะไม่พอใจแล้วยังไง พวกเราหุบเขาตันหุยก็ไม่เคยกลัวใครเหมือนกัน”

“……”

เขาตัดสินใจจะแต่งงานกับนางจริงๆสินะ

“ผู้หญิงคนหนึ่งจะแต่งงานสองครั้งได้อย่างไร ยังไงก็ต้องให้เวลาข้าหน่อยไหม ให้ข้าไปหย่ากับอ๋องหานก่อน ไม่งั้นถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป ชื่อเสียงของข้ากู้ชูหน่วนก็ป่นปี้หมดน่ะสิ”

น่าหลันหลิงลั่วขมวดคิ้ว ส่ายพัดในมือช้าๆ แล้วถามอย่างลองใจว่า “เจ้าคงไม่ได้ไม่อยากแต่งงานกับข้าหรอกนะ?”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ……เจ้าคิดไปถึงไหนกัน ขอแค่ยังไม่หย่า ก็ไม่เป็นผลดีสำหรับตัวเจ้าและข้า เจ้าว่าใช่ไหม? ไม่งั้นเอาแบบนี้ไหม เจ้าให้เวลาข้าหน่อย ให้ข้าไปจัดการเรื่องราวในอดีตก่อน”

“ข้าจะจัดการเอง”

“นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของข้านะ ให้ข้าจัดการเองเถอะ”

“เจ้าจะใช้เวลานานเท่าไหร่?”

“สามวัน ขอแค่สามวันก็พอแล้ว สามวันหลังจากนั้นข้าจะแต่งงานกับเจ้า เลื่อนงานแต่งออกไปสามวันเถอะนะ”

“ไม่ต้องหรอก วันมะรืนนั่นแหละ วันมะรืนเป็นวันมงคล สามวันหลังจากนั้นเลือกเวลายาก”

ไม่ว่ากู้ชูหน่วนจะพูดยังไง น่าหลันหลิงลั่วก็ไม่ตกลงเลย นางจึงต้องปล่อยไปก่อน