อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 497

“พี่ไป๋ พี่……พี่เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า นางทำ……”

“ไม่ว่าแม่นางกู้จะทำอะไรแตก คิดว่านางคงจะไม่ได้ตั้งใจ”

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็อึ้งกันไปหมด แต่คนฟังออกว่า ไป๋จิ่นไม่อยากโต้เถียงเรื่องนี้แล้ว หรืออาจจะบอกว่า นางอยากเป็นเพื่อนกับกู้ชูหน่วน

แต่สิ่งที่กู้ชูหน่วนทำแตก เป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าน้ำแข็ง ไม่งั้นทูตศักดิ์สิทธิ์ฉีหลัวคงไม่โมโหขนาดนี้

น่าหลันหลิงลั่วกำลังเดาว่าไป๋จิ่นอยากเป็นเพื่อนกับนางจริงๆ หรือมีเป้าหมายอื่นกันแน่

กู้ชูหน่วนลูบคาง ทันใดนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ปะทะคงไม่รู้จักกัน เรื่องของตะเกียงแก้วเจ็ดสี ข้าต้องขออภัยมาก ครั้งนี้ ถือว่าข้าติดค้างพวกเจ้า ต่อไปหากพวกเจ้าต้องหารอะไร ขอแค่เป็นเรื่องที่ข้าทำได้ ข้าจะช่วยแน่นอน”

“แม่นางกู้พูดจาตรงไปตรงมาและกล้าหาญยิ่งนัก เผ่าน้ำแข็งได้เป็นเพื่อนกับท่าน ถือเป็นเกียรติของเรามาก”

ทุกคนอึ้งกันไปหมด

จะเป็นเพื่อนกันเหรอ?

ไหนว่าไป๋จิ่นของเผ่าน้ำแข็งนิสัยแปลกและเข้าหายาก แถมยังไม่ไว้หน้าใครด้วยเลยไง?

ตอนนี้ดูแล้ว ทำไมนางถึงพูดจาดีขนาดนี้? นี่มันต่างจากข่าวที่ได้ยินมา

“พี่ไป๋จิ่น……”

“เอาล่ะ จะโทษก็โทษที่เจ้าไม่ระวังเอง จะโทษคนอื่นไม่ได้”

ฮัวฉีหลัวทั้งร้อนใจทั้งโกรธทั้งตกใจ ทำได้แค่กระทืบเท้าอยู่อย่างนั้น

น่าหลันหลิงลั่วรีบเข้าไปพูดไกล่เกลี่ย “ในเมื่อเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด งั้นก็ให้เรื่องนี้ผ่านไปแล้วกัน หลิงลั่วเตรียมสุราเอาไว้ ต้องขออภัยแทนว่าที่ภรรยาของข้าด้วย”

“ว่าที่ภรรยา?”

ริมฝีปากแดงของไป๋จิ่นมีรอยยิ้มที่แปลกใจ

นางไม่ใช่พระชายาของอ๋องหานเหรอ?

ทำไมถึงเป็นว่าที่ภรรยาของเจ้าหุบเขาน้อยล่ะ?

กู้ชูหน่าวนกระชากคอเสื้อของเขา แล้วพูดว่า “พรุ่งนี้เป็นงานชื่นชมยาชั้นเลิศ ยังจะดื่มเหล้าอีก กลับไปพักผ่อน นอนได้แล้ว”

“เห้อ……”

น่าหลันหลิงลั่วยิ้มอย่างเขินอาย

กู้ชูหน่วนก็ไม่ไว้หน้าเขาเลย กระชากคอเสื้อเขาต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ ต่อไปเขาจะเอาหน้าไปไว้ไหน?

ยิ่งไปกว่านั้นคนของเผ่าน้ำแข็งยังมองอยู่เลย

ลูกศิษย์หุบเขาตันหุยต่างก็อ้าปากค้าง

นี่ก็คือภรรยาของเจ้าหุบเขาน้อยเหรอ?

ช่าง……กล้าจริงๆ