อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 502

เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาจะเดินหน้าก็ไม่ได้ ถอยหลังก็ไม่ได้

ในขณะนั้นเอง คนรับใช้ก็ขานขึ้นอีก “หอหนึ่งในหล้ามาถึงแล้ว...”

หอหนึ่งในหล้า?

เห็นว่าเจ้าหอของหอหนึ่งในหล้าไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน เป็นชายหรือหญิง จวบจนวันนี้ก็มิมีผู้ใดล่วงรู้ ฐานะเป็นปริศนายิ่ง

ทุกคนต่างหันไปมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น

กลับเห็นคนของหอหนึ่งในหล้าสวมหน้ากากหมด ไม่เห็นโฉมหน้า ผู้เป็นผู้นำเป็นหญิงวัยกำดัด เอาบางร่างช้อย นูนเว้าน่าชม ทรวงอกตั้งชัน ดวงตาทั้งคู่ราวกับเปล่งภาษาได้ ครั้นปรากฏ ก็หันไปกะพริบดวงตาพราวเสน่ห์กับทุกคน

ทุกคนตะลึงงัน

คนของหอหนึ่งในหล้ามิใช่ควรสูงส่งเย็นชาหรือ?

เหตุใดจึงอ้อนแอ้นอรชร? ยั่วยวนมีจริตจะก้านเช่นนี้?

กู้ชูหน่วนที่อยู่ไกลๆ ขมวดคิ้ว

หอหนึ่งในหล้าเป็นหนึ่งในอิทธิพลของนาง

แต่หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้คือผู้ใด นางไม่รู้สักนิด

นี่นับเป็นเจ้าหออะไร?

เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันเข้าต้อนรับทันที หลังจากยิ้มแย้มถามไถ่แล้ว ก็อดถามขึ้นไม่ได้ “ไม่ทราบท่านคือ...”

ทุกคนในงานต่างพากันหมดถ้อยคำ

ขนาดเจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันก็ยังไม่รู้ว่าคนที่มาเป็นใครของหอหนึ่งในหล้า

พวกเขายังนึกว่าหุบเขาตันหุยกับหอหนึ่งในหล้ามีสัมพันธ์แน่นแฟ้น

ในเมื่อพวกเขาไม่คุ้นเคยกับหอหนึ่งในหล้า แล้วทำไมหอหนึ่งในหล้ากับเผ่าน้ำแข็งจึงมาร่วมอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน?

แล้วยังเผ่าหยกที่อยู่ตำแหน่งแรกทางขวาอีก

เผ่าหยกเป็นเผ่าอะไร?

ทำไมพวกเขาจึงไม่เคยได้ยินมาก่อน?

ที่สำคัญที่สุดคือ สามารถเทียบเคียงกับเผ่าเทียนเฟิ่นได้ ทั้งยังจัดให้อยู่ด้านหน้าของเย่จิ่งหาน ซือโม่เฟย เผ่าน้ำแข็ง และหอหนึ่งในหล้าอีก เกรงว่าจะไม่ใช่กลุ่มอิทธิพลเล็กๆ กระมัง

“ข้าแซ่สี ชื่อพยางค์เดียวอักษรว่าชิ่น เป็นแค่ถันจู่เล็กๆ ในหอหนึ่งในหล้าเท่านั้น”

“หุบเขาตันหุยเชิญหอหนึ่งในหล้ามากได้ ช่างเป็นเกียรติของหุบเขาตันหุยนัก ขอเชิญสีถันจู่เข้าที่นั่ง”