อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 506

ที่ดีใจได้เพียงหนึ่งเดียวคือ เย่จิ่งหานกับจอมมารยังนับว่ารู้จักประมาณ รู้จักต่อสู้ตรงมุมตะวันออกเฉียงเหนือที่ไกลออกไปอีกหน่อย

พวกสีชิ่นกับไป๋จิ่นแยกเย่จิ่งหานกับจอมมารอย่างยากลำบาก ในดวงตาล้วนเป็นการครุ่นคิด

งานประเดิมหลอมยาเริ่มแล้ว เนื่องจากหุบเขาตันหุยเกรงว่าทักษะการหลอมยาจะถูกขโมยเรียน ดังนั้นจึงทำกำแพงกั้นหลังหนึ่ง นอกจากเห็นเตาหลอมแล้ว ทุกคนในงานต่างไม่เห็นส่วนผสม

นี่เท่ากับ...ต้องนั่งอยู่ตรงนี้รอยาออกจากเตาหลอม

แม้เช่นนี้ ทุกคนก็ยังคอยืดคอยาว อยากดูนักหลอมยาว่าหลอมยาอย่างไร หากได้ศึกษาแม้เพียงเล็กน้อย ต้องมีชื่อเสียงระบือทั่วหล้าแน่

“ผู้อาวุโสหก ผู้อาวุโสเจ็ด ผู้อาวุโสไป๋เฉ่าแห่งเผ่าหยกมาถึงแล้ว...”

ประโยคเดียว ดึงดูดจุดรวมสายตาของทุกคนในงานอีกครั้ง

โดยเฉพาะเผ่าเทียนเฟิ่นเป็นหลัก

ครั้นคนของเผ่าเทียนเฟิ่นได้ยินคำว่า ‘เผ่าหยก’ ในดวงตาของทุกคนล้วนบังเกิดจิตสังหาร

แม้รองหัวหน้าเผ่าซือคงจะปกปิดอย่างไร แต่ก็ปิดจิตสังหารบนตัวไม่อยู่

เผ่าน้ำแข็งเลิกคิ้ว มองเผ่าหยกในตำนานด้วยความสนใจ

หอหนึ่งในหล้าก็เช่นกัน

เพราะเผ่าหยกหายสาบสูญไปนานขนาดนั้น

นานจนแทบทำให้คนนึกว่าเผ่าหยกสาบสูญไปแล้ว

เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันสะดุ้ง รีบลุกขึ้นไปต้อนรับด้วยตัวเอง “ไอ้หยา ผู้อาวุโสหก ผู้อาวุโสเจ็ด ผู้อาวุโสไป๋เฉ่า พวกท่านมาได้ พวกเราหุบเขาตันหุยก็พลอยได้เกาะชายบารมีไปด้วย”

ไม่รู้ว่าผู้อาวุโสเจ็ดดื่มสุราหนักขนาดนั้น เนื้อตัวเมาตุปัดตุเป๋ หากไม่ใช้คนในเผ่าหยกสองคนพยุงไว้ เกรงว่าจะล้มไปนานแล้ว

ผู้อาวุโสหกเอ่ย “ระหว่างทางมีเหตุนิดหน่อย จึงทำให้มาช้า ขอเจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันโปรด...”

ผู้อาวุโสหกกล่าวพลางกวาดมองรอบงาน เมื่อเห็นคนของเผ่าเทียนเฟิ่น ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนพลัน

“ทำไมเผ่าเทียนเฟิ่นจึงอยู่ที่นี่?”