อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 512

“เหมือนว่าจะเป็นยาเผยหยวนเหมือนกัน แต่ประณีตมากกว่ายาเผยหยวนของเตาเมื่อครู่นั้น”

“สวรรค์! ยาเผยหยวนเม็ดนี้ใกล้เคียงกับระดับสองแล้วกระมัง?”

“เจ้าสำนักสงยาเผยหยวนในมือท่านเม็ดนี้ให้พวกเราได้ไหม? ท่านให้ราคามา จะไม่ให้ท่านเสียเปรียบเด็ดขาด”

“มิได้ ในสำนักเราก็มีศิษย์จำนวนมากที่ต้องการยาเผยหยวนอย่างเร่งด่วน หรือเจ้าสำนักหลินจะท่านรออีกสักหน่อย บางทีอาจมียาที่ดีกว่า อีกอย่าง เหล่าผู้อาวุโสหุบเขาตันหุยยังไม่เริ่มหลอมยาเลย ยาที่พวกเขาหลอมออกมาต้องดีกว่ายาเผยหยวนเม็ดนี้แน่นอน”

เจ้าสำนักหลินเชอะเสียงเย็นทีหนึ่ง ท่าทีดูถูก

ไม่ให้ก็ไม่ให้สิ ข้ออ้างที่ไหนมากมายขนาดนี้

ยาที่ผู้อาวุโสหุบเขาตันหุยหลอม อย่าว่าแต่คุณลักษณะดีขนาดนี้เลย แม้ไม่ ก็ประมูลราคาเทียมฟ้าได้ งานชื่นชมยาชั้นเลิศครั้งที่แล้วทุกคนแย่งชิงกันอย่างไร เขาประจักษ์มากับตา

ผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์ “ดวงของเจ้าสำนักสงจะดีเกิดไปแล้วกระมัง พริบตาได้ยาเผยหยวนถึงสองเม็ด ครั้งนี้ศิษย์ในสำนักของเจ้าสำนักสงต้องมียอดฝีมือชั้นยอดปรากฏอีกสองคนแน่”

“ก็นั่นนะสิ ต่างจากศิษย์ข้า นรลักษณ์เพียบพร้อมมากมาย แต่ขาดยาสองสามเม็ดเท่านั้น จึงทำให้ก้าวขึ้นระดับหนึ่งไม่ได้สักที”

หลายเตาหลอมติดกันล้วนมียาที่ขึ้นรูป ความเชื่อมั่นของทุกคนกลับมาอย่างห้ามไม่อยู่

ประมูลได้ยาขึ้นรูป นั่นราคาถูกกว่ายาสำเร็จมากเลยทีเดียว ในงานมีคนดีใจ มีความเสียใจ อารมณ์บนเครื่องหน้าต่างกัน

ฮัวฉีหลัวกล่าวอย่างไม่อินังขังขอบ “ก็แค่ยาระดับล่างไม่กี่เม็ด ต้องดีใจขนาดนี้เชียวหรือ? พี่ไป๋จิ่น ครั้งนี้ข้าออกมาแล้วถึงได้รู้ว่าคนข้างนอกข้นแค้นเพียงไร”

หากไม่ใช่เพราะคนอย่างพวกเย่จิ่งหานและซือโม่เฟยที่ฝีมือน่าครั่นคร้ามจนวิปริต นางยังเกือบนึกว่าผู้คนภายนอกล้วนไม่มีฝีมือ

ไป๋จิ่นยิ้มบางไม่เอ่ย

เดิมทียาก็หายากอยู่แล้ว

แต่ที่เผ่าน้ำแข็งมียามากขนาดนั้น ส่วนมากล้วนเป็นสิ่งที่ธิดาเทพหลอมขึ้น

สองปีนั้นก็ไม่รู้ว่าธิดาเทพกำลังหลอมยาอะไร หลอมไม่หยุดไม่หย่อน แต่เป็นอันต้องล้มเหลวทุกครั้ง

ของล้มเหลวเหล่านั้นของเผ่าน้ำแข็ง มีระดับสามเป็นอย่างต่ำ

อีกทั้งส่วนมากยังถึงระดับสี่ระดับห้า บ้างกระทั่งถึงระดับหก

ก็เพราะมียาเหล่านั้นที่ธิดาเทพทิ้งไว้ ฝีมือเผ่าน้ำแข็งของพวกนางจึงพัฒนาขึ้นฮวบ

เสี่ยวฉีเอ๋อร์กินยาที่ธิดาเทพหลอมแต่เล็ก วรยุทธ์เพิ่มพูนตามเวลา กอปรกับธิดาเทพสอนวรยุทธ์นางด้วยตนเอง ดังนั้นเสี่ยวฉีเอ๋อร์อายุน้อยๆ ก็อยู่ในระดับยอดฝีมือแนวหน้าแล้ว นอกเสียจากพบยอดฝีมือระดับหกขึ้นไป มิเช่นนั้นเสี่ยวฉีเอ๋อร์ล้วนสามารถต่อสู้ได้

ครั้นนึกถึงธิดาเทพ จิตใจไป๋จิ่นก็เจ็บปวดขึ้นมาเล็กน้อย

ปีนั้นจู่ๆ ธิดาเทพก็หายตัวไป แม้แต่ถ้อยคำเล็กน้อยก็ไม่ทิ้งไว้ หากไม่ใช่เพราะตะเกียงเจ็ดสีแสดงว่าธิดาเทพยังมีชีวิตอยู่ กลัวแต่พวกนางต้องนึกว่าธิดาเทพไม่อยู่แล้วแน่

“ระดับสอง...สวรรค์! ถึงกับเป็นยาสวรรค์ระดับสอง! ข้าไม่ได้ดูผิดไปใช่ไหม?!”

“ไม่...ไม่ได้ดูผิด ระดับสองจริงๆ! เจ้าสำนักสงวันนี้ท่านดวงอุจจาระสุนัขหรือ? เตาหลอมได้ยาติดต่อกัน ยาเทียมฟ้านี้ท่านขายไหม? ข้าอยากซื้อ!”

เจ้าสำนักสงหัวเราะลั่น “พูดง่าย พูดง่าย อาจเป็นเพราะก่อนที่ข้าจะมาที่นี่ไปสักการะบรรพชนมา บรรพชนคุ้มครอง เตาหลอมนี่ถึงได้...”

ทุกคนไม่อยากฟังคำพูดพล่ามของเขา ต่างคนต่างถามขึ้น “แล้วท่านจะขายหรือไม่ ถ้าขาย เท่าไร?”

เจ้าสำนักสงชะงัก แล้วถึงพบว่าตนเองถูกคนจำนวนมากล้อมอยู่ตรงกลาง

เขาเอ่ยอย่างภูมิใจ “ไม่ขายๆ”

เตาหลอมเปิดออกทีละใบๆ บัดนี้เหลือเพียงสามใบสุดท้ายเท่านั้น

ทุกคนจึงได้แต่ฝากความหวังไว้กับเตาหลอมสามใบนี้ ภาวนาให้ได้ยาดีอีกสักสองสามเม็ด

ไม่...ไม่ใช่เตาหลอมสามใบ...

เตาหลอมของกู้ชูหน่วนโดยรวมเมินไปได้เลย นั่นไม่ได้ยาดีอะไรอยู่แล้ว

สำคัญยังอยู่ที่เตาหลอมด้านหน้าสองใบ

เหล่าคนรับใช้ค่อยๆ เปิดเตาหลอมออก กลิ่นอายฉุนถาโถมปะทะจมูก ร่างกายทุกคนสะดุ้งนิดๆ อย่างอดไม่อยู่

กลิ่นหอมฉุนมาก เตาหลอมนี้ต้องมียาที่ขึ้นรูปแน่กระมัง?

ทุกคนตื่นเต้นตามการเปิดกล่องของคนรับใช้ โดยเฉพาะเจ้าสำนักที่ประมูลเตาหลอมนี้

เปิดกล่องออก ที่ประทับอยู่ตรงหน้าทุกคน กลับเป็นยาเสริมพยัคฆ์ระดับสองขั้นสูง

ยา...ยาเสริมพยัคฆ์...

ระดับสองขั้นสูง...