อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 531

"ถอยออกไปจากที่นี่ก่อน" เย่จิ่งหานร้องบอก

ไม่ต้องพูดถึงพลังที่แตกต่างกันอย่างยิ่ง แค่อยู่ในแดนมายา ฝ่ายหนึ่งได้เปรียบฝ่ายหนึ่งเสียเปรียบ พวกเขาก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย

กู้ชูหน่วนไหนเลยจะต้องการการเตือนจากเย่จิ่งหาน

นางได้กุญแจรูปดาวมาแล้ว ก็วิ่งออกไปยังทางออกทันที ในปากยังร้องตะโกนไปด้วยว่า"ลมแรง กลั้นหายใจ"

"โครม……"

กุญแจรูปดาวถูกแย่งชิงไป อสูรเขาเดียวโมโหอย่างรุนแรง ใช้ปากกวาดทหารเป็นพันนายในคราเดียว ถึงกับทำให้กำแพงหินที่อยู่ข้างประตูหินสั่นสะเทือนจนแตกละเอียด ขวางปากถ้ำเอาไว้ และได้ขวางทางพวกกู้ชูหน่วนไว้ด้วย

ดวงตาของอสูรเขาเดียวแดงก่ำเป็นสีเลือด เจอใครก็ฆ่าหมด และมุ่งจะทำร้ายกู้ชูหน่วนโดยเฉพาะ

สีชิ่นเป็นห่วงกู้ชูหน่วน ไม่สนว่าอสูรเขาเดียวจะมีพลังถึงระดับเจ็ด เข้าไปขวางไว้ตรงหน้านางทันที

ม่านตาของกู้ชูหน่วนหดลง กรงเล็บที่แหลมคมนั้นอีกนิดเดียวก็จะตะปบลงไปบนร่างของสีชิ่นแล้ว

กู้ชูหน่วนก็ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากที่ไหน อาวุธลับชิ้นหนึ่งบินออกไป มือหนึ่งก็ดึงตัวสีชิ่นเอาไว้ ดึงตัวนางถอยมาทางด้านหลัง

อาวุธลับไม่มีผลต่ออสูรเขาเดียว

เป็นเพราะการดึงของนาง ตนเองจึงไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าอสูรเขาเดียวอีกครั้ง

"โฮก……"

เสียงคำรามดังลั่น อสูรเขาเดียวพ่นเปลวไฟอันร้อนแรงออกมา

และแทบจะเป็นเวลาเดียวกัน เย่จิ่งหานกับจอมมารก็ยื่นมือเข้ามาช่วยพร้อมกัน

เปลวไฟรุนแรงมาก ร่างกายของพวกเขาแทบจะถูกเผาไหม้เป็นจุณ

ในเปลวไฟที่ร้อนระอุ ได้ยินเพียงเย่จิ่งหานพ่นปากสิ่งออกมาปาก กระอักเลือดออกมาหนึ่งคำ และร่างกายก็ราวกับว่าวที่สายป่านขาดสะบั้น ปลิวกระเด็นออกไปอย่างไร้เรี่ยวแรง สุดท้ายก็กระแทกเข้ากับประตูหิน

ม่านตาของกู้ชูหน่วนหดเล็กลง

ในไฟที่ร้อนแรง นางมองเย่จิ่งหานที่รู้ตัวดีว่าสู้ไม่ได้ แต่ก็ยังเอาร่างกายของตนเองเข้ามาบังนางเอาไว้อย่างเด็ดเดี่ยวจากพลังของอสูรเขาเดียวที่โจมตีอย่างรุนแรงหวังปลิดชีพนาง

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก เร็วจนนางแทบจะมองไม่เห็นไป๋จิ่นสีชิ่น และจอมมารได้รับบาดเจ็บอย่างไร

อสูรเขาเดียวยังคงคลุ้มคลั่งต่อ ผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นมองดูอย่างตื่นตกใจ ค้นหาทางออกอย่างเอาเป็นเอาตาย

พวกเขาไม่เคลื่อนไหวก็ยังดี แต่พอเริ่มเคลื่อนไหว อสูรเขาเดียวก็พุ่งเป้าไปที่พวกเขาทันที ทำการโจมตีอย่างต่อเนื่อง

ผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นที่น่าสงสารได้สูญเสียวรยุทธทั้งหมดที่มีไปแล้วที่นี่ จึงได้แต่ปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าตามอำเภอใจ ชั่วพริบตาก็บาดเจ็บล้มตายไปหมด

การเคลื่อนไหวในแดนต้องห้าม สำหรับเผ่าเทียนเฟิ่นแล้วถือว่าเป็นการถูกโจมตีครั้งใหญ่