อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 530

ความเร็วลมกรดที่ราวกับเสือดาวและกรงเล็บพิษที่กระโจนเข้ามา

คนของเผ่าเทียนเฟิ่นถูกกระโจนใส่เป็นอันดับแรก ครั้นถูกกรงเล็บพิษข่วนเป็นแผลก็ละลายกลายเป็นน้ำเลือดทันที แม้แต่ศพกระดูกก็ไม่เหลือแม้แต่น้อย ทุกคนต่างขวัญผวา

นั่นเป็นเหล่าผู้อาวุโสชื่อดังของเผ่าเทียนเฟิ่นเชียวนะ หนึ่งในนั้นยังมีสุดยอดผู้อาวุโสท่านหนึ่ง ต้องมาตายกับอสูรเขาเดียวแห่งแดนมายาอย่างไม่เข้าใจเช่นนี้แล้ว

หากไม่ใช่เพราะเวินเส้าหยีช่วยได้ทันกาล ดึงพวกเขาออก เกรงว่าคนของเผ่าเทียนเฟิ่นจะบาดเจ็บล้มตายมากกว่าเดิม

ในใจเวินเส้าหยีรู้สึกผิดมากน้อยก็มีอยู่บ้าง วินาทีที่ผู้อาวุโสเผ่าเทียนเฟิ่นถูกอสูรเขาเดียวกระโจนใส่ เขาก็เดินกำลังช่วยแบบอัตโนมัติแล้ว แต่ลืมว่าอยู่ที่นี่วรยุทธ์เขาไม่สามารถจู่โจมได้ สุดท้ายถึงอาศัยความว่องไวดึงพวกเขาออก

“โฮ๊ก...”

อสูรเขาเดียวร้องคำรามอีกครั้ง ท่วงท่าคงเดิม กระโจนใส่ผู้อาวุโสเผ่าเทียนเฟิ่นและไป๋จิ่นต่อ

“ทำไมวรยุทธ์ข้าหายไป?”

“วรยุทธ์ข้าก็ด้วย ลมปราณสักนิดก็ดึงไม่ออก”

ผู้อาวุโสเผ่าเทียนเฟิ่นที่ไม่ทันยั้งคิด ถูกข่วนอีกครั้ง กลายเป็นน้ำเลือด

ไป๋จิ่นกลิ้งตามแรง สีชิ่นใช้ผ้าไหมแดงดึงไป๋จิ่นออกมา ถึงช่วยชีวิตนางได้อย่างหวุดหวิด

เผชิญกับอสูรเขาเดียวแห่งแดนมายาระดับเจ็ด คนอื่นแทบอยากหลีกไปให้พ้น ทว่ากู้ชูหน่วนสายตามุ่งมั่น ถึงกับ...กระโจนใส่อสูรเขาเดียวแห่งแดนมายา

“อาหน่วน...”

“พี่สาว...”

“แม่นางกู้...”

ในกลุ่มคนก็ไม่รู้ว่าใครตะโกนเรียกนางอย่างร้อนรน

กู้ชูหน่วนหยิบอาวุธลับออกมาพลางซัดใส่อสูรเขาเดียวอย่างไม่มีพลาด

อย่างไรอสูรเขาเดียวก็ถึงระดับเจ็บ อาวุธลับทั่วไปทำอะไรมันไม่ได้

เมื่อเข้าใกล้มัน กู้ชูหน่วนก็รู้สึกว่าบนตัวมีพลังไร้รูปสายหนึ่ง ราวกับจะหลอมนางเป็นน้ำเลือด

เมื่อพวกเย่จิ่งหาน จอมมาร ไป๋จิ่น สีชิ่นเห็นดังนั้นก็พากันยื่นมือเข้าช่วย