อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 533

"ปัง……"

กู้ชูหน่วนตกลงไปอย่างแรง เจ็บจนนางคิดว่ากระดูกทั้งร่างคงจะแตกหักหมดแล้ว

พอลืมตาขึ้นมอง ที่นี่เป็นถ้ำ ข้างกายนาง นอกจากเย่จิ่งหานที่บาดเจ็บสาหัส คนอื่นๆไม่รู้ว่าถูกดูดไปที่ไหน

เย่จิ่งหานนั้นสลบอยู่ กู้ชูหน่วนประคองเขาขึ้นมา จับชีพจรของเขา เพิ่งจะพบว่าอาการบาดเจ็บของเย่จิ่งหานสาหัสกว่าที่นางคิดเอาไว้มาก

อาการบาดเจ็บภายในสาหัสมาก อวัยวะภายในแทบจะเคลื่อนที่ไปหมด ยังมีกระดูกอีกหลายซี่ที่หักไปแล้ว

แม้แต่อาการบาดเจ็บเก่าๆที่ยากจะควบคุมเอาไว้ได้ ก็เริ่มส่อแววจะปะทุขึ้นอีกครั้ง

กู้ชูหน่วนรีบทำการฝังเข็มเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บให้เขา

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เย่จิ่งหานจึงลืมตาขึ้นมาอย่างอ่อนแรง

"ที่นี่คือที่ไหน"เย่จิ่งหานกุมบริเวณหน้าอกเอาไว้อย่างเจ็บปวด ตรงนั้นเป็นจุดที่ถูกอสูรเขาเดียวทำร้าย ปวดแสบปวดร้อน

"โลกคนเป็น เพิ่งจะดึงท่านกลับมาจากท่านยมบาล เย่จิ่งหาน ข้าเสียแรงไปมาก จึงจะปกป้องชีวิตของท่านไว้ได้ หากท่านยังรีบร้อนจะไปพบท่านยมบาลอีก ข้าจะไม่ดึงท่านกลับมาอีกแล้ว"

"กุญแจดอกนั้น เหมือนกับที่เจ้าเอากลับมาจากแดนต้องห้ามของหุบเขาตันหุยเลย"

กู้ชูหน่วนมองตามสายตาของเขาไป ก็พบว่าข้างหน้าที่ห่างออกไปไม่ไกลนักมีแท่นหินวางอยู่ บนแท่นหินมีกุญแจรูปดาวหนึ่งดอก ซึ่งเป็นกุญแจรูปดาวดอกที่สามที่นางกำลังตามหาอย่างยากลำบากนั่นเอง

กู้ชูหน่วนยากที่จะควบคุมความตื่นเต้นในใจ ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วเข้าไป วิเคราะห์กุญแจรูปดาวดอกนั้นอย่างละเอียดทีละจุด

กุญแจรูปดาวดอกที่สามอยู่ที่ยอดเขากุยหยุนของเผ่าเทียนเฟิ่นไม่ใช่หรือ ทำไมจึงอยู่ที่นี่

หรือว่าพวกเขาจะอยู่ที่ยอดเขากุยหยุน

หุบเขาตันหุยอยู่ห่างไกลจากเผ่าเทียนเฟิ่นมาก แต่แค่ชั่วพริบตาเดียว พวกเขาจะจากหุบตันหุยมาถึงยอดเขากุยหยุนได้อย่างไร

แต่ว่าลวดลายบนกุญแจดอกนี้ เหมือนกับอีกสองดอกที่อยู่กับนางเลย ไม่เหมือนของปลอม

แล้วมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นว่าจะมีอันตรายใดๆ และไม่มีค่ายกลใดๆด้วย

เย่จิ่งหานฝืนลุกขึ้นยืน วรยุทธของเขาค่อยๆเริ่มฟื้นฟูแล้ว ใช้พลังภายในของตนเองช่วยรักษาตนเอง

พลางเอ่ยว่า "ไม่ต้องดูแล้ว ไม่มีค่ายกล"

กู้ชูหน่วนพยักหน้า ยื่นมือไปหยิบเอากุญแจรูปดาวดอกที่สามออกมา