อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 538

กู้ชูหน่วนโมโหจนหัวเราะออกมา มีคนทุกรูปแบบจริงๆ

"ข่าวลือว่ากันว่ารองหัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นนั้นมีวรยุทธแข็งแกร่งมาก คิดไม่ถึงว่าฝีปากจะกล้าแกร่งกว่า วันนี้นับว่าข้าได้สัมผัสแล้วว่าอะไรคือ คนที่เลวทรามถึงขีดสุดย่อมไร้ศัตรู"

"สามหาว เจ้าเป็นหญิงที่มาจากที่ใด ถึงกล้าพูดสิ่งที่ไร้เหตุผลกับรองหัวหน้าเผ่าของพวกเรา"

"รองหัวหน้าเผ่า หึ……ยอดเยี่ยมมากหรือ ข้าจับตัวฮองเฮาฉู่มาจริงหรือไม่ พวกเจ้าถามนางดูก็จะรู้เอง"

รองหัวหน้าเผ่าซือคงเอ่ยอย่างโมโห "ผู้หญิงคนนี้คือพระชายาหาน ผู้ชายคนนั้นคือเทพสงครามเย่จิ่งหาน"

"อะไร เขาคือเย่จิ่งหานหรือ"

เหล่าผู้อาวุโสต่างก็ไม่เชื่อว่าจะมีคนเล็ดลอดสายตาของพวกเขาไปได้ แทรกซึมเข้ามาในเผ่าเทียนเฟิ่น ยังจับตัวฮองเฮาของแคว้นฉู่มาด้วย

แต่พอได้ยินคำพูดของรองหัวหน้าเผ่า พวกเขาต่างก็หันไปต่อกรกับคนนอกอย่างพร้อมเพรียงกัน ล้อมตัวพวกกู้ชูหน่วนเอาไว้

กู้ชูหน่วนเลียมุมปากตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความดื้อรั้น นางพูดอย่างสบายใจว่า "ท่านอ๋อง เกรงว่าวันนี้พวกเราคงจะต้องทำให้เผ่าเทียนเฟิ่นปั่นป่วนแล้ว"

"ป่วนก็ป่วนซิ ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อย"

"เอ๋……ฟังจากที่ท่านพูด หรือว่าก่อนหน้านี้ท่านเคยมาปั่นป่วนเผ่าเทียนเฟิ่นแล้วอย่างนั้นหรือ"

"อย่างไรก็ต้องพึ่งท่าน ข้าจึงมีโอกาสมาที่หน่วยหลักของเผ่าเทียนเฟิ่นได้"

"ที่แท้ก็เป็นหน่วยย่อย ทำเอาข้าดีใจซะยกใหญ่"

หัวเราะเยาะราวกับไม่มีคนอื่นอยู่ในสายตา และยังเป็นการยิ้มเยาะต่อหน้าเหล่าผู้นำของเผ่าเทียนเฟิ่น ทำเอาคนของเผ่าเทียนเฟิ่นต่างก็รู้สึกไม่พอใจ

"จองหอง เผ่าเทียนเฟิ่นเป็นที่ที่พวกเจ้าจะมาทำตัวสามหาวได้อย่างนั้นหรือ ก่อนหน้านี้ไม่ได้เล่นงานพวกเจ้าให้ตาย ครั้งนี้ พวกเจ้าอย่าคิดว่าจะหนีรอดกลับไปได้"

"ทำไม จะหมาหมู่หรือ ในเมื่อพวกเราสามารถบุกเข้ามาในเผ่าเทียนเฟิ่นได้ พวกเจ้าจะไม่ถามหรือว่าพวกเราพาคนมาด้วยเท่าไหร่"

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงไปตามๆกัน รอฟังคำพูดต่อไปของกู้ชูหน่วน แต่นางกลับหัวเราะอย่างมั่นใจในตนเอง แต่ไม่พูดมากไปกว่านั้น

รองหัวหน้าเผ่าซือคงพูดว่า "อย่าไปฟังนางเด็กคนนั้นมันพูดเหลวไหล พวกเราต่างก็เข้าสู่ค่ายกลขนส่ง ในแดนต้องห้ามของหุบเขาตันหุย จึงถูกส่งกลับมาที่เผ่าเทียนเฟิ่น นอกจากพวกเขาสองคน พวกเขาไม่มีลูกน้องอะไรทั้งนั้น"

คำโกหกถูกเปิดโปง กู้ชูหน่วนไม่เพียงจะไม่ร้อนใจ ใบหน้ากลับมีแต่รอยยิ้ม

"ตาเฒ่าชั่ว เจ้ายังมีประสบการณ์อยู่บ้างนี่นา ทำไมเจ้าไม่ลองคิดดูเล่า ทำไม่พวกเราจึงดึงดันจะเข้าไปในแดนต้องห้ามของหุบเขาตันหุย"