อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 540

เหล่าผู้อาวุโสต่างก็มองตากัน ต่างก็เห็นความเห็นชอบจากสายตาของอีกฝ่าย

การเดิมพันครั้งนี้ นางไม่ได้บอกว่านางจะต่อสู้กับยอดฝีมือที่ต่ำกว่าระดับใด ไม่ว่าอย่างไร พวกเขาก็ไม่เสียเปรียบอยู่แล้ว

"เพื่อไม่ให้เป็นที่กล่าวหาได้ว่าพวกเราเผ่าเทียนเฟิ่นที่มีคนมากกว่ารังแกคนน้อยกว่า การเดิมพันครั้งนี้พวกเราตกลง"

กู้ชูหน่วนมองดูสีหน้าของพวกเขา ริมฝีปากแดงมีรอยยิ้มเหยียดหยามผุดขึ้นมา

คิดว่านางเป็นคนโง่หรืออย่างไร

แค่นี้ก็คิดจะทำให้นางหลงกลหรือ

กู้ชูหน่วนพูดว่า "เผ่าเทียนเฟิ่นไม่เพียงแต่มีรากฐานที่มั่นคงมานับพันปี และเป็นตระกูลชั้นสูงเป็นที่รู้จักทั้งใต้หล้า ส่วนข้าเป็นแค่เด็กสาวที่เพิ่งจะออกมาท่องยุทธภพ พลังก็แค่ระดับสอง คิดว่าพวกเจ้าคงไม่รังแกเด็กสาวที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างข้ากระมัง"

พูดแล้ว นางก็ฉีกยิ้มเผยให้เห็นฟันขาวเรียกตัวสวยในปากของตนเอง พูดพลางหัวเราะอย่างซื่อบื้อว่า"ไม่ทราบว่าท่านอาท่านลุงทั้งหลาย ครั้งนี้จะส่งยอดฝีมือระดับใดออกมาสู้ และส่งออกมากี่คน "

ดวงตาของนางสะอาดสดใส ไม่แฝงแววใดๆทั้งสิ้น ราวกับเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์ที่สุดในโลกใบนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกละอายที่จะตอบโต้นางไปชั่วขณะ

เหล่าผู้อาวุโสไม่พูดจา รองหัวหน้าเผ่าซือคงพูดขึ้นว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เย่จิ่งหานก็จะไม่ช่วยใช่หรือไม่"

"ย่อมเป็นเช่นนั้นแน่นอน"

"ได้ เช่นนั้นข้าจะชี้คนที่จะประลองกับเจ้าสักสองสามคน"

ทุกคนต่างก็คิดว่า รองหัวหน้าเผ่าซือคงจะหาคนที่มีพลังสูสีกับกู้ชูหน่วน หรือไม่ก็แข็งแกร่งกว่านางเล็กน้อยในการประลอง

คิดไม่ถึงว่า คนแรกที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงชี้คือชายหนุ่มอายุน้อยหน้าตาหล่อเหลาสองคน

"การประลองรอบแรก พวกเจ้าสองคนออกไปสู้"

ผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นตกใจ

คนที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงชี้คือหวังเฟิงกับหวังหยู่ ทั้งสองคนนี้เป็นลูกศิษย์ฝีมือดีของเขา อายุยังน้อย แต่พลังกลับสูงถึงระดับสี่ต้นๆ และเมื่อรวมวิชามีดและดาบของพวกเขาเข้าด้วยกัน ในเผ่าเทียนเฟิ่นแทบจะหาคู่ต่อสู้ไม่ได้เลย

แทบจะสามารถต่อสู้กับยอดฝีมือระดับสี่ปลายๆได้เลย

รองหัวหน้าเผ่าซือคงให้พวกเขาออกไปประลอง นี่ไม่เท่ากับเป็นการรังแกกู้ชูหน่วนหรอกหรือ

เย่จิ่งหานสีหน้าขรึมลง

ความไม่พอใจผุดขึ้นมาบนใบหน้า

คนของเผ่าเทียนเฟิ่นรู้สึกละอายอยู่บ้าง

หนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยขึ้นอย่างลังเลใจว่า"ท่านรองหัวหน้าเผ่า เปลี่ยนคนดีกว่า"

"เปลี่ยนเป็นใคร เจ้าหรือ"

"เรื่องนี้ ……"

จะเป็นไปได้อย่างไร

เขาเป็นถึงผู้อาวุโส ถ้าหากเขาเข้าร่วมการประลอง แม้จะชนะ ก็เป็นการชนะอย่างไร้ยางอาย

แต่กลับได้ยินกู้ชูหน่วนพูดขึ้นอย่างสบายใจว่า "ได้ เช่นนั้นก็ให้พวกเขาสองคนประลองกับข้า"

หวังเฟิงหวังหยู่ต่างก็พูดเยาะเย้ย"ไม่เจียมตัวซะเลย"

กู้ชูหน่วนราวกับไม่ได้ยินคำพูดเยาะเย้ยของพวกเขา ยังคงยิ้มอย่างซื่อๆและถามขึ้นว่า "แล้วรอบต่อไปเล่า ให้ใครออกมาสู้ เอาอย่างนี้ เจ้าเลือกให้เรียบร้อยทีเดียว จะได้ไม่ต้องเปลี่ยนตัวกะทันหัน หากเปลี่ยนเป็นสุดยอดผู้อาวุโส เช่นนั้นข้าคงจะเสียเปรียบน่าดู"

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงหัวเราะดังขึ้น

ก็แค่ยอดฝีมือระดับสอง จำเป็นต้องรบกวนสุดยอดผู้อาวุโสด้วยหรือ

สุดยอดผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นไร้ค่าขนาดนั้นเชียว

"เจ้าชนะพวกเขาให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน"

"ไม่ได้ไม่ได้ เจ้าต้องเลือกคนให้เรียบร้อยก่อน ข้าก็แค่หญิงสาวอ่อนแอคนหนึ่ง โดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง น่าสงสารที่สุด และยังอยู่ในเขตแดนของพวกเจ้า ถ้าหากข้าโชคดีชนะขึ้นมา พวกเจ้าก็เดาทางข้าได้ ไปตามสุดยอดผู้อาวุโสมาเล่า"

"ถุย เจ้าช่างหลงตัวเองซะไม่มี รอบที่สองให้……"

ผู้อาวุโสอารมณ์ร้ายคนหนึ่งเปิดปากด่ากราดอย่างโมโห กำลังจะชี้คนที่จะออกไปสู้รอบสอง

รองหัวหน้าซือคงกลับชิงพูดขึ้นก่อนว่า "รอบที่สองให้ซ่งอวี่ออกไปประลองซ่งอวี่

เฮือก……