อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 546

นี่คือการประลองที่มีความสามารถเหลื่อมล้ำกันสูงมาก ทุกครั้งที่กู้ชูหน่วนถูกสะเทือนกระเด็นไป ก็พุ่งสังหารเข้ามาอีกทุกครั้ง ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทำให้คนดูจนอกสั่นหวั่นไหว

คนไม่น้อยล้วนซาบซึ้งแล้ว ทุกครั้งขณะที่กู้ชูหน่วนถูกสะเทือนกระเด็นไป พวกเขาล้วนคิดว่าชีวิตเล็กๆของกู้ชูหน่วนจะมอดแล้ว ไม่ว่าจะบาดเจ็บมากสาหัสเพียงใด ไม่ว่าจะเสียเลือดมากแค่ไหน แต่นางก็ยังคงกัดฟันยืนขึ้นมาแล้ว

จอมมารอดไม่ได้คิดจะออกมืออยู่หลายครั้ง ก็ถูกกู้ชูหน่วนตะคอกให้กลับไป

ความโกรธของเย่จิ่งหานหนักหน่วงขึ้นทุกที ราวกับพลังมหาศาลที่โค่นล้มทุกอย่าง

ปลายนิ้วที่แหลมคมของสีชิ่นกำเก้าอี้จนทะลุ

แม้ว่าไป๋จิ่นจะกำลังยิ้มอยู่ แต่คนที่คุ้นเคยกับนางรู้ นางโกรธแล้ว เพราะยิ้มของนางมีเสน่ห์ ยิ่งมีเสน่ห์หยาดเยิ้ม ก็พิสูจน์ได้ว่านางยิ่งโกรธ

แม้แต่ซ่งอวี่ก็ค่อนข้างลงมือต่อไปไม่ได้แล้ว

เดิมทีเขาก็ไม่ได้คิดอยากเอาชีวิตนาง แต่รองหัวหน้าเผ่ากลับให้เขาเอาชีวิตของนาง

เขามีใจจะปล่อยนางไปสักครั้ง บังเอิญนางก็ไม่รู้จักความเป็นตายอีก ทุกๆครั้งล้วนใช้วิธีการตายไปพร้อมกันบีบคั้นเขา ทำให้เขาทั้งกลัดกลุ้มและทั้งสงสารจริงๆ

“แม่นาง จบการประลองลงตรงนี้จะดีกว่า”

“ชายชาตรีผู้หนึ่ง บ่นพึมพำอะไร ดูกระบวนท่า”

“ปัง......”

หลังจากผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า กู้ชูหน่วนก็ล้มลงบนแผ่นหินขนาดใหญ่อย่างหนัก ความรุนแรงของพลังนั่น แม้แต่แผ่นหินก็ถูกนางชนจนหักแล้ว

“พี่สาว......”

จอมมากทนดูไม่ได้อีกต่อไป เขายกมือโบกดอกลำโพงที่บานสะพรั่งสว่างสดใสไปทางซ่งอวี่

“ปังปังปัง......”

เย่จิ่งหานเคลื่อนไหว ขัดขวางการโจมตีของดอกลำโพง

“แส่มากนักใช่หรือไม่ วันนี้ข้าจะสังหารเจ้าก่อน”

เมื่อเห็นว่าจอมมารและเย่จิ่งหานกำลังจะห้ำหั่นกันอีกครั้ง กู้ชูหน่วนก็โมโหจนเลือดทะลักออกมาอีกรอบ

“ซือโม่เฟย ข้าพูดกับเจ้ากี่ครั้งแล้ว ไม่อนุญาตให้เจ้าแทรกแซงการประลอง เจ้าฟังภาษาคนไม่ออกหรือไง?”

“ใช้คนแข็งแกร่งรังแกคนอ่อนแอ มีอะไรให้ประลองกัน มีข้านั่งอยู่ ใครกล้าแตะต้องท่าน? ท่านไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมการประลองบ้าบออะไรนี่”

“เรื่องที่ข้ากู้ชูหน่วนรับปากไว้ ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง หากว่าเจ้ายังแทรกแซงอีก ข้าก็จะไม่ถือว่าเจ้าเป็นเพื่อนแล้ว”