อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 545

ดาบบุปผาเริงระบำ งดงามเหมือนดั่งนางฟ้านางสวรรค์โปรยดอกไม้ลงมาครอบคลุมทั้งร่างของซ่งอวี่ พลานุภาพยิ่งใหญ่ แม้แต่ผู้คนที่ดูอยู่ข้างก็อกสั่นขวัญแขวน

คนของเผ่าเทียนเฟิ่นล้วนหวาดกลัวขึ้นมาทันที

ความสามารถเช่นนี้ ระดับสองก็สามารถทำออกมาได้จริงหรือ?

ดวงตาอันอบอุ่นของซ่งอวี่จริงจังทันที มือที่ถือดาบยกขึ้น รวบรวมกำลังภายในสะเทือนดาบบุปผาที่เริงระบำอย่างบ้าคลั่งให้ถอยไป

แล้วในขณะที่เขาเพ่งสมาธิสะเทือนดาบบุปผาออกไป กู้ชูหน่วนคนและดาบรวมเป็นหนึ่ง พุ่งไปทางช่วงล่างลำตัวของซ่งอวี่อย่างฉับพลันทันที รวดเร็วเป็นที่สุด

“ซืด......”

ผู้ชายที่อยู่ในเหตุการณ์จำนวนไม่น้อยกุมช่วงล่างของตัวไว้โดยปริยาย ราวกับว่าดาบนั้นทิ่มแทงไปทางพวกเขาเช่นนั้น

ความเร็วของกู้ชูหน่วนเร็วเกินไป ตำแหน่งที่โจมตีก็เจ้าเล่ห์ขี้โกง หากว่าดาบนี้แทงลงไปจริง แม้ว่าจะไม่ตาย ทั้งชีวิตนี้ซ่งอวี่ก็เป็นผู้ชายไม่ได้แล้ว

ซ่งอวี่ภายใต้ความกระวนกระวาย เก็บกำลังภายในกลับคืน ปกป้องช่วงล่างของตัวเองไว้ ก็เพราะเหตุนี้ เขาจึงถูกดาบบุปผาทำร้าย เส้นผมและมุมเสื้อล้วนถูกเผาไหม้ไปส่วนหนึ่ง

เป็นหญิงสาวผู้หนึ่งในสนามประลอง คิดไม่ถึงว่าจะใช้อุบายสกปรกเช่นนี้ออกมาได้ ซ่งอวี่ไม่เคยได้ยินได้พบเห็นมาก่อน หน้าดำคร่ำเครียดลงไปมากในพริบตา

สิ่งที่ทำให้เขารำคาญใจยิ่งกว่าคือ กู้ชูหน่วนโจมตีส่วนล่างของเขาไม่สำเร็จ ก็กลับไปโจมตีที่ก้นของเขาอย่างคาดไม่ถึง

หากเขาตอบโต้กลับ เรื่องที่จะยอมอ่อนข้อให้เจ็ดกระบวนท่า เขาก็กลืนคำพูดแล้ว ทันทีที่กลืนคำพูด การประลองสนามนี้ เขาก็แพ้แล้ว

หากเขาไม่ต่อสู้กลับ กระบวนท่านี้ต่อไป เขาไม่มีมีอันตรายถึงชีวิต แต่ชื่อเสียงของเขาก็จบเห่แล้ว

ทุกคนล้วนรอว่าเขาจะตอบโต้อย่างไร

ซ่งอวี่ใช้ดาบค้ำยันพื้นไว้อย่างกะทันหัน ดึงขึ้นมาพุ่งขึ้นไป หลบไปอย่างหวุดหวิด

“ฉึบ......”

เส้นผมพลิ้วไหว

ลูกผมช่อหนึ่งของซ่งอวี่ถูกตัดขาดด้วยปราณดาบของกู้ชูหน่วน ปลิวอยู่ในอากาศ ก่อตัวเป็นทิวทัศน์อันงดงามอย่างหนึ่ง

เอ่อ......

นี้......

ซ่งอวี่แพ้แล้ว?

ผู้คนเผ่าเทียนเฟิ่นอดที่จะด่าทอไม่ได้ “กู้ชูหน่วน เจ้าขี้โกง”

“หน้าไม่อายเกินไปแล้ว ผู้หญิงคนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะใช้วิธีต่ำช้าเช่นนี้”

“ก็ใช่น่ะสิ หน้าตาของลูกผู้หญิงถูกนางทำให้อับอายหมดแล้ว”

“นางก็ไม่ได้อับอาย ตีตรงไหนไม่ได้ จะต้องตีตรงนั้นของคนอื่นให้ได้”

“การประลองสนามนี้ไม่นับ รองหัวหน้าเผ่า สุดยอดผู้อาวุโส พวกเราขอให้ประลองใหม่อีกครั้ง”

จอมมารค่อยๆลูบผมสีดำขลับของตัวเองอย่างช้าๆ มุมปากพูดรางๆว่า “แพ้ก็แพ้แล้ว หรือแม้แต่ผู้หญิงคนเดียวเผ่าเทียนเฟิ่นก็แพ้ไม่......”

ยังพูดไม่ทันจบ จอมมารก็หยุดแล้ว

เพราะในมือของซ่งอวี่กำอะไรไว้อยู่แน่น

ไม่ช้า เขาก็คลายมือ ในนั้นกลับเป็นผ้าผูกผมสีขาวของกู้ชูหน่วนรวมทั้งเส้นผมสลวยช่อหนึ่งที่เล็กมากๆ

สถานการณ์ชะงักในพริบตา

กู้ชูหน่วนเผาแขนเสื้อของเขา เผาเส้นผมของเขา และตัดเส้นผมอันสวยงามของเขา

แต่ซ่งอวี่ก็ได้ผ้าผูกผมและเส้นผมของนางมาด้วยเช่นกัน

เช่นนี้เดิมทีก็เสมอกัน ผู้ใดก็ไม่ได้เอาเปรียบผู้ใดนี่นา

อีกทั้งเจ็ดกระบวนท่าก็ผ่านไปแล้ว

ซ่งอวี่สามารถตอบโต้กู้ชูหน่วนได้ตลอดเวลา ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ที่ถูกกระทำเช่นนั้นแล้ว

สถานการณ์ไม่เอื้อประโยชน์ต่อกู้ชูหน่วนเป็นอย่างยิ่ง

คนเผ่าเทียนเฟิ่นล้วนพากันโห่ร้องเสียงดัง มีเพียงสีชิ่นและคนอื่นๆที่นิ่งเงียบ

ซ่งอวี่กล่าวด้วยรอยยิ้มอันสุภาพอ่อนโยน “แม่นาง ล่วงเกินแล้ว”

กู้ชูหน่วนยกมุมปากขึ้นขยับริมฝีปากสีแดงเบาๆ “หากว่าท่านไม่อยากล่วงเกินข้า ไม่เช่นนั้นก็เห็นแก่หน้าข้า แพ้ข้าให้ตรงๆก็ได้แล้ว”

ซ่งอวี่ตะลึง

เขาเพียงแค่พูดด้วยมารยาทเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่านางจะหน้าด้านขนาดนี้ จะให้เขายอมแพ้ต่อหน้าทุกคนจริงๆ

ผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจภาพพจน์ของตัวเองแม้แต่น้อยเลยหรือ?

ลูกศิษย์ส่วนหนึ่งของเผ่าเทียนเฟิ่นยิ่งมองดูกู้ชูหน่วน ก็ยิ่งไม่พอใจ

“นี่เป็นผู้หญิงอะไร ทำไมหน้าไม่อายขนาดนี้ คำพูดเช่นนี้ก็พูดออกมาได้ ชั่งไม่มีการศึกษาเกินไปแล้วนะ”

“เพี๊ยะ......”