อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 55

แต่คำพูดเหล่านี้ พวกนางจะกล้าพูดกับกู้เฉิงเซี่ยงได้อย่างไร อนุภรรยาห้าพูดสะอึกสะอื้น “นายท่าน ข้าเองก็มารู้ในภายหลัง ที่แท้ท่านพ่อยังเก็บเงินห้าแสนตำลึงไว้ให้พวกเรา นายท่านเฉียบแหลม ให้พวกเราอาจหาญเพียงไร พวกเราก็ไม่กล้าหลอกลวงนายท่าน ตอนที่ข้ารู้ว่าท่านพ่อยังทิ้งเงินไว้ห้าแสนตำลึง ข้าก็อยากจะส่งมอบให้นายท่าน แต่ไม่รู้คุณหนูสามรู้ตอนไหนว่าในมือหลันเอ๋อร์มีเงินห้าแสนตำลึง จึงตกหลุมพรางหมดสิ้น”

“ท่านพ่อ ลูกรู้ความผิดแล้วเจ้าค่ะ ท่านยกโทษให้ลูกนะเจ้าคะ”

ฮูหยินใหญ่ยิ้มเย็น “พูดได้น่าฟังจริงๆ ภายหลังถึงได้รู้? ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา เกรงว่าคงไม่มีภายหลังไปตลอดกาลกระมัง? ท่านจางตายไปนานหลายปีแล้ว หรือเขาโดดขึ้นมาจากใต้ดินเอาเงินให้พวกเจ้าอีกห้าแสนตำลึง”

ได้ยินเช่นนี้ กู้ชูหลันก็รีบร้อนอธิบาย “ไม่ใช่เช่นนั้น คือ...”

“เพี้ยะ...”

กู้เฉิงเซี่ยงสะบัดฝ่ามือใส่กู้ชูหลันหนึ่งฉาดอย่างแรง กำลังแรงนั่น ตบจนกู้ชูหลันฟันหลุดไปซี่หนึ่ง

ต่อจากฝ่ามือนั้นของกู้เฉิงเซี่ยง ยังมีคำด่าทอใส่หน้าเต็มๆของเขาอีก

“พอได้แล้ว อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ถึงแผนชั่วที่พวกเจ้าสองคนแม่ลูกกระทำในหลายปีมานี้ เรื่องบางเรื่อง ข้าสามารถหลับตาข้างหนึ่งได้ แต่ตอนนี้พวกเจ้ากลับกล้ามาเล่นบนหัวข้า พวกเจ้าเห็นข้าเป็นตัวโง่งมหรืออย่างไร?”

กู้ชูหลันตกใจจนสั่นเทาไปทั้งตัว กุมปากเอาไว้แน่น

อนุภรรยาห้าก็ตกใจเข้าแล้ว

นางไม่เคยเห็นกู้เฉิงเซี่ยงมีโทสะถึงเพียงนี้มาก่อน

ท่ามกลางความเลือนราง นางมีลางสังหรณ์ไม่ดีนัก

กู้เฉิงเซี่ยงยิ่งด่าทอยิ่งกราดเกรี้ยวดังคาด “ข้าเตือนกี่ครั้งแล้ว สูญเสียความบริสุทธิ์ก็อย่าก่อเรื่อง เจ้าก็ไม่ฟัง จะต้องเดินอวดเบ่งไปทั่ว ตอนนี้คนทั่วหล้าล้วนรู้เรื่องน่าอายที่คุณหนูห้าจวนเฉิงเซี่ยงกระทำกับอันธพาลท้องถิ่นหลายคนแล้ว แม้แต่ฝ่าบาทยังตกพระทัย ใบหน้าแก่ๆของข้า นับว่าถูกพวกเจ้าทำเสียหน้าหมดสิ้นแล้ว”

อนุภรรยาห้าพูดเสียงสั่น “นายท่าน หลันเอ๋อร์ถูกคนวางแผนให้ร้ายนะเจ้าคะ”

“ข้าไม่สนว่านางจะถูกใส่ร้ายหรือไม่ ข้ารู้เพียงหน้าตาของจวนเฉิงเซี่ยงถูกเจ้าทำลายย่อยยับแล้ว หากไม่ใช่เพราะนาง อวิ๋นเอ๋อร์จะถูกยกเลิกสิทธิ์ในงานชุมนุมแข่งขันบทประพันธ์รอบชิงชนะเลิศได้อย่างไร? มีบุตรสาวไร้ยางอายเช่นนี้ เป็นจุดด่างพร้อยชั่วชีวิตของจวนเฉิงเซี่ยง”

อนุภรรยาห้ากับกู้ชูหลันแหงนหน้าขึ้นอย่างตื่นตระหนก

“นายท่าน (ท่านพ่อ) คำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?

หรือว่า...เขาคิดจะสังหารหลันเอ๋อร์?

พยัคฆ์ยังไม่กินลูกตนเอง เขาน่าจะไม่ถึงกับกระทำเรื่องโหดร้ายเช่นนี้กระมัง?

อนุภรรยาห้ารีบคลานมาหน้ากู้เฉิงเซี่ยง ดึงรั้งแขนเสื้อของเขา ร้องไห้พลางวิงวอนขอร้อง หยาดน้ำตาในดวงตาราวกับสายน้ำในเขื่อนทำนบ จนคนอดที่จะชำเลืองมองไม่ได้

“นายท่าน หลันเอ๋อร์เสียความบริสุทธิ์เรื่องนี้ จะต้องมีคนคิดกระตุ้นปลุกปั่นเป็นแน่ นายท่านโปรดอภัยให้หลันเอ๋อร์สักครั้งเถอะนะเจ้าคะ ข้าจะสั่งสอนนางให้ดีอย่างแน่นอน ไม่ให้นางทำเรื่องขัดต่อศีลธรรมอันดีงามอีกเป็นอันขาด”

บนหลังคา อี้เฉินเฟยยิ้มเบาบาง เป็นความสง่างามแห่งยุคโดยแท้ “เจ้ามาทวงเงิน หรือมาชมความครึกครื้นกันแน่?”

กู้ชูหน่วนคาบหญ้าหางสุนัข ยิ้มพลางพูดอย่างเหนื่อยหน่าย “สิ่งนี้น่ะหรือ ความลับสวรรค์มิอาจแพร่งพราย”

เซียวหยู่เซวียนแบะปาก “ก็แค่อนุชื่อเสียงเหม็นโฉ่ผู้หนึ่ง หากเจ้าเห็นนางขัดตา ข้ามีหนทางจัดการนาง เหตุใดพวกเราต้องมาเสียเวลากับนางด้วย? ข้าว่า พวกเรารับเงินแล้วก็ไปดีกว่า”

กู้ชูหน่วนนั่งไขว้ขา ดูคล้ายมีแผนอยู่ในใจ “เกรงว่าเจ้าจะไม่มีโอกาสแล้ว”

“หมายความว่าอย่างไร?” หรือคิดว่าเขาจัดการอนุผู้หนึ่งไม่ได้?

อี้เฉินเฟยอธิบายอย่างใจดี “กู้เฉิงเซี่ยงรักหน้าตาเป็นอย่างยิ่ง ก่อนหน้าอนุภรรยาห้ากับคุณหนูห้าคงทำเรื่องนอกกรอบไปมากมาย แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ส่งผลต่อผลประโยชน์ของเขา ครั้งนี้ไม่ว่าจะเงิน หรือเรื่องถูกทำลายความบริสุทธิ์ ล้วนทำให้กู้เฉิงเซี่ยงเสียหน้าทั้งสิ้น กู้เฉิงเซี่ยงไม่มีทางเก็บพวกนางไว้ข้างกายต่อไปแน่”

“หา? หรือเขาคิดจะฆ่าสตรีกับบุตรสาวของตนเอง?”

“ที่อนุภรรยาห้าได้รับความรักใคร่เอ็นดู ก็เป็นเพราะนางมีหน้าตาคล้ายคลึงกับเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ที่เสียชีวิตไปแล้วของกู้เฉิงเซี่ยง ดังนั้นกู้เฉิงเซี่ยงถึงได้อดทนกับนางครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ถึงจะหน้าตาคล้ายคลึง อย่างไรเสียก็ไม่ใช่คนเดียวกัน เมื่อกู้เฉิงเซี่ยงตระหนักได้ อนุภรรยาห้าก็สูญสิ้นความโปรดปรานโดยสิ้นเชิง ไม่มีประโยชน์แล้ว ตอนนี้กู้เฉิงเซี่ยงอาจจะได้สติกลับมาแล้วก็ได้”

เซียวหยู่เซวียนกลืนน้ำลาย “เช่นนั้น...กู้เฉิงเซี่ยงคิดจะฆ่าพวกนางจริงๆหรือ?”