อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 558

นี่คือเส้นทางลับ เส้นทางลับไม่ได้ใหญ่ แต่แคบและยาวมาก เวลานี้พวกนางกำลังอยู่ในตำแหน่งที่กว้างที่สุดของเส้นทางลับ

บนร่างกายของสีชิ่นและไป๋จิ่นก็ถูกมีดฟันไปไม่น้อย เสื้อผ้าเปียกโชกไปด้วยเลือดมากกว่าครึ่ง พวกนางช่วยตัวเองรักษาบาดแผลคร่าวๆ เฝ้าระวังนางไว้ซ้ายหนึ่งขวาหนึ่งเหมือนรู้ใจกันเช่นนั้น

สีชิ่นกล่าวด้วยความลังเล “เจ้าหอ จอมมารยังไม่แยกตัวกลับมา ทิ้งเขาไว้คนเดียวจะไม่......”

“วางใจเถอะ แม้ว่าเจ้าลูกหมานั่นจะไม่ชนะ ก็ไม่ได้ตายง่ายขนาดนั้นหรอก”

หากว่าเขาตายง่ายขนาดนั้น จะคู่ควรกับการเป็นเจ้าแห่งเผ่าปีศาจได้อย่างไร?

ในทางกลับกันหากไม่มีซือโม่เฟยขัดขวางสุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่และรองหัวหน้าเผ่าซือคงไว้ พวกนางก็ถอยออกมาไม่ได้

สีชิ่นหัวเราะเย้าเบาๆ “คิดว่าทั้งโลกนี้ก็คงจะมีเพียงเจ้าหอผู้เดียวที่กล้าเรียกจอมมารว่าเจ้าลูกหมา”

ไป๋จิ่นก็ปิดปากแอบหัวเราะ

ด้านหน้าของกู้ชูหน่วนคือผู้เฒ่าวัยหกสิบกว่า ด้านหลังผู้เฒ่าวัยหกสิบกว่า ยังมีชายปิดหน้าอีกหลายสิบคน

ชายปิดหน้าเหล่านี้ส่วนใหญ่อายุประมาณยี่สิบกว่าปี แต่ละคนแววตาเฉียบคม ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บรักษาบาดแผลอยู่รวมกัน ที่ไม่ได้บาดเจ็บ ส่วนหนึ่งคอยคุ้มกันนางในรูปแบบค่ายกลอารักขา ยังมีอีกส่วนหนึ่งที่เฝ้าสังเกตสถานการณ์ตรงทางเข้าเส้นทางลับอย่างถี่ถ้วน

ดูจากรูปแบบค่ายกลชนิดนี้ รวมถึงขณะที่พวกเขาต่อกรกับเผ่าเทียนเฟิ่น วิธีที่สับสนแต่ไม่วุ่นวายนี้ ดูแวบเดียวก็เห็นว่าได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี

“ท่านคือ......” กู้ชูหน่วนถามท่านผู้เฒ่า

เหมือนว่าตาเฒ่าคนนี้จะคุ้นเคยต่อเผ่าเทียนเฟิ่นเป็นอย่างมากเชียวล่ะ แม้แต่เส้นทางลับที่ลึกลับเช่นนี้ก็รู้ได้

ไม่รอให้ผู้เฒ่าปิดหน้าตอบกลับ ด้านนอกเส้นทางลับก็มีเสียงฝีเท้าอันรีบร้อนดังขึ้นอย่างฉับพลัน

ลูกน้องของผู้เฒ่าที่ปิดหน้าเตรียมระวังด้วยความตื่นตัวเต็มที่ แต่ละคนถืออาวุธ รอเพียงแค่เขาเข้ามาก็สังหารเขาไปโดยตรง

“พี่สาว พวกท่านวิ่งหนีเร็วเกินไปแล้ว”

เสียงอันคุ้นเคยดังมา และในขณะเดียวกัน ลูกน้องของผู้เฒ่าที่ปิดหน้าก็ต่างพากันลงมือ กู้ชูหน่วนรีบตะโกนทันที “เดี๋ยวก่อน เป็นเพื่อนของข้า”

ที่น่าแปลกคือ นางพูดเพียงคำเดียว ผู้ชายที่ปิดหน้าเหล่านั้นก็เก็บอาวุธด้วยความเคารพทั้งหมด เข้าแถวสองข้าง ต้อนรับจอมมาร

ดวงตาของกู้ชูหน่วนหรี่ลงเล็กน้อย