อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 572

ไม่รอกู้ชูหน่วนเอาเนื้อกระต่ายที่ย่างเสร็จลง เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็อ้าปากเขมือบเข้าท้องทันที

เสียงกร๊อบแกร็บดังขึ้นอีกครั้ง กระต่ายอีกตัวหนึ่งก็ถูกมันกินลงไปแล้ว

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ร้องออกมาอย่างพึงพอใจ ส่ายหางอย่างมีความสุข

มันหันกลับไปมอง มองกู้ชูหน่วนอย่างน่าสงสาร

“กระต่ายย่างสองตัวเอง ไม่พอกิน”

กู้ชูหน่วนควานหาของในแหวนมิติ เอาอาหารที่เป็นเนื้อออกมาทั้งหมด

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ดีใจ ก้มหน้ากินใหญ่

อาหารในแหวนมิติมีไม่มาก เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็ยังกินเยอะอีก มีเท่าไหร่กินเท่าไหร่ ไม่เคยปฏิเสธเลย

กู้ชูหน่วนเหลือไว้แค่หมั่นโถวไม่กี่ลูก กัดกินช้าๆเคี้ยวอย่างละเอียด

“จ๊อกๆ……”

ท้องของเวินเส้าหยีร้องขึ้นอย่างไม่เป็นเวลา

กู้ชูหน่วนเหลือบไปมอง “หิวเหรอ? เรียกพี่สาวสิ ข้าจะให้หมั่นโถวเจ้ากิน”

เวินเส้าหยีเบือนหน้าหนี หลับตานั่งสมาธิ

“อื้ม หอมจัง โดยเฉพาะหมั่นโถวกินคู่กับเนื้อตากแห้ง นี่มันอาหารชั้นเลิศชัดๆ”

“นายท่าน เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็จะกินเหมือนกัน” เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เลื้อยมาหากู้ชูหน่วน เลียปากอย่างโลภมาก

“ไสหัวไป อาหารเยอะขนาดนั้นยังอุดปากเจ้าไม่ได้อีก”

“อุดไม่ได้หรอก เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ชอบกินเนื้อ”

“อุดไม่ได้เดี๋ยวข้าก็เก็บให้หมดเลย”

“อย่าๆๆ ตอนนี้อุดได้ๆ แหะๆ” เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ส่ายหาง รวบอาหารทั้งหมดเอาไว้

ในใจก็คิดว่า กินอาหารพวกนี้ให้หมดก่อน แล้วค่อยไปเอาที่เจ้านายอีก

กู้ชูหน่วนเอาเนื้อวัวแห้งกับหมั่นโถวไปล่อหน้าล่อตาเวินเส้าหยี “ไม่ได้กินอะไรเลยสามวันสามคืน เจ้าแน่ใจนะว่าไม่หิว?”

เวินเส้าหยี “……”

“นี่เป็นอาหารอันน้อยนิดที่ข้าเอามาจากแหวนมิติเชียวนะ ถ้าไม่กิน มื้อหน้าไม่รู้ว่าจะได้กินเมื่อไหร่นะ”