อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 58

ในห้องส่วนตัวชั้นสูงของหอโคมเขียวอู๋โยว กู้ชูหน่วนไขว้ขา กวาดตามองหญิงสาวหน้าตางดงามผอมบางอวบอ้วนแต่ละแถวที่อยู่ข้างหน้า ก่อนส่ายหน้าอย่างเมินเฉยเล็กน้อย

แม่เล้าโบกมือ รีบเปลี่ยนสาวงามอีกกลุ่มเข้ามา นางยิ้มอย่างงดงามแล้วพูด “คุณหนู พวกนางล้วนเป็นสาวงามอันดับต้นๆในหอโคมเขียวอู๋โยวของเรา หากไม่ใช่ว่าคุณชายเซียวเป็นลูกค้าประจำของพวกเราที่นี่ เป่ามาอย่างข้าคงตัดใจนำออกมาไม่ได้ ท่านดูเถิดมีผู้ที่ต้องตาท่านหรือไม่”

เป่ามาแต่งหน้างามพริ้ง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความภูมิใจ

แม่นางเหล่านี้ไม่ว่าคนไหน ก็ล้วนเป็นหญิงงามยากพบพานทั้งสิ้น ชายใดได้เห็นล้วนต้องใจไหวสั่น

พวกนางเป็นไพ่ลับของนางด้วยเช่นกัน ความจริงแล้วไม่รับแขกง่ายๆ

กู้ชูหน่วนเลิกคิ้วแล้วถามกลับ “เจ้าคิดว่า ข้าที่เป็นหญิงจะชื่นชอบสตรี?”

เป่ามามองเซียวหยู่เซวียนที่อึดอัดใจอยู่ด้านข้าง แล้วมองอี้เฉินเฟยที่ยิ้มบางอย่างอ่อนโยนอีกที ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตีศีรษะไปหนึ่งที “ไอหยา ท่านดูความสะเพร่าของข้าสิ ข้าจะเปลี่ยนชายงามกลุ่มหนึ่งให้ท่านเดี๋ยวนี้”

บนหน้าของนางประดับรอยยิ้ม ทว่าในใจกลับคาดเดาถึงฐานะของกู้ชูหน่วนไม่หยุด

สตรีผู้หนึ่งกล้ามาหาผู้ชายที่หอโคมเขียวอู๋โยวอย่างสง่าผ่าเผย หาได้พบเจอกันบ่อยๆ ยิ่งไปกว่านั้นนางยังเป็นสตรีวัยแรกแย้มอีกด้วย

ที่น่าประหลาดที่สุดก็คือ คุณชายเซียวซึ่งก็คือบุตรคนสุดท้องของท่านแม่ทัพใหญ่เซียว ฐานะสูงส่ง ในเมืองหลวงที่กว้างใหญ่มีไม่กี่คนที่ใช้เขาได้

แต่เขาราวกับเป็นเพียงผู้ติดตามของสตรีผู้นั้น

“ตึก”

กู้ชูหน่วนโยนตั๋วเงินปึกใหญ่

เป่ามามองดู กลับเป็นเงินถึงแสนตำลึง นางตกใจจนต้องสูดลมหายใจเย็นเยียบเข้าไป

เงินแสนตำลึงมากพอให้ซื้อหอโคมเขียวอู๋โยวทั้งหอ

“จำไว้ว่า ชายงามที่ข้าต้องการแต่ละคนต้องเป็นชั้นยอด แล้วก็อย่าเรียกข้าว่าคุณหนู ข้าฟังแล้วไม่สบอารมณ์ เรียกข้าว่า แม่ทูลหัว”

“ย่อมเป็นเช่นนั้น แม่ทูลหัวรอสักครู่ ประเดี๋ยวพวกเขาก็มาถึงเจ้าค่ะ”

ชายงามเปลี่ยนไปกลุ่มหนึ่ง

หล่อเหลา มีเสน่ห์แบบร้ายกาจ เย้ายวน เย็นชา แข็งแรงกำยำจะแบบไหนก็มีทั้งสิ้น แต่ละคนหน้าตาเลิศล้ำ

“ แม่ทูลหัว หอของเรากลั่นสุราปิงหลานมาใหม่หนึ่งไห ข้าดื่มเป็นเพื่อนท่านสักจอกดีหรือไม่ขอรับ” ชายหนุ่มหน้าตางดงามพูดพลางทิ้งสายตาให้นาง ร่างนุ่มลื่นไร้กระดูกนั่นอิงแอบมาทางกู้ชูหน่วนอย่างหยั่งเชิง

“ได้สิ ที่รักของข้า” กู้ชูหน่วนถือโอกาสอ้าแขนกว้าง โอบชายงามสองคนไว้ในอ้อมแขน ท่วงท่าอันช่ำชองนั่น ทำให้เซียวหยู่เซวียนกับอี้เฉินเฟยไม่อยากจะเชื่อว่านางมาหอโคมเขียวเป็นครั้งแรก

“ แม่ทูลหัว ท่านเมื่อยหรือไม่ ข้านวดเท้าให้ท่านนะขอรับ”

เห็นกู้ชูหน่วนไม่ขับไล่พวกเขา ชายงามมากมายก็พากันโล่งใจ แย่งกันปรนนิบัติ

“พวกเจ้าช่างถูกใจข้าเช่นนี้ แม่ทูลหัวเลี้ยงจะลูกกวาดพวกเจ้าทุกคน”

กู้ชูหน่วนหยิบตั๋วเงินมากมายออกมา หนึ่งคนมอบให้หนึ่งหมื่นตำลึง

ชายงามจับเงินหมื่นตำลึงตัวสั่นระริก นัยน์ตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ให้รางวัลทีหนึ่งก็ให้ถึงหนึ่งหมื่นตำลึง?

สวรรค์ นี่มันหรูหราฟุ่มเฟือยเพียงใดกัน?

เป่ามามองแล้วอิจฉาตาร้อน โกรธที่ตนแปลงร่างเป็นชายงามไปปรนนิบัติด้วยไม่ได้

บ่าวรับใช้กับเหล่าแม่นางคนอื่นในหอโคมเขียวอู๋โยวก็อิจฉาตาร้อนแล้วเช่นเดียวกัน แย่งชิงกันเข้ามาปรนนิบัติ

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างชั่วร้าย โบกมือหนึ่งครั้งเงินแสนตำลึงก็ปลิวว่อนเต็มอากาศ ชักนำให้แม่นางกับนายโลมมากมายพากันแย่งชิง

กระทั่งว่าแขกลูกค้าบางส่วนในหอโคมเขียวอู๋โยวก็มาแย่งชิงด้วย

อี้เฉินเฟยยิ้มไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

เซียวหยู่เซวียนข่มกลั้นลมในท้อง ดวงตาทั้งสองจ้องชายงามสองคนในอ้อมแขนกู้ชูหน่วนอย่างโหดเหี้ยม แทบอยากจะสับพวกเขาเสีย

เขาไม่สนที่กู้ชูหน่วนโปรยเงิน แต่เขาถือสาที่กู้ชูหน่วนมองชายงามเหล่านั้นอย่างมักมาก ราวกับคนบ้ากามผู้หนึ่ง

ที่น่ารังเกียจยิ่งกว่าก็คือ ผู้ชายเหล่านั้นยังคิดยื่นมือไปยั่วเย้านาง

ให้ตายเถิด

ข้าทนไม่ไหวแล้ว