อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 582

“ไม่ไป” เวินเส้าหยีกล่าวอย่าไม่สบอารมณ์

“ไม่ไปก็ช่างเถอะ ถึงอย่างไรคนที่หิวก็คือเจ้า ไม่ใช่ข้า”

กู้ชูหน่วนหาที่สบายแห่งหนึ่ง นั่งไขว่ห้าง ปากคาบหญ้าหางหมาที่ไม่รู้เอามาด้วยจากที่ไหนเส้นหนึ่ง รอแคว้นคนแคระค้นหาเสร็จแล้วจากไปอย่างสบายใจเฉิบ

“จิตวิญญาณความยึดมั่นของแคว้นพวกนาง หากไม่บรรลุจุดประสงค์จะไม่รามือเด็ดขาด” ความหมายในถ้อยคำของเวินเส้าหยีคือ ถ้าค้นหาพวกเขาไม่พบ แคว้นคนแคระก็จะไม่ยอมถอยทัพ

“ยุ่งมาหลายวันขนาดนั้น ข้าก็เหนื่อยแล้ว นอนสักงีบ อย่ากวนข้าตื่น”

นางเบือนหน้าไป หลับตา ราวกับนอนหลับแล้วจริงๆ

แต่ในใจกลับคิดว่าจะไปแดนเหนือสุดโดยไม่ทำร้ายถูกแคว้นคนแคระ และหามุกมังกรเม็ดที่หกพบให้ไวที่สุดได้อย่างไร

แล้วหากเจอมังกรน้ำระดับเจ็ด จะรับมืออย่างไร

วันนั้นที่อยู่ภูเขาน้ำเต้าโลหิต อานุภาพมังกรไฟระดับเจ็ดทรงพลังเพียงไร นางยังติดตาจนถึงตอนนี้

ถ้าไม่มีวิธีจัดการอสูรมังกรระดับเจ็ด เกรงแต่มุกมังกรเม็ดที่เจ็ดจะได้มาโดยยาก

กู้ชูหน่วนเค้นมันสมอง คิดถึงสิ่งที่ใช้ได้บนตัวทั้งหมด แต่ก็หาวิธีจัดการมังกรน้ำไม่ได้

ห่างชั้นกันเกินไป

ถึงจะเป็นช่วงแข็งแกร่งที่สุดของเย่จิ่งหานกับจอมมาร ก็ไม่แน่ว่าจะสู้ได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนาง...

อยากได้มุกมังกรเม็ดที่หก ได้แต่หลบมังกรน้ำ หรือไม่ก็อาศัยสติปัญญาเอาชนะ

ก็ไม่รู้ว่าพี่เฉินเฟยกับประชาชนเผ่าหยกจะเป็นอย่างไรบ้าง

กู้ชูหน่วนใจร้อนดั่งไฟ

แต่ความเป็นจริงกลับทำให้นางลำบากใจมาก

ทันใดนั้นข้างนอกก็มีเสียงดังเข้ามา คล้ายมีเสียงพูดคุยผสม

กู้ชูหน่วนลืมตาขึ้นพึ่บ ความเย็นเฉียบหนึ่งพุ่งเข้ามา

ใบหูนางกระดิก ได้ยินเสียงข้างนอกชัดแจ๋ว