อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 587

“ระวัง...”

เวินเส้าหยีตะโกนดัง เขาขึ้นหน้าไปช่วย แค่ขยับก็ร้าวไปทั้งตัวจนต้องสูดลมหายใจเย็น กำลังภายในทั้งหมด จะรวมสักนิดก็ยังไม่ได้

ได้แต่มองกู้ชูหน่วนตกอยู่ในสถานการณ์จนมุมต่อหน้าต่อตา

กายกู้ชูหน่วนราวกับถูกขึงไว้ ไม่ว่านางจะขยับอย่างไรก็ไม่ได้

อีกฝ่ายเป็นมือสังหาร ทั้งยังเป็นยอดฝีมือแห่งยุคที่เชี่ยวชาญการซ่อนเร้นร่องรอย

ยอดฝีมือเช่นนี้ จะเหลือเวลาให้กู้ชูหน่วนได้อย่างไร

หนึ่งดาบหนึ่งกระบี่นั้นตรงจุดตายของนาง พริบตาก็ถึง กู้ชูหน่วนไม่ทันรู้ตัว

เหงื่อกาฬไหลย้อยลงมาตามหน้าผากของกู้ชูหน่วน

ชั่วแวบเดียว ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ไหน เพิ่มพลังยุทธ์ในพริบตา ฝืนหลุดจากการพันธนาการ เบี่ยงกายน้อยๆ

“ซี้ด...”

“ฟึด...”

นั่นเป็นดาบที่ต้องถึงตัวแน่ เพราะการเบี่ยงตัวของนางจึงไม่แทงถูกหัวใจ แต่แทงถูกบ่าของนางแทน

ทันทีที่บ่าถูกแทงเป็นรู เลือดสีแดงสดก็ค่อยๆ ไหลออกมา

แต่ที่น่าประหลาดคือ เลือดสีแดงนั้นแค่ไหลออกมามากหน่อยก็ถูกน้ำแข็งผนึกไว้

ทำจนกู้ชูหน่วนหนาวสั่นพั่บไปทั้งตัว ราวกับอยู่ในอุโมงค์น้ำแข็งหมื่นปี

อีกฝ่ายมือซ้ายดาบ มือขวากระบี่ ดาบกระบี่ประสานบังเกิดเป็นความแข็งแกร่งดั่งเซียน ความเร็วถึงที่สุด แต่ละกระบวนท่าจู่โจมจุดตายของนาง

ขั้วหัวใจกู้ชูหน่วนหนาวเหน็บ

น้อยนักที่นางจะได้เผชิญกับยอดฝีมือแบบนี้ ถึงจะเป็นช่วงที่เผชิญกับหวังเฟิง หวังหยู่หรือกระทั่งซ่งอวี่ ก็ไม่กินแรงมากขนาดนี้

นางไม่อาจสนใจอาการบาดเจ็บ ผู้ที่มาก็เห็นไม่ชัด จึงได้แต่หลบซ้ายหลบขวา

ถ้าไม่ใช่เพราะวิชาตัวเบานางดี เกรงแต่ต้องตายอนาถใต้คมดาบนั้นนานแล้ว

ถึงจะเป็นเช่นนี้ เรือนร่างกู้ชูหน่วนก็ยังถูกฟันหลายแผล

ฟันลงไปแต่ละดาบ แทบทำให้เลือดในกายนางจับตัวทันที

“เจ้าเป็นใคร ทำไมต้องฆ่าข้า?”

ท่ามกลางการปะทะดุเดือด กู้ชูหน่วนเห็นคนที่จะฆ่านางรางๆ เป็นชายปิดหน้าคนหนึ่ง

อายุอานามชายผู้นั้นไม่มาก ดวงตาทั้งสองเย็นจนไม่พกพาอุณหภูมิสักนิด น่าสะพรึงประหนึ่งอสูรผีร้ายที่คืบคลานขึ้นมาจากขุมนรก