อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 624

กู้ชูหน่วนมาถึงราชวิทยาลัยฟ้าก็สว่างแล้ว เมื่อเหล่านักเรียนในวิทยาลัยได้เห็นกู้ชูหน่วน แต่ละคนก็วิพากษ์วิจารณ์

“ดูสิ นั่นไม่ใช่กู้ชูหน่วนพระชายาหลวงของเทพสงครามหรือ? นางไม่ได้เรียนที่ราชวิทยาลัยตั้งนานแล้ว วันนี้ทำไมจู่ๆนางถึงมาได้?”

“นางชีวิตดี เป็นพระชายาหลวงของเทพสงคราม หากเป็นคนอื่น คงถูกราชวิทยาลัยไล่ออกไปนานแล้ว”

“ก็ถูก ราชวิทยาลัยเป็นสถานที่อะไร นางอยากมาเรียนก็มา ไม่อยากมาก็ไม่มา”

“ไม่สนหรอกว่านางจะถูกไล่ออกหรือไม่ สำคัญที่สุดคือไปถามก่อนดีกว่าว่าต่อจากนิยายครั้งก่อนเป็นอย่างไร”

ประโยคหนึ่งทำให้คนในราชวิทยาลัยไม่น้อยตระหนักได้

กู้ชูหน่วนเพิ่งจะก้าวเข้าสู่ราชวิทยาลัยก็ถูกรายล้อมอย่างหนาแน่น คนเหล่านี้ไม่มีคนที่ไม่ถามนางว่าจุดจบสุดท้ายของหยางฉู่ลั่วเป็นอย่างไร

นางกล่าวด้วยความโมโหว่า “ตายแล้ว ตายหมดแล้ว พระเอกนางเอกพระรองล้วนตายทั้งหมด”

“ตายหมด จะเป็นไปได้อย่างไรกันล่ะ นางเอกหยางฉู่ลั่วยังไม่ได้แก้แค้นเลยนี่?”

กู้ชูหน่วนผายมือ “ถ้าพวกเจ้าคิดว่าตอนจบไม่ดี ก็ไปเขียนเองสิ”

คนเหล่านั้นยังไล่ถามไม่หยุด กู้ชูหน่วนขยับคิดถอนตัวออกการรุมล้อมของฝูงชน แต่กลับถูกล้อมไว้แน่นจนแม้แต่น้ำหยดเดียวก็ไหลไปไม่ได้ โชคดีที่องครักษ์กลุ่มหนึ่งไม่รู้ว่าออกมาจากที่ไหน ใช้ทั้งวิธีการอ่อนและแข็ง ไล่เหล่านักเรียกออกไป

“ลูกพี่ เป็นท่านจริงๆด้วย ข้ายังคิดว่าข้าตาลายไปแล้วซะอีก หลายวันมานี้ท่านไปไหนมาเหรอ พวกเราคิดถึงท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ลูกพี่ ได้เห็นท่านช่างดีจริงๆ หลังจากนี้ท่านคงจะอยู่เล่าเรียนที่ราชวิทยาลัยต่อแล้วสินะ”

สถานที่ไม่ไกล หลิวเยว่อวี่ฮุยวิ่งพุ่งเข้ามาด้วยความตื่นเต้นดีใจ มุมปากล้วนเป็นรอยยิ้มอันสดใส

เห็นพวกเขา คิ้วที่ขมวดกันแน่นของกู้ชูหน่วนจึงได้คลายออกเล็กน้อย

“พวกเจ้าทั้งสอง หมู่นี้ใช้ชีวิตเป็นยังไงบ้าง? ถูกอาจารย์ซ่างกวนลงโทษไม่น้อยสินะ?”

“ตั้งแต่ท่านจากไป อาจารย์ซ่างกวนก็ขอลาเช่นกัน เขาไม่ได้มาสอนอยู่ระยะหนึ่งแล้ว”

กู้ชูหน่วนตกใจ “อาจารย์ซ่างกวนลาหยุดเหรอ? ลาหยุดทำอะไร?”

นางจําได้ เหมือนว่าอาจารย์ซ่างกวนจะไม่ได้มีญาติพี่น้องอะไร และเขาก็ไม่ได้เป็นโรคอะไรด้วยนี่?

“อันนี้พวกเราก็ไม่รู้ชัดแจ้งนัก วิทยาลัยบอกเพียงแค่อาจารย์ซ่างกวนอยากจะออกไปผจญภัยใต้หล้าระยะเวลาหนึ่งเป็นการชั่วคราว ไม่ได้บอกอะไร ลูกพี่ ท่านไม่รู้ พวกอาจารย์ในวิทยาลัยล้วนแทบจะเสียสติแล้ว เพราะว่าถูกพวกคุณหนูลูกสาวผู้ดีในวิทยาลัย และองค์หญิงตังตังคาดคั้นถามอยู่ทุกวี่ทุกวันว่าเมื่อไหร่อาจารย์ซ่างกวนจะกลับมา ทำซะจนเหล่าอาจารย์น่าสงสารเชียวล่ะ”

หลิวเยว่ยิ้มอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น อวี่ฮุยก็ไม่ได้ดีไปกว่าเท่าไหร่ โบกไม้โบกมือกล่าว “ข้าว่า อาจารย์ซ่างกวนไม่ต้องกลับมาจะดีที่สุด พอเขากลับมา ก็จับผิดหาเรื่องลูกพี่ทุกครั้ง แม้แต่พวกเราก็พลอยซวยไปด้วย ตอนนี้เขาไม่มาสอน ท่านไม่รู้หรอกว่าพวกเราสบายมากแค่ไหน”

“ที่สะใจที่สุดคือ พวกลูกคุณหนูพวกนั้นไม่ได้เห็นอาจารย์ซ่างกวน จิตใจเหม่อลอยอยู่ทุกวัน เหมือนโดนทอดทิ้งไปเช่นนั้น เห็นแล้วสะใจจริงๆ จึจึจึ คิดถึงเมื่อก่อนที่อาจารย์ซ่างกวนแสดงท่าทางสง่างามเหล่านั้นต่อหน้าพวกนางแล้ว ข้าก็อยากจะอ้วก”

กู้ชูหน่วนเอ่ยถาม “แล้วกู้ชูหยุนล่ะ?”

“กู้ชูหยุน? นางก็มาเรียนทุกวันนี่”

“มาทุกวัน?”

“ใช่ นางกะเวลาได้แม่นยำมาก ทุกวันพอใกล้จะถึงเวลาเรียนก็เพิ่งจะมาถึง ทันทีที่เลิกเรียนก็ออกจากวิทยาลัยทันที ลูกพี่ ในฐานะที่เป็นผู้ชายที่มีสัมผัสที่หก ข้าบอกความลับท่านอย่างหนึ่ง ที่กู้ชูหยุนมาเรียนที่ราชวิทยาลัยทุกวันก็เพราะอาจารย์ซ่างกวน”

กู้ชูหน่วนตอบแทนพวกเขาด้วยมะเหงกคนละที “เพ้อเจ้อ แม้แต่คนโง่ก็ยังมองออกว่านางสนใจอาจารย์ซ่างกวน”

“เจ็บ.....ท่านยังลงมือหนักเหมือนเมื่อก่อนเลย สมองของข้าถูกเคาะจนโง่แล้ว”

“ถูกแล้ว ลูกพี่ ฮ่องเต้พระราชทานงานแต่งงานให้พี่ใหญ่เซียวและกู้ชูหยุนแล้ว พรุ่งนี้ก็เป็นวันแต่งงานแล้ว ท่านรู้เรื่องนี้แล้วใช่ไหม? พวกเราไม่อยากให้พี่ใหญ่เซียวแต่งงานกับกู้ชูหยุนผู้หญิงคนนั้น”

“วางใจเถอะ พระราชโองการน่าจะถ่ายทอดไปถึงจวนแม่ทัพแล้ว กู้ชูหยุนไม่มีโอกาสแต่งงานกับเซียวหยู่เซวียนแล้ว”

หลิวเยว่อวี่ฮุยตกตะลึงทันที

ผู้คนมากมายในจวนแม่ทัพไปขอร้องฮ่องเต้ ขอให้ฮ่องเต้ทรงโปรดถอนคำสั่งคืน ฮ่องเต้ทรงตั้งใจแน่วแน่ไม่ยอมถอนคืน แล้วทำไมถึงได้ถอนรับสั่งคืนอย่างกะทันหันได้อีกล่ะ

ต้องเป็นลูกพี่แน่ๆ มีเพียงลูกพี่เท่านั้นที่มีความสามารถนี้