อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 63

“เจ้าบอกแล้วไง ขอแค่ชนะพวกเขาแปดคนได้ก่อนที่ข้ารับใช้จะนำตัวชิวเอ๋อร์ออกไป เจ้าจะไม่ลงโทษเรื่องที่ข้าเที่ยวหอนายโลมและชิวเอ๋อร์อีก เป็นถึงเทพสงคราม คงไม่ได้คืนคำพูดของตัวเองหรอกนะ”

กู้ชูหน่วนไม่แน่ใจ นางมองทุกคนออก แต่มีเพียงเย่จิ่งหานที่นางมองไม่ออก นัยน์ตาสีดำคู่นั้นของเขา ไม่ขยับเลยสักนิด เดาไม่ออกเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่

สักพักใหญ่ นานมากจนกู้ชูหน่วนคิดว่าเย่จิ่งหานจะคืนคำพูด เขาก็ถึงพูดขึ้นช้าๆ

“เรื่องนี้ให้มันผ่านไป ถ้ามีครั้งหน้าอีก เจ้าคิดเอาเองแล้วกัน”

“เทพสงครามพูดแล้ว ข้าจะกล้าเที่ยวหอนายโลมอีกได้ยังไง”

“เหอะ เทพสงครามเป็นใครกัน เจ้าอยากให้ใครบำเรอ ยังต้องขออนุญาตเขาด้วยเหรอ?”

ให้ตายสิ

เจ้าหมอนี่สั่งคนให้สืบนาง ขนาดนางพูดอะไรก็ยังรู้อีก

กู้ชูหน่วนหัวเราะแหะๆ “ข้าเคารพในตัวท่านอย่างมาก คำพูดพวกนั้นซี้ซั้วไปหมด ข้าจะกล้าว่าท่านอย่างนั้นได้ยังไงกัน?”

“เริ่มเลย”

“เริ่มอะไร?” กู้ชูหน่วนถามอย่างอึ้งๆ

เห็นเย่จิ่งหานกับชิงเฟิงเจี่ยงเสวียทำหน้าบึ้งตึง กู้ชูหน่วนก็ตบหัวตัวเอง “ตายจริง ข้าลืมเรื่องนี้ได้ยังไงกัน”

ชิงเฟิงเกือบด่าออกเสียง

เรื่องสำคัญขนาดนี้ นางลืมได้ยังไงกัน?

ในสายตานางยังมีท่านอ๋องอยู่ไหม?

“ตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงคืนแล้ว ข้าก็ดื่มเหล้าไปเยอะมากเหมือนกัน ง่วงมากด้วย พวกเราค่อยรักษากันพรุ่งนี้ไหม”

ว่าแล้ว นางก็อยากเดินออกไปด้านนอก

ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียรีบวิ่งไปขวางทางนางไว้

“ตอนนี้ข้าทั้งง่วงทั้งหาว ถ้ารักษาผิดพลาดขึ้นมา เกิดฆ่าเจ้าขึ้นมา จะทำยังไงล่ะ ข้าว่านะ รอข้านอนอิ่มก่อนค่อยรักษาดีกว่านะ”

เย่จิ่งหานพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้ารักษาผิดพลาด งั้นก็เอาชีวิตเจ้ามาแลก”

กู้ชูหน่วนกัดฟันกรอด