อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 651

เย่จิ่งหานดมกลิ่นร่างกายและเหงื่อของนางด้วยความพึงพอใจ ปรากฏรอยยิ้มที่มีความสุขขึ้นที่มุมปาก

“อาหน่วน รอจนแก้คำสาปโลหิตได้แล้ว พวกเราไปหาสถานที่ที่ไม่มีผู้คนอยู่กันอย่างสันโดษเถอะ”

กู้ชูหน่วนหาว ออกกำลังกายไปรอบหนึ่ง นางก็เหนื่อยและหมดแรงแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตอนกลางวันนางยังได้ไปทำเรื่องราวหลายสิ่งหลายอย่างมาอีก

"เรื่องในอนาคตค่อยว่ากันภายหลังเถอะ"

“สัญญากับข้า นอกจากข้า ห้ามไปคบกับผู้ชายคนอื่นอีก”

ที่ตอบกลับเย่จิ่งหานคือการหายใจอย่างเสถียรของกู้ชูหน่วน

เขาเผลอหัวเราะออกมา ราวกับว่าบัวหิมะในภูเขาน้ำแข็งได้ผลิบานแล้ว เป็นความอบอุ่นในฤดูใบไม้ผลิ

เย่จิ่งหานปัดผมที่เปียกเหงื่อบนหน้าผากของนางออกอย่างอ่อนโยน แทบอยากจะเอานางเข้าไปไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ

เขากำลังยิ้ม ทว่าในรอยยิ้มมีความกลัดกลุ้มใจจางๆ ราวกับว่ามีเรื่องราวภายในใจอะไรที่ไม่สามารถแก้ไขได้

ผ่านไปนาน เขาถึงได้พึมพำกับตัวเองว่า “ปีศาจน้อย เจ้าว่าข้าควรจะทำอย่างไรกับเจ้าดีนะ”

รอจนกู้ชูหน่วนตื่นมาก็เป็นตอนเที่ยงตรงของวันถัดมาแล้ว เย่จิ่งหานลุกขึ้นไปแล้ว ที่ปรนนิบัติอยู่ข้างกายนางคือชิวเอ๋อร์

ใบหน้าของชิวเอ๋อร์เต็มไปด้วยรอยยิ้ม กล่าวโดยไม่เขินอายว่า “คุณหนู ท่านกับท่านอ๋องรักใคร่กันมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ชิวเอ๋อร์ดีใจแทนท่านจริงๆ”

เย่จิ่งหานล่ะ"

ไม่ว่านางจะนอนตื่นสายแค่ไหน ก็ไม่ใช่ว่าเย่จิ่งหานก็จะรอจนนางตื่น และค่อยกินข้าวพร้อมกับนางหรือ?

ทำไมวันนี้ไม่เห็นใครเลย?

“ท่านอ๋องบอกว่าที่ค่ายทหารมีปัญหานิดหน่อยต้องไปก่อน ท่านอ๋องให้ห้องครัวทำอาหารที่คุณหนูโปรดปรานไว้มากมายเลยนะเจ้าคะ”

ค่ายทหารมีปัญหา?

ตอนนี้ก็ไม่ได้ทำสงคราม ค่ายทหารจะมีปัญหาอะไร?

ชิวเอ๋อร์ปรนนิบัติให้นางล้างหน้าไปพลาง ก็ขอร้องนางด้วยความเคอะเขินไปพลาง “คุณหนูเจ้าคะ ท่านจะบอกท่านอ๋องสักคำได้หรือไม่ว่าให้งดโทษต่อชิงเฟิง ชิงเฟิงเขาซื่อตรงไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่ได้ตั้งใจแอบฟังจริงๆ เขาบอกแล้วว่า ครั้งหน้าเขาจะไม่ฟังอีก”

กู้ชูหน่วนจงใจลากหางเสียงยาว ใช้สายตาสงสัยมองไปทางชิวเอ๋อร์ “อ๋อ......เหมือนว่าเจ้าจะดีต่อชิงเฟิงมากนะ ข้าจำได้ว่าก่อนหน้านี้สองสามครั้งเจ้าก็มาขอความเมตตาแทนชิงเฟิงใช่ไหมล่ะ? เจ้าคงไม่ได้ชอบพอเขาแล้วหรอกนะ?”