"ข้าไม่มีเวลาว่างเดาอะไรทั้งนั้น เด็กๆ รีบถอดเสื้อผ้าเขาออกซะ เอาไปแขวนไว้บนประตูเมือง แล้วไปเชิญนักวาดมาวาดรูปเขา ทำการเผยแพร่ออกไป"
"กู้ชูหน่วน เจ้ากล้าหรือ"
"เจ้ารอดูแล้วกันว่าข้ากล้าหรือไม่"
ดวงตาของรองหัวหน้าเผ่าซือคงเผยให้เห็นแววสังหารที่น่ากลัว ทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นรู้สึกตกใจอย่างไร้สาเหตุ
เห็นจิตสังหารของเขา ดวงตาของกู้ชูหน่วนก็สว่างวาบขึ้นมา ยิ้มอย่างอ่อนโยน "อยากจะฆ่าข้าใช่หรือไม่ ข้าเกือบจะลืมไป เจ้าเป็นถึงยอดฝีมือระดับหก เก็บเจ้าเอาไว้ไม่ช้าก็คงจะกลายเป็นตัวหายนะ เสี่ยวลู่ ทำลายวรยุทธของเขาก่อน"
"เจ้าค่ะ"
เสี่ยวลู่ค่อยๆเดินเข้าไป มองรองหัวหน้าเผ่าซือคงราวกับมองคนที่ตายไปแล้ว นางยกมือขวาขึ้น จะทำลายกระดูกไหปลาร้าของเขาซะ
แต่แล้ว นางใช้พลังทั้งหมดเจ็ดส่วน ก็ทำลายกระดูกไหปลาร้าของเขาไม่ได้ ร่างกายของเขาราวกับสร้างมาจากเหล็กกล้า
เสี่ยวลู่เพิ่มการใช้พลังเป็นแปดส่วนเก้าส่วนกระทั่งสิบส่วน ก็ไม่สามารถทำลายวรยุทธของเขาได้
ด้วยอารมณ์ชั่ววูบเสี่ยวลู่ยกมือขึ้นตบลงไปที่กลางศีรษะของเขา อยากจะทำลายเขาให้สิ้นซากไปเลย
ตรงกลางกระหม่อมเป็นจุดที่เปราะบางที่สุดของคน ขอเพียงแค่ตบลงไปไม่เพียงแต่สูญเสียวรยุทธทั้งหมดไป ยังเป็นไปได้ว่าจะกลายเป็นคนพิการตั้งแต่หัวจรดเท้า กระทั่งตายในทันที
แต่ว่ากลางกระหม่อมของเขาก็ยังคงเหมือนกับร่างกายของเขาที่แข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้า
"ให้ข้าลองดู "
สวีหู่ทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว รวบรวมพลังยุทธ์ทั้งสิบส่วนหวังจะทำลายวรยุทธของเขา
ผลที่ได้น่าสมเพชกว่าเสี่ยวลู่มาก เขาถูกดีดกระเด็นออกมาทันที ล้มลงจนเขาถลอกปอกเปิกไปหมด
"นี่มันบ้าอะไร ตาเฒ่าคนนี้เป็นคนหรือผีกันแน่"
รองหัวหน้าเผ่าซือคงยิ้มอย่างได้ใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...