อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 712

แล้วมองไปทางเวินเส้าหยีที่โอนเอนแทบจะทรุดลงแล้ว ภาพที่เวินเส้าหยีช่วยเหลือนางอย่างไม่เสียดายชีวิตของตนเองที่ดินแดนเหนือสุดได้ผุดขึ้นมาในสมองอีกครั้ง

กู้ชูหน่วนพยายามจะดึงฝ่ามือของตนเองกลับมา แต่ร่างกายนางไม่อยู่ในการควบคุมเลย

แสงสีม่วงสว่างวาบขึ้น

นางเพิ่มระดับจากชั้นกลางระดับสามไปเป็นชั้นสูงสุดระดับสาม

ส่วนเวินเส้าหยีได้ลดระดับลงจากชั้นสูงสุดระดับสองเป็นชั้นกลางระดับสอง แล้วก็ลดลงไปที่ชั้นต้นระดับสอง สุดท้ายก็ลดลงไปที่ระดับหนึ่ง

ระดับหนึ่ง……

แค่ระดับหนึ่งเท่านั้น……

ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป เวินเส้าหยีไม่ตายก็แปลกแล้ว

"อ๊า……"

กู้ชูหน่วนร้องเสียงดัง และไม่รู้ว่าเอาพลังมาจากไหน ฝืนบังคับให้ดึงฝ่ามือกลับมาได้

"ฟู่……"

เวินเส้าหยีกระอักเลือดออกมา เรือนร่างราวเทพบุตรล้มลงไปกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง

พลังทั้งหมดในร่างกายเขาเหมือนถูกสูบไปจนแห้งเหือด แค่ชั่วพริบตาก็ดูแก่ลงหลายปี ล้มลงกับพื้นเป็นเวลานานก็ยังไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

สภาพของกู้ชูหน่วนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเลย นางจับที่จุดตันเถียนของตนเองอย่างเจ็บปวด ที่นั่นยังมีพลังอยู่หลายสายกำลังฉีกกระชากนางไม่หยุด ราวกับต้องการจะฉีกร่างนางเป็นสองเสี่ยง

"นายหญิง……ท่านเป็นอะไรหรือไม่"

"อาหน่วน……"

ผู้อาวุโสหกรีบมาอย่างร้อนใจ เมื่อเห็นร่างสีแดงเพลิงของกู้ชูหน่วน ก็รีบประทับฝ่ามือของตนเองไปที่แผ่นหลังของกู้ชูหน่วนทันที ช่วยนางปรับลมปราณภายใน

"อย่า……"

ทันใดนั้นกู้ชูหน่วนก็ตะโกนขึ้น

แต่ก็สายไปเสียแล้ว

พลังภายในของผู้อาวุโสหกก็พุ่งทะยานไปยังร่างของนางอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ผู้อาวุโสหกตกใจ อยากจะดึงมือกลับแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว

กู้ชูหน่วนแทบจะสบถคำหยาบออกมา

นี่เขายังไม่สร่างเมาหรือ

เดิมทีร่างกายนางก็แทบจะจนไม่ไหวอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ มอบพลังภายในเพิ่มให้นางอีก อยากจะให้นางจุกจนระเบิดหรือ

กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างยากลำบากว่า "ตาเฒ่า ท่านจงใจมาแกล้งข้าใช่หรือไม่"

"เจ้าเด็กคนนี้ทำไมพูดเช่นนี้ พลังภายในที่ข้าฝึกฝนอย่างยากลำบากมาหลายสิบปีให้เจ้าไปเปล่าๆ นี่ยังเรียกว่าแกล้งอีกหรือ"