อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 713

ภายในร่างกายของกู้ชูหน่วนมีพลังสองสายกำลังวิ่งพล่านปะทะกันไม่หยุด ราวกับจะทะลุร่างนางออกมาให้ได้

นางเจ็บปวดจนหายใจลำบาก ใบหน้าที่งดงามนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน กระทั่งเหมือนเครื่องบีบอัดที่บีบใบหน้าของนางให้เปลี่ยนรูป

ร่างกายราวกับถึงขีดสูงสุดแล้ว ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่เพียงแต่พลังยุทธของผู้อาวุโสหกจะถูกนางดูดไปจนหมด ตัวนางเองก็จะจุกจนร่างระเบิดและตายในที่สุด

นึกถึงภารกิจของตนเอง กู้ชูหน่วนพยายามบังคับให้ตนเองสงบจิตใจลงและเรียนรู้คาถาที่ผู้อาวุโสหกสอนนาง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคาถาไม่เป็นผล หรือว่านางเรียนรู้ผิดไป กู้ชูหน่วนถอนฝ่ามือไม่ได้เลย

"ฟู่……"

กู้ชูหน่วนกระอักเลือดออกมา ในปากก็ร้องอย่างเจ็บปวดเสียงหนึ่ง สองคนที่เดิมทีเกาะติดกันอยู่ ไม่รู้ว่าทำไมจึงได้แยกออกจากกันแล้ว

ผู้อาวุโสหกก็บาดเจ็บไม่น้อย ใบหน้าที่เดิมทีมีเลือดฝาดตอนนี้เห็นแต่ความซีดเผือด

สวีหู่รีบเดินเข้าไปอย่างร้อนใจ "นายหญิง ท่านเป็นอย่างไรบ้าง "

"อย่าเข้ามาใกล้อีก"กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างอ่อนแรง นางไม่อยากจะดูพลังใครอีกแล้ว

ร่างของนางแทบจะระเบิดแล้ว

หลังจากผ่านเรื่องของเวินเส้าหยีกับผู้อาวุโสหก พวกสวีหู่ไหนเลยจะกล้าเข้าแตะต้องนางโดยพลการ ได้แต่เอ่ยอย่างเป็นห่วงว่า "นายหญิง ท่านหมอกำลังจะมาถึงแล้ว ท่านอดทนอีกนิด"

กู้ชูหน่วนนั่งขัดสมาธิลง ปรับลมปราณในร่างกายตนเอง พยายามหยุดลมปราณที่กำลังปะทะกันภายในร่างกายของตนเอง

ขั้นตอนนั้นเจ็บปวดมาก หน้าผากของนางมีเหงื่อผุดออกมาไม่หยุด คิ้วสวยขมวดแน่น แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเท่าเมื่อครู่แล้ว

เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป กู้ชูหน่วนจึงค่อยบรรเทาลง

ลืมตาขึ้นมา ทุกคนต่างก็จ้องมองไปที่นางอย่างร้อนใจ

"ยัยหนู ดูดซับลมปราณภายในร่างกายได้หรือยัง นั่นมันเป็นพลังภายในที่ข้าฝึกฝนมาอย่างยากลำบากนับสิบปี ถ้าหากเจ้าไม่สามารถดูดซับได้ ก็เป็นการผิดต่อข้ายิ่งนัก"

"ตอนนี้ข้าอยู่ในระดับที่เท่าไหร่"น้ำเสียงของกู้ชูหน่วนฟังดูอ่อนแรงอยู่บ้าง แต่ว่าสีหน้ากลับดูดีขึ้นมาก

ต่อหน้าคนตั้งมากมาย ผู้อาวุโสหกรู้สึกกระดากใจเล็กน้อย

อย่างน้อยเขาก็เป็นถึงผู้อาวุโสหกของเผ่าหยก ถ้าหากมีข่าวแพร่ออกไปว่าเขามีวรยุทธที่เทียบกู้ชูหน่วนยังไม่ได้ ไม่เท่ากับให้คนอื่นหัวเราะเยาะเอาหรอกหรือ

ได้แต่ยิ้มแห้งๆอย่างตะขิดตะขวงใจว่า "ก็แค่พลังภายในลดลงไปเล็กน้อย ค่อยฝึกฝนก็ได้แล้ว แต่โชคดีที่พลังภายในเหล่านั้นไม่ได้สูญเปล่า แต่ถูกส่งไปในร่างกายของเจ้าแล้ว"

"ขออภัยด้วย"

มุมปากของกู้ชูหน่วนขยับเล็กน้อย อยากจะพูดบางอย่าง แต่กลับไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี

นางรู้ดีว่าพลังภายในเหล่านั้นล้วนส่งผ่านมาอยู่ที่ร่างของนางแล้ว ผู้อาวุโสหกกลับไม่ตำหนิเลยแม้แต่น้อย กระทั่งยังคงเต็มไปด้วยความเต็มใจ

"เด็กโง่ ล้วนเป็นคนในครอบครัว จะพูดจาเพ้อเจ้อทำไม ผู้อาวุโสหกจะประคองเจ้าขึ้นมาเอง"

หลังจากลุกขึ้นมาแล้ว กู้ชูหน่วนก็มองเห็นเวินเส้าหยีที่ถูกลูกน้องควบคุมตัวเอาไว้

เวินเส้าหยียังคงสวมหน้ากากผีเสื้อ มองเห็นใบหน้าไม่ชัดเจน แต่ว่าดวงตาของเขาหม่นหมองไร้ชีวิตชีวา ใบหน้าบางส่วนที่เผยออกมาซีดเผือดจนน่ากลัว

ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามยืดหลังตรงให้ดูสง่าผ่าเผย แต่กลับดูไม่ออกเลย เขาได้แต่อดทนประคองให้ตนเองไม่ล้มลงอยู่ตลอดเวลา

เขา……

บาดเจ็บสาหัสมาก