ภายในร่างกายของกู้ชูหน่วนมีพลังสองสายกำลังวิ่งพล่านปะทะกันไม่หยุด ราวกับจะทะลุร่างนางออกมาให้ได้
นางเจ็บปวดจนหายใจลำบาก ใบหน้าที่งดงามนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน กระทั่งเหมือนเครื่องบีบอัดที่บีบใบหน้าของนางให้เปลี่ยนรูป
ร่างกายราวกับถึงขีดสูงสุดแล้ว ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่เพียงแต่พลังยุทธของผู้อาวุโสหกจะถูกนางดูดไปจนหมด ตัวนางเองก็จะจุกจนร่างระเบิดและตายในที่สุด
นึกถึงภารกิจของตนเอง กู้ชูหน่วนพยายามบังคับให้ตนเองสงบจิตใจลงและเรียนรู้คาถาที่ผู้อาวุโสหกสอนนาง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคาถาไม่เป็นผล หรือว่านางเรียนรู้ผิดไป กู้ชูหน่วนถอนฝ่ามือไม่ได้เลย
"ฟู่……"
กู้ชูหน่วนกระอักเลือดออกมา ในปากก็ร้องอย่างเจ็บปวดเสียงหนึ่ง สองคนที่เดิมทีเกาะติดกันอยู่ ไม่รู้ว่าทำไมจึงได้แยกออกจากกันแล้ว
ผู้อาวุโสหกก็บาดเจ็บไม่น้อย ใบหน้าที่เดิมทีมีเลือดฝาดตอนนี้เห็นแต่ความซีดเผือด
สวีหู่รีบเดินเข้าไปอย่างร้อนใจ "นายหญิง ท่านเป็นอย่างไรบ้าง "
"อย่าเข้ามาใกล้อีก"กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างอ่อนแรง นางไม่อยากจะดูพลังใครอีกแล้ว
ร่างของนางแทบจะระเบิดแล้ว
หลังจากผ่านเรื่องของเวินเส้าหยีกับผู้อาวุโสหก พวกสวีหู่ไหนเลยจะกล้าเข้าแตะต้องนางโดยพลการ ได้แต่เอ่ยอย่างเป็นห่วงว่า "นายหญิง ท่านหมอกำลังจะมาถึงแล้ว ท่านอดทนอีกนิด"
กู้ชูหน่วนนั่งขัดสมาธิลง ปรับลมปราณในร่างกายตนเอง พยายามหยุดลมปราณที่กำลังปะทะกันภายในร่างกายของตนเอง
ขั้นตอนนั้นเจ็บปวดมาก หน้าผากของนางมีเหงื่อผุดออกมาไม่หยุด คิ้วสวยขมวดแน่น แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเท่าเมื่อครู่แล้ว
เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป กู้ชูหน่วนจึงค่อยบรรเทาลง
ลืมตาขึ้นมา ทุกคนต่างก็จ้องมองไปที่นางอย่างร้อนใจ
"ยัยหนู ดูดซับลมปราณภายในร่างกายได้หรือยัง นั่นมันเป็นพลังภายในที่ข้าฝึกฝนมาอย่างยากลำบากนับสิบปี ถ้าหากเจ้าไม่สามารถดูดซับได้ ก็เป็นการผิดต่อข้ายิ่งนัก"
"ตอนนี้ข้าอยู่ในระดับที่เท่าไหร่"น้ำเสียงของกู้ชูหน่วนฟังดูอ่อนแรงอยู่บ้าง แต่ว่าสีหน้ากลับดูดีขึ้นมาก
ต่อหน้าคนตั้งมากมาย ผู้อาวุโสหกรู้สึกกระดากใจเล็กน้อย
อย่างน้อยเขาก็เป็นถึงผู้อาวุโสหกของเผ่าหยก ถ้าหากมีข่าวแพร่ออกไปว่าเขามีวรยุทธที่เทียบกู้ชูหน่วนยังไม่ได้ ไม่เท่ากับให้คนอื่นหัวเราะเยาะเอาหรอกหรือ
ได้แต่ยิ้มแห้งๆอย่างตะขิดตะขวงใจว่า "ก็แค่พลังภายในลดลงไปเล็กน้อย ค่อยฝึกฝนก็ได้แล้ว แต่โชคดีที่พลังภายในเหล่านั้นไม่ได้สูญเปล่า แต่ถูกส่งไปในร่างกายของเจ้าแล้ว"
"ขออภัยด้วย"
มุมปากของกู้ชูหน่วนขยับเล็กน้อย อยากจะพูดบางอย่าง แต่กลับไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี
นางรู้ดีว่าพลังภายในเหล่านั้นล้วนส่งผ่านมาอยู่ที่ร่างของนางแล้ว ผู้อาวุโสหกกลับไม่ตำหนิเลยแม้แต่น้อย กระทั่งยังคงเต็มไปด้วยความเต็มใจ
"เด็กโง่ ล้วนเป็นคนในครอบครัว จะพูดจาเพ้อเจ้อทำไม ผู้อาวุโสหกจะประคองเจ้าขึ้นมาเอง"
หลังจากลุกขึ้นมาแล้ว กู้ชูหน่วนก็มองเห็นเวินเส้าหยีที่ถูกลูกน้องควบคุมตัวเอาไว้
เวินเส้าหยียังคงสวมหน้ากากผีเสื้อ มองเห็นใบหน้าไม่ชัดเจน แต่ว่าดวงตาของเขาหม่นหมองไร้ชีวิตชีวา ใบหน้าบางส่วนที่เผยออกมาซีดเผือดจนน่ากลัว
ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามยืดหลังตรงให้ดูสง่าผ่าเผย แต่กลับดูไม่ออกเลย เขาได้แต่อดทนประคองให้ตนเองไม่ล้มลงอยู่ตลอดเวลา
เขา……
บาดเจ็บสาหัสมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...