อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 714

"นายหญิง มุก……มุกมังกรเม็ดที่เจ็ด……หาเจอแล้ว"

เสี่ยวลู่วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน พูดออกมาอย่างตื่นเต้น

นางเป็นผู้หญิงที่สง่างามคนหนึ่ง ปกติแล้วจะเป็นคนนิ่งขรึม ไม่ว่าจะพบเจอกับเรื่องใหญ่เพียงใดก็ยังคงนิ่งดุจภูเขา แต่ครั้งนี้นางกลับสติหลุด ทรวงอกกระเพื่อมขึ้นลงไม่หยุด ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและไม่อยากเชื่อ

ทุกคนต่างก็มองอย่างมึนงง

หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้ว

จะเป็นไปได้อย่างไร……

รองหัวหน้าเผ่าซือคงจะยอมมอบมุกมังกรเม็ดที่เจ็ดออกมาง่ายๆได้อย่างไร

สวีหู่พูดว่า "เมื่อครู่เจ้าว่าอะไร เจ้าไม่ได้ไม่สบายใช่หรือไม่"

"เจ้าน่ะสิที่ไม่สบาย นายหญิง หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้ว เผ่าหยกของเรามีทางรอดแล้ว"

"หาเจอแล้ว"

กู้ชูหน่วนเองก็เหมือนฝันไป ไม่อยากเชื่อ

"ใช่ อยู่ในมือผู้อาวุโสเจ็ด ผู้อาวุโสเจ็ด……"

"โธ่เอ๋ย……ข้าแก่จนปูนนี้แล้ว เหนื่อยจนแทบจะตายแล้ว นังหนูเสี่ยวลู่ ดูเจ้าบอบบางอ่อนแอนัก ทำไมจึงได้วิ่งเร็วเช่นนี้"

ผู้อาวุโสเจ็ดหอบหายใจเสียงดัง ในมือถือกล่องกล่องหนึ่งเอาไว้ราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า ใบหน้าของเขาตื่นเต้นยิ่งกว่าเสี่ยวลู่เสียอีก มองดูกู้ชูหน่วนด้วยใบหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตา สุดท้ายก็คุกเข่าลงกับพื้น สุดท้ายก็พูดไม่ออกแม้แต่คำพูดเดียว

ผู้อาวุโสหกรีบก้าวเท้าเดินเข้าไปหา พูดอย่างร้อนใจว่า" เจ้าเจ็ด ที่เสี่ยวลู่พูดเป็นเรื่องจริงหรือ หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้วหรือ "

ผู้อาวุโสเจ็ดไม่กล้าพยักหน้า เปิดกล่องใบนั้นออกด้วยอาการสั่นเทา ในกล่องนั้นมีมุกมังกรที่พวกเขาตามหามานานแล้วจริงๆด้วย

วินาทีนี้ทุกคนต่างก็รุมล้อมเข้ามา ทุกคนต่างก็เบิกตากว้าง ขยี้ตาตนเอง ไม่อยากจะเชื่อสายตาจริงๆ

หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้ว……

ในที่สุดก็หาเจอแล้วหรือ

พวกเขาหามุกมังกรอายุพันกว่าปี ในที่สุดก็รวบรวมมุกมังกรเม็ดที่เจ็ดได้

คำสาปของเผ่าหยกสามารถถอนได้แล้ว พวกเขาไม่ต้องทนทรมานกับคำสาปอีกต่อไปแล้ว

กู้ชูหน่วนอยากจะหยิบมุกมังกรไปตรวจดูว่าเป็นของจริงหรือไม่ ผู้อาวุโสหกได้เร็วกว่าหนึ่งก้าวแย่งเอาไปดูก่อน เขาสำรวจดูอย่างละเอียดเป็นเวลานาน เอ่ยด้วยเสียงสั่นเทาว่า "อาหน่วน เป็นมังกรจริงๆ เป็นมุกมังกรที่แท้จริง สวรรค์……ในที่สุดก็หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอแล้วหรือ"

กู้ชูหน่วนไม่ได้มองมุกมังกร แต่ประคองผู้อาวุโสเจ็ดให้ลุกขึ้นมาทันที พูดอย่างร้อนใจว่า "หามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดเจอได้อย่างไร เย่จิ่งหานกับซือโม่เฟยเล่า"

"เจี่ยงเสวียเป็นคนมอบมุกมังกรให้ข้า เจี่ยงเสวียบอกว่า เย่จิ่งหานแย่งมันมาจากมือของรองหัวหน้าเผ่าซือคง ส่วนตอนนี้พวกเขาเป็นอย่างไร ข้าก็ไม่รู้ พอข้าเห็นมุกมังกรก็รีบเดินทางมาที่นี่โดยเร็วที่สุด"

ผู้อาวุโสเจ็ดยังคงจ้องมองอยู่ที่มุกมังกร ทุกคนต่างก็มีสีหน้าระแวดระวังขึ้นมา เกรงว่าจะมีใครโผล่ขึ้นมากะทันหัน แล้วแย่งมุกมังกรไป

คำพูดสั้นๆหนึ่งประโยค กู้ชูหน่วนกลับฟังออกถึงความผิดปกติที่แฝงอยู่ในนั้น

มุกมังกรมีความสำคัญถึงขนาดนี้ เป็นไปได้อย่างไรว่าเย่จิ่งหานไม่มอบให้นางด้วยตนเอง แต่ให้เจี่ยงเสวียเป็นคงส่งมาให้

ต้องเกิดเรื่องกับเย่จิ่งหานแน่

รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่มีทางที่จะมอบมุกมังกรออกมาโดยง่ายดายเช่นนี้แน่

เมื่อคิดถึงตรงนี้ กู้ชูหน่วนก็พูดเสียงขรึมว่า "ผู้อาวุโสหก ผู้อาวุโสเจ็ด รบกวนพวกท่านคุ้มกันมุกมังกรกลับเผ่าหยก ข้าจะตามกลับไปทีหลัง"

"ยัยหนู เจ้าบ้าไปแล้ว ในเวลาเช่นนี้ยังจะไปไหนอีก นี่มันมุกมังกรเชียวนะ มุกมังกรที่เผ่าหยกตามหาพันกว่าปีรอมาพันกว่าปี ยังมีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่ามุกมังกรอีก ประชาชนของเผ่าหยกนับพันนับหมื่นยังคงรอให้เจ้ากลับไปหลอมมุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ด"

"เกิดเรื่องกับเย่จิ่งหานแล้ว ข้าจะต้องไปตามหาเขา"