เสี่ยวลู่เหลือบตามองไปทางกู้ชูหน่วน ไม่รู้ว่านายหญิงของตนจะทำอะไรกันแน่
แต่นางเชื่อว่าแม้จะเอาชีวิตของนายหญิง นายหญิงก็ไม่มีทางมอบมุกมังกรและบอกทางเข้าเผ่าหยกให้กับพวกเขาแน่
"เจ้าอยากได้อะไร"สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยพูด
"ง่ายมาก ให้พวกเขาสามคนไปก่อน"
นิ้วเรียวยาวของกู้ชูหน่วนชี้ไปยังเสี่ยวลู่กับเจี่ยงเสวียรวมไปถึงเย่จิ่งหาน
"พวกเขาสองคนไปได้ แต่เย่จิ่งหานไม่ได้"
"ถ้าเย่จิ่งหานไปไม่ได้ เช่นนั้นข้อตกลงนี้พวกเราก็ไม่สามารถเจรจาต่อไปได้"สองมือของกู้ชูหน่วนแบออก
สุดยอดผู้อาวุโสทั้งสองมองตากัน ราวกับกำลังคิดว่าจะปล่อยเย่จิ่งหานไปหรือไม่
ทันใดนั้นสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยก็เอ่ยขึ้นมาว่า "หัวหน้าเผ่าน้อย ทำไมเจ้ายังช่วยนังปีศาจคนนี้กางร่มอีกเล่า"
เมื่อทุกคนได้ยินแล้วต่างก็หันสายตาไปมองทางเวินเส้าหยี
คำถามนี้พวกเขาอยากจะถามตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว
เวินเส้าหยีกับพวกเขานั้นเป็นคู่ปรับกันราวน้ำกับไฟ และพวกเขายังข่มเหงเวินเส้าหยีถึงเพียงนี้ ด้วยสถานะและตำแหน่งของเขา เขาไม่จำเป็นต้องให้ความช่วยเหลือเลย
มือที่ถือร่มของเวินเส้าหยีบีบแน่น ริมฝีปากที่เม้มแน่นขยับ กำลังจะอธิบาย กู้ชูหน่วนได้ชิงเอ่ยขึ้นก่อนว่า
"เพราะโซ่ตรวนที่ขาของเขามีแต่ข้าที่ไขได้ หากข้าตายไปแล้ว ชาตินี้เขาคงได้แต่มีชีวิตอยู่อย่างอับอายเช่นนี้ตลอดไป อีกอย่าง เขาถูกข้าวางพิษ……"
ถูกพิษ
ถูกพิษจริงหรือ
ทำไมร่างกายเขาจึงไม่รับรู้ถึงร่องรอยการถูกวางยาพิษเลย
พวกเสี่ยวลู่ต่างก็รู้สึกสงสัย
นายหญิงไปวางพิษเวินเส้าหยีตั้งแต่เมื่อไหร่
ทำไมพวกนางจึงมองไม่เห็น
แม้แต่เวินเส้าหยีก็ยังสงสัยว่าสิ่งที่กู้ชูหน่วนพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่
นางวางพิษจริงๆ หรือแค่ขู่สุดยอดผู้อาวุโสทั้งสองเท่านั้น
ถ้าหากเป็นขู่สุดยอดผู้อาวุโสทั้งสอง นางไม่กลัวว่าเขาจะเปิดโปงหรือ
"ทำไม ไม่เชื่อหรือ เช่นนั้นท่านก็ลองเปิดแขนเสื้อขึ้น ดูที่ข้อมือของท่านซิ"
เวินเส้าหยีเลิกแขนเสื้อขึ้นอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง บนข้อมือของเขามีรอยงูอยู่เส้นหนึ่ง
รอยงูนั้นเป็นสีน้ำตาลอมดำ ดูเหมือนจริงราวกับมีชีวิต รูปร่างเหมือนกับเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์อยู่หลายส่วน
"แล้วเจ้าลองใช้พลังภายในสำรวจดูที่จุดตันเถียนของตนเอง"
พอเวินเส้าหยีเริ่มใช้พลังภายใน จุดตันเถียนของเขาก็ปวดขึ้นมาจนเขาต้องสูดลมหายใจเข้า
ผู้หญิงคนนี้ได้ฉวยโอกาสขณะที่เขาไม่ระวังตัว วางยาพิษเขาจริงๆด้วย
กู้ชูหน่วนพูดเสียงเรียบว่า"ถ้าวางยาพิษแล้วถูกพวกท่านจับได้ จะเรียกว่าเทพแห่งยาพิษได้หรือ "
"……"
"หัวหน้าเผ่าน้อย พลังภายในของท่านเล่า ทำไม่จึงได้อ่อนแอเช่นนี้"
สุดยอดผู้อาวุโสทั้งสองต่างก็อยู่ในระดับหก ตอนที่เวินเส้าหยีเคลื่อนลมปราณ พวกเขาก็รู้แล้วว่าพลังภายในของเวินเส้าหยีเหลืออยู่เท่าไหร่
เวินเส้าหยียิ้มขมขื่น "เกิดเหตุไม่คาดคิดเล็กน้อย วรยุทธจึง……หายไปบางส่วน"
นี่มันหายไปบางส่วนอย่างนั้นหรือ
นี่มันแทบจะหายไปหมดแล้ว เหลือแค่พลังระดับหนึ่งเท่านั้นเอง
แม้แต่ลูกศิษย์ระดับสุดของเผ่าเทียนเฟิ่น ยังมีวรยุทธที่สูงกว่าระดับหนึ่ง
เขาที่เป็นถึงหัวหน้าเผ่าน้อย กลับถูกคนอื่นทำลายวรยุทธจนเหลือแค่ระดับที่หนึ่ง นี่มันเป็นการท้าทายเผ่าเทียนเฟิ่นพวกเขาอย่างไม่ไว้หน้าเลยสักนิด
"เจ้าสมควรตาย"
สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยเกิดไอสังหารขึ้นมา ยกมือขวาขึ้นกลางอากาศ ฝนห่าใหญ่ก็ตกลงมาทันที ไอสังหารหนักหน่วง แทบจะครอบคลุมไปทั้งผืนป่า
เวินเส้าหยีรีบอธิบายว่า "สุดยอดผู้อาวุโสทั้งสอง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกู้ชูหน่วน เป็นข้าเองที่ทำให้สูญเสียวรยุทธไป พวกเรา……อย่างไรเสียก็เอาเรื่องมุกมังกรเป็นหลัก วรยุทธของข้าท่านค่อยหาวิธีช่วยข้าฟื้นฟูภายหลังก็ได้"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...