อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 718

"สวีหู่ เพิ่มความเร็วต้องส่งอาหน่วนกลับไปที่เผ่าหยกอย่างปลอดภัย ที่นี่พวกเราจะคุมเชิงไว้เอง"

"ขอรับ"

ข้างหูเป็นเสียงที่ร้อนใจของผู้อาวุโสเจ็ด รวมไปถึงเสียงฟาดเส้ลงไปบนหลังม้าของสวีหู่

รถม้าโคลงเคลงไปชั่วครู่ ด้วยพลังที่รุนแรงเกือบจะสะบัดพวกเขาออกไป

ควบม้าด้วยความรวดเร็วขึ้นอีกครั้ง เสี่ยวลู่ระมัดระวังอย่างเต็มที่ ใช่ท่วงท่าที่ดีที่สุดในการคุ้มกันกู้ชูหน่วน

แรงกดดันอันน่ากลัวได้ครอบคลุมรถม้าไว้ทั้งคัน ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าความตายมาเยือนพวกเขาแล้ว

พลังนี้เมื่อเทียบกับรองหัวหน้าเผ่าซือคง มีแต่จะแข็งแกร่งว่าเท่านั้น

เวินเส้าหยีพยายามดิ้นรนจะลงไปจากรถม้า แต่โซ่ตรวนที่ขาล่ามเขาเอาไว้จนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ มีดสั้นของเสี่ยวลู่จี้ไปที่ลำคอของเขาอีกครั้ง

"ถ้าไม่อยากตายก็อย่าขยับอีก"

"ผู้อาวุโสทั้งสองของเผ่าหยกไม่มีทางต้านทานสุดยอดผู้อาวุโสทั้งสี่ได้ ถ้าหากไม่ได้รับการช่วยเหลือ อาศัยแค่เขาสองคนคงต้องตายแน่"

"ไม่จำเป็นต้องให้เจ้าเป็นห่วง"

ในขณะที่แรงกดดันมหาศาลกำลังจะบีบอัดรถม้าจนแตกกระจุย พลังอันแข็งแกร่งสองสายได้ขัดขวางไว้ทันท่วงที

"ไป……"

รถม้าพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายลมทำให้รอดพ้นไปได้ ใช้ความเร็วที่สุดมุ่งหน้าต่อไป

แต่แล้วไอสังหารทั้งสองสายยังคงตามพวกเขามาติดๆ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งใกล้ สามารถตามทันพวกเขาได้ทุกเมื่อ

ทุกคนต่างก็มีสีหน้าไม่ดีนัก โดยเฉพาะเจี่ยงเสวีย

เจี่ยงเสวียเคยเห็นพลังของสุดยอดผู้อาวุโสทั้งสี่ หัวใจเต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกมาแล้ว

พวกเขาต่างก็รู้ดี ผู้อาวุโสหกกับผู้อาวุโสเจ็ดแยกกันขัดขวางสุดยอดผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นไว้คนละสองคน ยังมีสุดยอดผู้อาวุโสที่ยังคงตามพวกเขาตลอดมาอีกสองคน

พลังขั้นสูงสุดระดับหก

อย่างน้อยก็มีพลังขั้นสูงสุดระดับหก ไม่ใช่ม้าธรรมดาทั่วไปจะวิ่งชนะได้

"พระชายา พวกเราจะทำอย่างไรกันดี"

ทำอย่างไร

พลังห่างชั้นกันมากเกินไป หากไล่ตามทันละก็พวกเขาอยากจะจากไปอย่างมีชีวิตอยู่ เกรงว่าจะเป็นเรื่องยาก

ขั้นต้นระดับหกกับขั้นสูงสุดระดับหก ทำไมพลังจึงได้แตกต่างกันมากมายเช่นนี้

แล้วมองไปทางเวินเส้าหยี ตอนนั้นขณะที่เขามีพลังขั้นต้นระดับหก ได้ทำการต่อสู้กับ จอมมารและเย่จิ่งหานครั้งหนึ่ง ครั้งนั้นแผ่นดินสะเทือนไปหมด ท้องฟ้ามืดครึ้ม

ตอนนี้……

พลังของสุดยอดผู้อาวุโสแห่งเผ่าเทียนเฟิ่น ต่างก็เป็นขั้นสุดยอดระดับหก

เหลืออีกนิดก็จะเลื่อนไปถึงระดับเจ็ดแล้ว……

ถึงว่า……

ถึงว่าหัวหน้าเผ่าคนเดิมที่มีพลังแข็งแกร่งมากยังไม่กล้าบุ่มบ่ามโจมตีเผ่าเทียนเฟิ่น

เผ่าเทียนเฟิ่น ร้ายกาจกว่าที่คิดไว้เสียอีก

กู้ชูหน่วนเอายาออกมาจากแหวนมิติหลายขวด แล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้าออกมาอีกหลายผืน พลางพันตนเอง พลางให้พวกเขาปิดจมูกเอาไว้

นางสาดขวดยาพวกนั้นออกไปนอกรถม้า กำชับพวกเขาให้รีบช่วยกันสาดออกไป

กลิ่นของยาเหล่านั้นเหม็นมาก ไม่เพียงแต่เหม็นยังฉุนและมีพิษร้ายแรงด้วย

สุดยอดผู้อาวุโสที่เดิมทีควรจะไล่ตามทันแล้ว แต่เป็นเพราะผงยาพิษทำให้ช้าลงไปบ้าง แต่ไม่ช้าก็ตามทันอีกครั้ง

"เจ้าคนไม่รู้ที่ต่ำที่สูง ส่งมุกมังกรกับหัวหน้าเผ่าน้อยมา"

เสียงทุ้มต่ำแฝงแววโกรธเคืองดังขึ้น เดิมทีท้องฟ้าที่สดใส สีฟ้าครามดุจสายน้ำก็เกิดลมพายุขึ้นมาทันที เมฆดำทะมึนเข้าปกคลุม

"โครมคราม……"

สายฟ้าฟาดผ่านขอบฟ้า จากนั้นก็เกิดเสียงฟ้าผ่าดังสนั่น ทันใดนั้นก็เกิดฝนตกลงมาอย่างหนัก

เวินเส้าหยีเอ่ยด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก"เร็วเข้า รีบกางร่ม อย่าให้ถูกน้ำฝนอย่างเด็ดขาด "

การเคลื่อนไหวของเขาเร็วมาก และโชคดีที่บนรถม้าได้เตรียมร่มเอาไว้หลายคัน

เสียงพรึ่บดังขึ้น ร่มถูกเปิดออก เวินเส้าหยีใช้ร่มกางให้กู้ชูหน่วน ไม่ให้น้ำฝนถูกตัวนาง

คนอื่นๆปฏิกิริยาช้าอยู่ก้าวหนึ่ง แต่ดีที่พวกเขาต่างก็อยู่ในรถม้า ตอนที่ฝนตกลงมาอย่างกะทันหัน พวกเขาไม่ได้ถูกน้ำฝนโดยทันที

ขณะที่ลมพายุรุนแรงได้หอบเอาหลังคารถม้าปลิวออกไป พวกเขาได้กางร่มเสร็จแล้ว