อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 755

ในวินาทีอันตรายนั้น เสียงพิณก็ดังขึ้น

เสียงพิณบรรเลงอย่างเชื่องช้า ดั่งโศกาดั่งบ้าบ่น ความโศกเศร้าวนเวียน บ้างก็เหมือนคู่สามีภรรยาที่จะเข้าเรือนหอแต่กลับถูกบังคับให้แยกจากกัน บ้างก็เหมือนหุบเขาและน้ำพุในหุบเขา ไหลอย่างเชื่องช้าและบริสุทธิ์ น้ำเสียงน้ำไหลหลากไพเราะเสนาะหู

ได้ยินเสียงพิณ เย่จิ่งหานก็ชะงัก เหมือนถูกดึงวิญญาณไป

พวกผู้อาวุโสใหญ่เห็นแล้ว ก็ขยับออกห่างจากเย่จิ่งหานอย่างลำบาก ขณะเดียวกันก็กวักมือเรียกให้ทุกคนวางสุดยอดค่ายกล ไม่ว่ายังไงก็จะปล่อยเจ้ามารร้ายนี่กลับไปไม่ได้ ไม่งั้นคืนนี้เผ่าหยกต้องนองเป็นเลือดแน่

กู้ชูหน่วนถอนหายใจออกมายาวๆ ให้ฮัวฉีหลัวควบคุมค่ายกลสองชีวิตแทนนาง

ฮัวฉีหลัวพูดว่า “พี่หน่วน……ข้า……ข้าทำไม่เป็น ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจะทำยังไง ให้พี่ไป๋จิ่นมาช่วยดีกว่านะ……จิ๊ พี่ไป๋จิ่นพวกนางไปไหนแล้วนะ? เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้แท้ๆ?”

กู้ชูหน่วนที่คิดถึงแต่เย่จิ่งหาน พอได้ยินฮัวฉีหลัวพูดแบบนี้ กวาดตามองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นไป๋จิ่นกับทูตศักดิ์สิทธิ์อีกสองคนของเผ่าน้ำแข็งเลย

เผ่าหยกเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ไป๋จิ่นไม่มีทางไปที่อื่นแน่นอน หรือว่านางกำลังช่วยเหลือคนอื่นๆในเผ่าหยกอยู่

ไม่รอนางคิดอย่างละเอียด ในหมู่ผู้คนไม่รู้ว่าใครกรีดร้องออกมาสุดเสียง เสียงกรีดร้องนั้นกลบเสียงพิณ ทำให้เย่จิ่งหานเสียสติอีกครั้ง

เย่จิ่งหานที่เสียสติอีกครั้ง สิ่งแรกที่ทำเลยนั่นก็คือพุ่งเข้าไปฟาดพิณหิมะของเวินเส้าหยีขาดเป็นสองท่อน

เวินเส้าหยีรีบไปเก็บพิณหิมะขึ้นมา เพราะพิณหิมะนั้นเป็นสิ่งที่แม่ให้เขาไว้ก่อนจะจากไป

และเป็นสิ่งของชิ้นสุดท้ายที่จะระลึกถึงแม่ด้วย หลายปีมานี้เขาเก็บรักษาอย่างดีมาตลอด

มือขวาถูกเย่จิ่งหานจับไว้ เสียงกรอบดังขึ้น แขนข้างขวาถูกเขาบิดจนหักละเอียด

“ซี๊ด……”

เวินเส้าหยีร้องซี๊ดอย่างเจ็บปวด

“เย่จิ่งหาน ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ”

กู้ชูหน่วนวิ่งไปอย่างเร็ว แต่ทว่า ข้างหน้ายังมีชาวบ้านที่เสียสติไปไม่น้อย พวกเขาขวางทางของนางเอาไว้

กู้ชูหน่วนไม่มีทางอื่น จึงต้องชักดาบออกมาขับไล่พวกเขาออกไป

ภายในบ้านเล็ก หลังจากที่เย่จิ่งหานหักแขนขวาของเวินเส้าหยีแล้ว ก็ตบเขาด้วยฝ่ามือพิฆาตจนกระเด็นออกไปไกล

เขาตบแรงมาก ทำเอาเวินเส้าหยีเสียความสามารถในการสู้ต่อไป

“พลั่ก……”