อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 756

เห็นแค่เย่จิ่งหานฟาดขลุ่ยหยกสีขาวออกไป พลังแห่งแรงอาฆาตที่รุนแรงโหมกระหน่ำไปยังทุกคนที่กำลังสร้างค่ายกล

ทุกคนที่ถูกขลุ่ยหยกครอบงำไว้ต่างก็รู้สึกได้ถึงความโศกเศร้าและหมดหนทาง

ความรู้สึกนี้เหมือนตกนรกทั้งเป็น แต่กลับทำอะไรไม่ได้

กู้ชูหน่วนแววตาเย็นชา เอาขลุ่ยหยกสีเขียวที่อี้เฉินเฟยให้นางฟาดออกไป

ปัง……

ขลุ่ยหยกสีขาวกับขลุ่ยหยกสีเขียวกระทบกัน เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

ไม่ว่าจะเป็นขลุ่ยหยกสีขาวหรือสีเขียว ล้วนแต่เป็นอาวุธชั้นดีทั้งนั้น ไม่มีทางทำลายง่ายๆแน่นอน แต่ทว่า หลังจากที่กระทบกันในครั้งนี้ ตรงปลายของขลุ่ยสองเลานี้ก็มีรอยร้าวเกิดขึ้น

“ปังๆๆ……”

ขลุ่ยของทั้งสองกลับมาอยู่ที่มือพวกเขาเอง ทั้งสองต่อสู้กันโดยใช้ขลุ่ยเป็นอาวุธ แค่พริบตาเดียวก็สู้กันเป็นสิบกระบวนท่าแล้ว

“เย่จิ่งหาน เจ้าตื่นสักที ดูว่าข้าเป็นใคร”

เย่จิ่งหานไม่ได้ยินว่านางพูดอะไร รู้แค่ว่าฆ่าคน ฆ่าคน ฆ่าคน ฆ่าพวกเขาให้หมด

เขายิ่งตียิ่งแรง ทุกกระบวนท่าถึงตายกันได้เลย ไม่ให้โอกาสกู้ชูหน่วนได้มีชีวิตต่อไปด้วยซ้ำ

แต่กู้ชูหน่วนกลับกลัวว่าจะทำให้เขาบาดเจ็บ ทุกครั้งหลังจากที่โต้กลับ ก็จะยั้งมือไว้บ้าง

นานเข้า กู้ชูหน่วนก็ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

บวกกับที่วิทยายุทธของนางก็สู้กับเย่จิ่งหานไม่ได้อยู่แล้ว ยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่ ทุกคนที่ดูอยู่ก็อดไม่ได้เป็นห่วงนางกันหมด

ฮัวฉีหลัวรีบพูดขึ้นว่า “พวกเจ้ายังจะดูอยู่อีก ไม่เห็นหรือไงว่าพี่หน่วนอยู่ในอันตราย? พวกเจ้ารีบไปช่วยนางสิ”

ฮัวฉีหลัวร้อนใจ ผู้อาวุโสใหญ่พวกเขาก็ร้อนใจเหมือนกัน

แต่พวกเขาจะต้องนั่งสมาธิก่อน เพิ่มกำลังภายในให้ได้ก่อน ไม่งั้นแค่พวกเขาแค่เดินยังลำบากเลย จะไปช่วยหัวหน้าเผ่าได้ยังไง

เผ่าหยกอันยิ่งใหญ่ คนที่บาดเจ็บก็บาดเจ็บสาหัส คนที่เสียสติก็เสียสติ

ไม่มีคนที่สามารถช่วยหัวหน้าเผ่าได้เลยสักคน

นี่เป็นความอัปยศของเผ่าหยกพวกเขา

ฮัวฉีหลัวตบขาตัวเอง “ให้ตายสิ พวกเจ้าไม่ช่วย ข้าช่วยเอง ตาแก่คนนั้นน่ะ เจ้ารีบมาควบคุมค่ายกลสองชีวิตนี่เร็วเข้า” ฮัวฉีหลัวเรียกผู้อาวุโสไป๋เฉ่า