อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 759

ผู้อาวุโสหกเห็นแล้ว หัวใจก็แทบจะตกไปอยู่ตาตุ่ม “อาเฉิน เจ้าไปยืนอยู่บนเบ้าหลอมยาทำไม รีบลงมา เบ้าหลอมยานั้นเป็นของโบราณนะ ถ้าทำเสียงขึ้นมาจะหลอมมุกมังกรได้ยังไง”

ผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสรองเหมือนเข้าใจอะไรบ้างแล้ว จึงไม่ได้พูดอะไร

เวินเส้าหยีครุ่นคิด ก็รู้อะไรแล้วบ้าง มองดูแผ่นหลังที่เศร้าสลดของกู้ชูหน่วน ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี จึงรู้สึกเสียใจแทนกู้ชูหน่วนในใจ

“พี่สาว ไม่เกี่ยวกับข้านะ เจ้าลากข้ามาที่นี่เอง”

จอมมารโยนความผิดทันที เขาไม่อยากให้กู้ชูหน่วนเข้าใจเขาผิดหรอกนะ

กู้ชูหน่วนไม่ได้มองจอมมาร และไม่ได้ตอบจอมมารด้วย

ดวงตาที่มีน้ำตาคลอขึ้นมา จ้องอี้เฉินเฟยไว้ไม่ละสายตา

อี้เฉินเฟยในคืนนี้สีหน้าซีดเซียวลงไปเยอะมาก ยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน มีรอยยิ้มอบอุ่นที่มุมปาก ทุกการเคลื่อนไหวเป็นไปตามธรรมชาติ และมีความสง่างามและสูงส่งอยู่ทุกหนแห่ง

เขายืนอยู่บนเบ้าหลอมยา ลมร้อนจากในเบ้าหลอมยาพัดออกมา พัดเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดของเขาจนพลิ้วไหว เปลวไฟทำให้เขาไม่เหมือนชายหนุ่มธรรมดาทั่วไป แต่เหมือนกับเทวดาที่กำลังจะลอยกลับขึ้นไปบนสวรรค์

กู้ชูหน่วนกุมหน้าอกไว้ แสยะยิ้มอย่างเสียใจ “ที่แท้……เจ้าก็รู้นานแล้ว……”

นางช่างโง่เสียจริง

เชื่อเขาได้ยังไง……

ร่างกายของพี่เฉินเฟย ถูกกัดกร่อนจนว่างเปล่าแล้ว

ถ้าถอนคำสาปเลือดได้เร็วๆ เขาอาจจะมีโอกาสรอดชีวิตก็ได้

ตอนนี้เป็นระยะสุดท้ายแล้ว อย่าว่าแต่ยังไม่ได้ถอนคำสาปเลือดเลย ถึงจะถอนได้แล้ว ก็อาจจะรักษาเขาไม่ได้ก็ได้

และ……

การกระทำทุกอย่างของเขา เห็นได้ชัดว่าอยากจะใช้ลมหายใจสุดท้ายนี้ ทำอะไรเพื่อนาง

เขาคิดแผนการมาตลอด

จนกระทั่งตาย เขายังคิดว่าจะทำอะไรเพื่อนางได้บ้าง

“คนโง่……เจ้ามันโง่ที่สุดเลย……ข้าไม่ต้องการให้เจ้าสังเวย จะต้องมีวิธีอื่นหลอมมุกมังกรแน่นอน”

อี้เฉินเฟยหัวเราะ รอยยิ้มของเขามีความโศกเศร้าเล็กน้อย เขากะพริบดวงตาที่อบอุ่นของเขา มองดูกู้ชูหน่วนไม่ละสายตา ราวกับว่าอยากจะฝังกู้ชูหน่วนลงไปยังก้นบึ้งของหัวใจ

“นอกจากการสังเวยคนที่มีพลังหยางบริสุทธิ์และหยินบริสุทธิ์แล้ว ก็ไม่มีทางอื่นอีกเลย……”

“เจ้าลงมาก่อน มีอะไรพวกเราค่อยๆพูดค่อยๆจากกัน”

แต่ละก้าวที่กู้ชูหน่วนเดินเข้าไป อี้เฉินเฟยก็ต้องขยับเข้าไปในเบ้าหลอมยาทีละก้าว

การกระทำของเขาแสดงให้เห็นว่า ขอแค่กู้ชูหน่วนเดินเข้ามาอีกก้าว เขาก็จะกระโดดลงไปทันที

กู้ชูหน่วนถูกบังคับจนไม่กล้าเดินต่อ จึงต้องพูดปลอบทั้งน้ำตาว่า “เจ้าตกลงกับข้าก่อน ว่าจะมีชีวิตต่อไป”

“เรื่องอื่นข้าตกลงเจ้าได้ มีเพียงเรื่องนี้ พี่เฉินเฟยทำไม่ได้จริงๆ”

ผู้อาวุโสหกตบหัวตัวเอง

วันนี้เขาไม่ได้เมา

หรือว่าเขาจะฟังผิดไป?

การหลอมมุกมังกรทำไมต้องให้อี้เฉินเฟยสังเวยด้วย?

แล้วมองสีหน้าของผู้อาวุโสใหญ่ เขาก็ถึงรู้ตัวทีหลังว่า ที่จริงแล้วการหลอมมุกมังกรจะต้องสังเวยคนด้วย?

“ข้ารู้ว่าร่างกายตัวเองดี ข้าใกล้จะหมดไฟในตัวแล้ว ถึงจะไม่สังเวย ก็ต้องตายอยู่ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็……”

ผู้อาวุโสหกรับพูดว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ ท่านก็ช่วยเกลี้ยกล่อมด้วยสิ การหลอมมุกมังกรจะต้องมีวิธีอื่นใช่ไหม? อาเฉินเป็นเด็กดีขนาดนั้น พวกเราจะเสียสละเขาไม่ได้นะ”

ผู้อาวุโสใหญ่ถอนหายใจ แล้วถอยไปข้างๆ

เขาก็ไม่อยากให้อี้เฉินเฟยตายเหมือนกัน

แต่ว่า……

บางทีโชคชะตาก็โหดร้ายเช่นนี้แหละ