“พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่?”
ผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสรองทำหน้ามึนงง
คืนนี้เผ่าหยกเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ พวกเขาแทบจะเอาตัวไม่รอด จะมีเวลาไปจัดการพวกไป๋จิ่นได้ยังไงกัน?
พวกผู้อาวุโสคนอื่นๆก็งงและทำตัวไม่ถูก
กู้ชูหน่วนสีหน้าแย่มาก ทันใดนั้นในสมองก็มีสองคำปรากฏขึ้น
สังเวย
“น้องฉีหลัว ไปกัน ไปที่ห้องหลอมยา”
“ห๊ะ……อืม……”
ผู้อาวุโสใหญ่เหมือนนึกอะไรได้ ลากร่างกายที่ทรุดโทรมนี้ รีบเดินไปที่ห้องหลอมยาอย่างโซเซ แล้วพูดทิ้งท้ายว่า “เจ้าเจ็ด เจ้าสิบ ไป๋เฉ่า พวกเจ้าอยู่จัดการเรื่องที่เหลือนะ คนอื่นตามข้าไป”
“ผู้อาวุโสใหญ่ เจ้าหมาเผ่าเทียนเฟิ่นนี่ล่ะ?”
ผู้อาวุโสใหญ่พึมพำ ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “พาไปที่ห้องหลอมยาด้วย”
ที่นี่วุ่นวายมาก เขาอาจจะคิดทำอะไรไม่ดีอีก กันไว้ดีกว่าแก้ พาเขาไปด้วยปลอดภัยกว่า
เมื่อกี้ยังมีคนอยู่เยอะแยะ พริบตาเดียวก็เหลือแค่ผู้อาวุโสของเผ่าหยกไม่กี่คนแล้ว
เจี่ยงเสวียพยุงเย่จิ่งหานที่เป็นลมล้มลงไป เขาเป็นลมอยู่ แต่สีหน้าของเขายังคงบิดเบี้ยวอย่างเจ็บปวด
เจี่ยงเสวียขอร้องไป๋เฉ่า “ช่วยดูท่านอ๋องให้หน่อยได้หรือไม่ ท่านอ๋องดูเจ็บปวดมากเลย”
“เจ้าดูสิ ตรงนี้มีใครบ้างที่ไม่เจ็บ?”
ไป๋เฉ่าและคนอื่นๆตอบอย่างไม่พอใจ
ถ้าไม่ใช่เพราะหัวหน้าเผ่าสั่งเอาไว้ พวกเขาคงฆ่าเย่จิ่งหานไปนานแล้ว
นึกถึงเมื่อกี้ตอนที่เขาฆ่าผู้อาวุโสเก้า ยังมีชาวบ้านมากมายขนาดนั้นอีก ไป๋เฉ่าและคนอื่นๆก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่
ภายในห้องหลอมยา
ตอนที่พวกกู้ชูหน่วนไปถึง ลูกศิษย์ที่เฝ้าอยู่ในห้องหลอมยาก็คุกเข่าทำความเคารพ
“อี้เฉินเฟยกับไป๋จิ่นล่ะ พวกเขาได้มาที่นี่หรือเปล่า”
“ตอบหัวหน้าเผ่า เจ้าสำนักชิงกับจอมมารนำประกาศิตหัวหน้าเผ่าเข้าไปแล้วขอรับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...