อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 771

“พี่ไป๋จิ่น……ฮื่อๆ……ทำไม……ทำไมถึงต้องโหดร้ายเช่นนี้……ทำไมกัน……”

“เด็กน้อย ไม่ร้องนะ ข้ามองออกว่า แม่นางไป๋พวกนางเป็นห่วงเจ้ามาก เจ้าเป็นแบบนี้ พวกนางอยู่บนสวรรค์จะสบายใจได้ยังไง”

ผู้อาวุโสหกกอดฮัวฉีหลัวเอาไว้ กดหัวของนางลงไปยังอ้อมกอดของตัวเอง ยื่นมือไปลูบหลังและปลอบใจนาง

“ฮื่อๆ……พี่น้องมากมายของเผ่าน้ำแข็งต้องตายไป ตายไปหลายคนมาก ทำไมการมาเผ่าหยกครั้งเดียว ถึงมีคนตายเยอะขนาดนี้ ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ข้าอยากได้พี่ไป๋จิ่นคืน”

“เด็กดีนะ……”

ผู้อาวุโสหกน้ำตาไหลออกมา มองดูกู้ชูหน่วนอย่างกังวล

แต่กลับเห็นกู้ชูหน่วนลุกขึ้น และเดินไปข้างนอกอย่างโซเซ

สีหน้าของนางซีดเซียว ร่างกายสั่นเทา ใบหน้าไม่มีความรู้สึกใดๆ ร่างกายเดินออกไปอย่างไร้วิญญาณ

จอมมารเดินตามติดๆ

เขาไม่พูดอะไรสักคำ แค่คอยอยู่เคียงข้างกู้ชูหน่วนเงียบๆ

เวินเส้าหยีลังเลสักพัก ก็ตามนางออกไปเหมือนกัน

นอกแดนต้องห้าม ดวงอาทิตย์ที่แผดเผาเหมือนไฟ พระอาทิตย์ส่องแสงจ้า แสงสะท้อนเข้าดวงตาพวกเขาจนลืมตาไม่ขึ้น

แต่ถึงพระอาทิตย์จะใหญ่แค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้หัวใจที่มืดมนของทุกคนสว่างขึ้นมาได้

ผู้อาวุโสใหญ่พวกเขาตามมา

มาถึงก็เห็นพวกกู้ชูหน่วนที่เดินออกมาอย่างเศร้าสลด

ผู้อาวุโสรองยกมือขึ้น ให้คนไปจับตัวเวินเส้าหยีไว้

เวินเส้าหยีไม่ได้ขัดขืน ปล่อยให้พวกเขามัดตัวของเขาไว้

“หัวหน้าเผ่า เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ผู้อาวุโสเจ็ดถาม

คำตอบที่ผู้อาวุโสเจ็ดได้ มีเพียงแผ่นหลังที่หดหู่ของกู้ชูหน่วน

ทุกคนสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ผิดปกติ และรับรู้ได้ถึง ปมภายในใจของกู้ชูหน่วน ความโศกเศร้าครอบงำนางไว้

ผู้อาวุโสเจ็ดมองไปยังผู้อาวุโสใหญ่

ผู้อาวุโสใหญ่ถอนหายใจ “ข้าก็ไม่ชัดเจนเหมือนกัน แม่นางไป๋จิ่นคงจะสังเวยไปแล้วล่ะ”

“แม่นางไป๋จิ่น……”

“เรื่องนี้ค่อยพูดทีหลัง กลับไปกับหัวหน้าเผ่าก่อน”