อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 773

ผู้อาวุโสรองถูกด่าจนอึ้ง

และผู้อาวุโสคนอื่นๆก็ไม่ได้ยืนข้างเขาอีก ลูกศิษย์ในเผ่าก็มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ ผู้อาวุโสรองโกรธจนหน้าแดงก่ำ สุดท้ายก็สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินออกไป

จอมมารเดินตามกู้ชูหน่วนติดๆ อย่างกับลูกสมุนไปแล้ว

เวินเส้าหยีถูกขัง

เย่จิ่งหานเหม่อมองดูแผ่นหลังของกู้ชูหน่วน แผ่นหลังที่ผอมแห้งนั้น เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเศร้าโศก เหมือนเถาวัลย์ ขนาดสภาพรอบด้านยังเศร้าโศกไปด้วย

“ครืน……”

ฟ้าร้องดังลั่น เมฆฝนปกคลุมไปทั่ว

ในตอนที่อากาศกำลังดีนั้น ทันใดนั้นก็มีฟ้าผ่า สักพักก็มีฝนกระหน่ำตกลงมา

ฟ้าสวรรค์เหมือนจะรู้เรื่องโศกนาฏกรรมของกู้ชูหน่วนกับเผ่าหยก ร้องไห้แทนพวกเขา

ภายใต้ฝนที่กระหน่ำตกลงมา กู้ชูหน่วนเดินตากฝนอย่างไร้ทิศทาง

จอมมารถอดเสื้อคลุมของตัวเอง บังฝนให้กู้ชูหน่วน แต่ทว่าฝนมาพร้อมกับลม เสื้อของจอมมารจะบังฝนที่ตกลงมาขนาดนี้ได้ยังไง

เย่จิ่งหานกำหมัดแน่น เจ็บปวดหัวใจจนหายใจไม่ออก

กวาดตามองไปรอบๆ ชาวบ้านนับไม่ถ้วนในเผ่าหยกต่างก็คุกเข่าลงร้องไห้ต่อหน้าศพของคนที่ตัวเองรัก

เสียงร้องไห้ดังพร้อมกับเสียงฟ้าฝน รวมไปถึงเสียงของฟ้าร้อง กลายเป็นวันสิ้นโลกที่น่าอนาถ

“ท่านอ๋อง พวกเราจะไปหาพระชายาไหมขอรับ” เจี่ยงเสวียถาม

เขาเพิ่งจะเคยเห็นพระชายาเป็นแบบนี้ครั้งแรก

เมื่อก่อนพระชายามั่นใจและร่าเริงมาตลอด มีแต่นางรังแกคนอื่นได้ ไม่มีทางที่คนอื่นจะรังแกนางได้แน่นอน

แต่ตอนนี้……

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกไม่รู้จักพระชายาคนนี้แล้ว

ตั้งแต่ที่รู้ว่านางเป็นหัวหน้าเผ่าหยก เขาก็เริ่มรู้สึกสงสารพระชายาโดยไม่รู้ตัว

นางเป็นหัวหน้าเผ่าที่ต้องทนเห็นชาวบ้านในเผ่าทนทุกข์กับอาการกำเริบของพิษคำสาปเลือด นางจะปวดใจมากแค่ไหนกันนะ……

เมื่อก่อนความเข้มแข็งของพระชายา เกรงว่าคงจะเป็นแค่ภายนอกเท่านั้น