อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 779

“สุดยอดผู้อาวุโสใช่ไหม? ข้าจะไปเจอเขาสักหน่อยสิ”

กู้ชูหน่วนจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก้าวเดินออกจากห้องหลอมยาที่นางอยู่มานาน

เผ่าหยกเกิดเรื่องใหญ่เยอะขนาดนี้ เขาเป็นถึงสุดยอดผู้อาวุโส แต่กลับจำศีลไม่ยอมออกมา นางจะดูสิว่า เขาจำศีลอะไรกันแน่

จอมมารก็เดินตามออกไปต้อยๆ

ภายในห้องประชุมเผ่าหยก

ผู้อาวุโสมารวมตัวกันที่นี่ รวมไปถึงพวกผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสรอง

ส่วนใหญ่ห้องประชุมของเผ่าหยกไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามา

แต่จอมมารเป็นคนที่หัวหน้าเผ่าพาเข้ามาเอง ดังนั้นจึงไม่มีคนกล้าเข้าไปห้าม

เดินเข้าไปในห้องประชุม กู้ชูหน่วนก็มองไปยังสุดยอดผู้อาวุโสที่นั่งอยู่ในตำแหน่งรอถัดจากที่นั่งหัวหน้าเผ่า พวกผู้อาวุโสใหญ่ก็แบ่งออกเป็นสองข้าง ยืนขึ้นทำความเคารพ

พวกเขาเหมือนกำลังคุยอะไรกันอยู่ เห็นนางเข้ามาก็ลุกขึ้นทำความเคารพกัน

สุดยอดผู้อาวุโสอายุเยอะแล้ว หนวดเคราเป็นสีขาวโพลนราวกับเซียน ถือแส้ขนหางจามรีในมือ หน้าตาดูใจดีเป็นมิตรมาก

แต่ตาข้างซ้ายเขาถูกคนต่อยไปหมัดหนึ่ง ดำเป็นหมีแพนด้าเลย บุคลิกเสียหมดเลย

“หัวหน้าเผ่า ท่านออกจากการจำศีลแล้วเหรอ? หลอมมุกมังกรได้แล้วใช่หรือไม่?” ผู้อาวุโสรองรีบพูดด้วยสีหน้าดีอกดีใจ

พวกผู้อาวุโสใหญ่ก็ไม่ได้ถามอะไร

สังเกตจากสีหน้ามืดมนของกู้ชูหน่วน คงจะหลอมมุกมังกรไม่สำเร็จเป็นแน่

ถ้าหลอมสำเร็จ ก็คงออกมานานแล้ว

สุดยอดผู้อาวุโสเห็นกู้ชูหน่วนมา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยก็ฉีกยิ้มออกมา

เขายังไม่ทันได้พูด กู้ชูหน่วนก็รีบเดินไปตรงหน้าเขา ต่อยสุดยอดผู้อาวุโสแรงหนึ่งหมัดภายใต้ความตกตะลึงของทุกคน

หมัดนี้ต่อยไปที่ตาขวาของสุดยอดผู้อาวุโสพอดี และเป็นหมัดที่แรงมากด้วย ตาขวาของดำอีกข้าง เข้ากันกับตาข้างซ้ายพอดี

สุดยอดผู้อาวุโสตั้งรับไม่ทัน ไม่คิดเลยว่าไม่เจอกันนานหลายปี ครั้งแรกที่เจอกันกู้ชูหน่วนก็เข้ามาต่อยเขาทันที

ต่อยตาข้างที่มองไม่ค่อยชัดของเขา เจ็บจนเขาต้องปิดตาไว้ พูดขึ้นอย่างตกใจว่า “ยัยหนูไม่เจอกันนาน พอเจอกันก็ต่อยข้าเลย เสียแรงที่ปู่ดูแลเจ้ามาตั้งแต่เล็ก”

พวกผู้อาวุโสใหญ่ร้องซี๊ดกันเลยทีเดียว ต่างก็ปิดตาข้างขวาตัวเองไว้

ความแรงนี้……พวกเขาเห็นแล้วยังรู้สึกเจ็บแทนเลย……

กู้ชูหน่วนพูดอย่างเย็นชาว่า “เหอะ……เป็นถึงสุดยอดผู้อาวุโสของเผ่าหยก ทุกเดือนเผ่าหยกต้องทนแบกรับความทุกข์ทรมานจากพิษคำสาปเลือด เจ้าไม่เคยสนใจและถามไถ่เลย กว่าพวกเราจะรวบรวมมุกมังกรทั้งเจ็ดลูกจนครบ เจ้าก็ยังสนใจอีก หลอมมุกมังกรไม่ได้ เผ่าน้ำแข็งร้อยแปดคนต้องสังเวยชีวิตทั้งหมด พี่เฉินเฟยก็สังเวยชีวิตไปแล้ว ข้าสั่งคนให้ไปเชิญเจ้าออกมา เจ้าก็ยังไม่สนใจอีก คนแบบเจ้านะ ไม่คู่ควรกับการเป็นสุดยอดผู้อาวุโสหรอก ข้าต่อยเจ้ายังน้อยไปด้วยซ้ำ”

พอพูดแบบนี้ออกไป สุดยอดผู้อาวุโสก็เงียบ ดวงตาที่เลื่อนลอยของเขาก็ประกายไปด้วยความเจ็บปวด

ผู้อาวุโสใหญ่พูดอธิบายว่า “ที่สุดยอดผู้อาวุโสจำศีลอยู่นาน จะต้องมีเรื่องที่สำคัญกว่าแน่นอน หัวหน้าเผ่า……”

“เรื่องสำคัญอะไร? สำคัญกว่ามุกมังกรและความเป็นความตายของเผ่าหยกงั้นเหรอ?”

นางเถียงกลับจนพวกผู้อาวุโสพูดไม่ออก

พวกเขาก็รู้สึกว่าสุดยอดผู้อาวุโสไม่ควรทำแบบนี้เหมือนกัน

แต่ที่ผ่านมาก็พึ่งพาสุดยอดผู้อาวุโสได้ตลอด ที่เขาไม่ออกจากการจำศีลคงจะมีเหตุผลของเขานะ

แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันคือเหตุผลอะไรกันแน่

จอมมารเห็นตาซ้ายขวาของสุดยอดผู้อาวุโสโดนต่อย ดูเข้ากันมากเลย เขาก็รู้สึกสะใจมากในใจ

ถึงจะเข้ากัน ก็ควรให้เขาต่อยหมัดนี้นะ ทำไมถึงยอมให้เย่จิ่งหานได้หน้าไปนะ

ดวงตาฟ้าม่วงคู่นั้นของจอมมารจับจ้องไปยังจมูกของสุดยอดผู้อาวุโส และแสยะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

สุดยอดผู้อาวุโสขนลุก รู้สึกได้ถึงดวงตาที่ไม่หวังดีของจอมมาร

“เด็กคนนี้เป็นใคร?” สุดยอดผู้อาวุโสถาม

จอมมารทัดผมไปไว้หลังหูอย่างสง่างาม สะบัดผมดำอย่างได้ใจ และพูดอย่างภูมิใจว่า “ข้าน่ะเหรอ ก็ต้องเป็นเด็กของพี่สาวอยู่แล้ว”

เด็กของพี่สาว?

สุดยอดผู้อาวุโสไม่เข้าใจ