อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 8

คุณ......คุณหนูสาม.......คิดไม่ถึง......คิดไม่ถึงว่าจะตีอนุภรรยาห้า

โอ้สวรรค์ พวกเขาไม่ได้ดูผิดสินะ

อนุภรรยาห้าเป็นถึงอนุภรรยาที่นายท่านโปรดปรานเป็นที่สุดนะ

อนุภรรยาห้าถูกตบจนมึนงง แทบจะหกคะเมน นางกุมใบหน้าบวมแดงอย่างงงัน เห็นว่าบรรดาผู้คนมองดูนางด้วยสายตาที่แปลกประหลาด

อนุภรรยาห้าข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่ กล่าวด้วยความโกรธ “เจ้ากล้าตบข้างั้นหรือ?”

“ที่ตีก็คือท่าน”

“ต่อต้านและต่อต้านแล้ว เรียกคนมา จับคุณหนูสามไว้ วันนี้ข้าจะต้องสั่งสอนนางให้ดีๆ”

“ใครกล้า”

กู้ชูหน่วนเปลี่ยนจากอดีตที่เป็นคนขี้ขลาดอ่อนแอ ทั้งร่างแผ่พลังความน่าเกรงขามเป็นที่สุด

แววตาของนางเย็นยะเยือกเกินไป เย็นจนไม่มีร่องรอยความอบอุ่นอยู่ ถูกนางจับจ้อง เหล่าคนใช้ก็อดที่จะสั่นเทาไม่ได้ เหมือนดั่งขาข้างหนึ่งเหยียบลงไปในนรกเช่นนั้น

กู้ชูหน่วนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านแม่ของข้าเป็นถึงน้องสาวที่อดีตฮ่องเต้ปกป้อง แต่งตั้งเป็นองค์หญิงจาวหลิง และข้าก็เป็นลูกสาวแท้ๆขององค์หญิงที่เป็นภรรยาหลวง เป็นคุณหนูสามลูกภรรยาหลวงแห่งจวนเฉิงเซี่ยง เป็นว่าที่พระชายาหาน อนุภรรยาห้านับว่าเป็นอะไรกัน? ก็เป็นแค่อนุภรรยาที่ต้อยต่ำของจวนเฉิงเซี่ยงผู้หนึ่ง ไม่ต้องพูดถึงวันนี้ที่ข้าตีท่าน แม้ว่าวันนี้ข้าจะฆ่าท่าน ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรข้า”

อึ้งตาค้าง

บรรดาผู้คนอึ้งตาค้าง

หากว่าก่อนหน้าที่จะปฏิเสธการแต่งงานกับท่านอ๋องหานเทพสงคราม นางเป็นโรคลมบ้าขึ้นมาชั่วขณะถึงได้กล้าบ้าบิ่นขนาดนี้

เช่นนั้นครั้งนี้นางตบหน้าอนุภรรยาห้าต่อหน้าบรรดาผู้คน ทั้งยังกล้าหยิ่งผยองขนาดนี้อีก ก็เป็นโรคลมบ้าชั่วขณะหรือ?

ไม่ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

คุณหนูสามเปลี่ยนไปแล้ว

ไม่เหมือนอดีตที่อ่อนแอขี้ขลาดน่ารังแกอีกแล้ว

อนุภรรยาห้าถูกเพ่งมองจนพูดไม่ออก

หญิงสารเลวผู้นี้ วันนี้เจอผีแล้วหรือ? คิดไม่ถึงว่าจะถือดีได้เพียงนี้ แต่ที่นางพูด อีกทั้งแต่ละประโยคก็ทำให้นางไม่มีปัญญาจะโต้แย้ง

สาวรับใช้ข้างกายของอนุภรรยาห้าเห็นดังนั้น กล่าวด้วยความโกรธ “แม้ว่าจะเป็นคุณหนูสามลูกภรรยาหลวง ก็ไม่สามารถลงมือกับอนุภรรยาห้าอย่างไร้เหตุผลได้ ถึงอย่างไรนางก็เป็นผู้อาวุโส”

“เจ้านายพูดจา มีที่ให้เจ้าแทรกที่ไหนกัน จับนางไว้”

ทั้งเหตุการณ์เงียบกริบ ไม่มีคนฟังคำสั่งของนาง

อนุภรรยาห้าและสาวรับใช้เซี่ยหยู่ผยองขึ้นมา

ไม่ว่านางจะแข็งกร้าวแค่ไหน ในจวนก็ไม่มีใครฟังนาง

อนุภรรยาห้ากำลังรอจะสั่งสอนกู้ชูหน่วน แต่กลับเห็นกู้ชูหน่วนยิ้มอย่างชั่วร้าย แย่งท่อนไม้ในมือของคนรับใช้ ดั่งเสียงฟ้าร้องที่รวดเร็วจนไม่ทันได้ปิดหูเพี๊ยะเสียงหนึ่งตีลงไปบนร่างของเซี่ยหยู่อย่างรุนแรง

“ดูเหมือนว่าวันนี้ข้าจะต้องสั่งสอนๆเจ้าหน่อยแล้ว ไม่เช่นนั้นชั่วนิรันดรเจ้าก็จะไม่รู้ว่าทำไมดอกไม้ถึงได้เป็นสีแดงเช่นนี้”

เซี่ยหยู่เจ็บจนสูดหายใจลึกๆด้วยตกตะลึงและหวาดกลัว นางอยากจะตอบโต้ แต่ไม้ของกู้ชูหน่วนไม้หนึ่งต่อด้วยอีกไม้หนึ่งตีลงไปบนร่างของนางอย่างต่อเนื่องติดๆ ไม่ว่านางจะหลบอย่างไร ไม้ของกู้ชูหน่วนก็เหมือนกับมีตาจับจ้องไล่ตามนางไป ทำให้นางไม่มีปัญญาตอบโต้ได้

“เจ็บ......เจ็บจนข้าจะตายแล้ว อนุภรรยาห้า รีบช่วยข้าน้อยด้วยเจ้าค่ะ”

อนุภรรยาห้าโกรธหนัก “หยุดมือ รีบหยุดมือให้ข้า ให้คนเข้ามาสิ รีบหยุดนางไว้”

“ข้าเป็นถึงคุณหนูสามลูกภรรยาหลวง อีกทั้งยังเป็นพระชายาหานที่ฮ่องเต้พระราชทานการแต่งงานให้ด้วยพระองค์เอง ใครกล้าหยุดยั้งข้า”

เหล่าคนรับใช้ต่างพากันหยุดฝีเท้า