อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 805

กู้ชูหน่วนก้มหน้ามองบาดแผลตัวเองทีหนึ่ง เนื้อตัวนางแทบมีแต่โพรงเลือด ร่างกายราวกับจะระเบิด

ด้วยบาดแผลที่มากมายเพียงนี้ จึงทำให้นางไม่ทราบจะลงมือทำแผลอย่างไร และไม่มีกำลังทำแผลด้วย

เมื่อครู่นางอดกลั้นมาตลอด จึงทำไม่รู้สึกเจ็บเท่าไร

ยามนี้กลับสู่ความปกติแล้ว เงียบเชียบ หากคาดการณ์ไม่ผิด แปดเก้าส่วนในสิบส่วนสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยต้องตายอยู่ที่ชั้นสิบแปดแล้วแน่

ครั้นกู้ชูหน่วนผ่อนคลาย ร่างกายก็ทนต่อไปไม่ไหวอีก

นางเสียเลือดมากเกินไป ดังนั้นจึงหมดสติ

กระทั่งนางค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในอุโมงค์ลับแล้ว

ผู้อาวุโสไป๋เฉ่าและคนอื่นๆ กำลังล้อมอยู่ข้างตัวนาง มองนางฟื้นด้วยความดีอกดีใจ

“อาหน่วน ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้ว ทำข้าตกใจแทบแย่ ใครก็รู้ตอนที่ข้าเจอเจ้า ข้าแทบจะตกใจเป็นลมไปแล้วนะ”

“อาหน่วน บนตัวยังเจ็บหรือไม่? อยากกินอะไรบ้าง ผู้อาวุโสหกจะไปทำให้เจ้า”

“ท่านหัวหน้าเผ่า ท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง? ไหวหรือไม่?”

กู้ชูหน่วนมึนงง

นางขยับเล็กน้อย ร่างกายเจ็บจนแทบจะแหลกลาญ

ภาพก่อนหมดสติแวบเข้ามาในหัวสมองนาง

นางจำได้ว่านางสลบอยู่ที่เหวลึกอนันต์ชั้นสิบเจ็ด แล้วนางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

“ที่นี่ที่ไหน? แล้วข้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”

ทำไมนางรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในถ้ำ?

“นี่คืออุโมงค์ลับ เดินจากนี่ตรงไป พวกเขาก็ออกจากเผ่าหยกแล้ว เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กับเถาวัลย์โลหิตส่งเจ้าขึ้นมา”

ความเคลื่อนไหวในเหวลึกอนันต์ดังขนาดนั้น พวกเขาจึงรับรู้ได้

และคิดอยากไปเสริมกำลัง แต่กลับเหลือบ่ากว่าแรง พวกเขาต่างถูกกักตัวไว้จึงไม่สามารถไปได้

กระทั่งเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ส่งนางขึ้นมา พวกเขายังนึกว่าหัวหน้าเผ่าตัวเองหมดลมหายใจแล้วเสียอีก

“ไปจากเผ่าหยก?”

กู้ชูหน่วนอึ้งครู่หนึ่ง “เกิดอะไรขึ้น เผ่าหยกแพ้แล้วหรือ?”