อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 804

กู้ชูหน่วนเอนกายนั่งลง

นางขมวดคิ้วมุ่น กุมบาดแผลที่ถูกห่าฝนกัดกร่อนของตัวเองแน่น

เลือดเนื้อตรงนั้นยังมีควันลอยขึ้นมาอยู่ และยังลามกว้างต่อไม่หยุดด้วย

กู้ชูหน่วนกวาดสายตามองสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยและเถาวัลย์โลหิตที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด จากนั้นจึงหยิบยาขวดหนึ่งออกมาจากแหวนมิติ กัดฟันประคบลงบนเลือดเนื้อที่เน่าเละของตัวเอง

“ซี้ด...”

ถึงนางจะอดกลั้นอย่างไร ก็ยังทรมานจนทุรนทุราย

เจ็บ...

เจ็บเหลือเกิน

นางรู้สึกว่าเลือดเนื้อตัวเองเน่าเฟะแย่แล้ว

“ครืน...”

พื้นพสุธาสะเทือนไม่หยุด

จิตสังหารรุนแรงอบอวลไปทั่วเหวลึกอนันต์

ไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไรศีรษะของนางถูกเถาวัลย์โลหิตพันไว้แล้ว ห่าฝนที่มีฤทธิ์กัดกร่อนก็ถูกเถาวัลย์โลหิตรั้งให้อยู่ข้างนอกเป็นชั้นๆ

ครั้นเห็นสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยและเถาวัลย์โลหิตต่อสู้กันอย่างสูสี

กู้ชูหน่วนก็ฝืนร่างกายลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

นางหรี่ดวงตาเย็นชา ดาบอ่อนตวัดเป็นดาบบุปผาแปดดอกอีกครั้ง แล้วโจมตีจุดใหญ่ทั้งแปดของสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮย

เป็นดั่งที่นางคาด อั้นเฮยหลบดาบบุปผาแปดดอกนั้นพ้น ใช้ท่าหลอกคิดจะฆ่านางก่อน

กู้ชูหน่วนเกี่ยวยิ้มเหี้ยมหนึ่ง

วาดกระบวนท่าหมื่นดาบคืนสำนักออกไป จากนั้นคนดาบประสานเป็นหนึ่ง ไม่ถอยแต่กลับยังบุกไปด้านหน้าด้วยความคิดที่จะตกตายตามสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮย ชนเขาตกลงไปยังเหวลึกอนันต์ชั้นที่สิบแปด

นางใช้ท่าหลอกสองท่าติดต่อกัน แล้วจึงใช้ท่าที่ตัดสินใจตายในท้ายที่สุด

แต่ที่คาดไม่ถึงคือ เถาวัลย์โลหิตกลับร่วมมือกับกู้ชูหน่วนอย่างคล้ายมีความคิด พร้อมกันนั้นก็กลายเป็นเถาวัลย์จำนวนร่วมร้อยด้วยความอัศจรรย์ แต่ละเส้นต่างมิได้มุ่งมั่นที่จะสังหารสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮย แต่กลับเพื่อผลักให้เขาตกไปชั้นสิบแปด

ด้วยการโจมตีติดต่อกัน สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยจึงพลาดเท้าตกลงไปทันที

แต่เขาก็จับเถาวัลย์โลหิตเอาไว้ได้ขวับ คิดอาศัยเถาวัลย์โลหิตปีนขึ้นมา