อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 826

สองเข่าเลว่อิ่งทรุดลงกับพื้น โขกศีรษะแรงสามครั้งตรงหน้ากู้ชูหน่วน

“แม่นางกู้ ข้าผิดไปแล้วที่ฆ่าล้างตระกูลเซียวสามร้อยกว่าชีวิต โปรดให้เวลาข้าสักหน่อยเถิด เอาไว้ให้ข้าฆ่าตาเฒ่าโฉดชั่วซือคงแล้ว ข้าจะถือศีรษะตัวเอง ให้ท่านนำไปมอบให้เซียวหยู่เซวียน หวังว่าจะพอสลายความโกรธของเขาและ...พอคลี่คลายความสัมพันธ์พวกท่านได้บ้าง”

ยากนักที่เลว่อิ่งจะกล่าววาจาหนักเช่นนี้ได้

หนนี้เขาไม่ได้ติดอ่าง แต่กล่าวออกมาอย่างราบรื่น

กู้ชูหน่วนหัวเราะเย็นเสียงหนึ่ง “ที่เจ้าติดค้างไม่ได้มีแค่สามร้อยกว่าชีวิตของตระกูลเซียว หลายปีมานี้คนที่เจ้าฆ่าคนนับไม่ถ้วน ถึงเจ้าจะมีพันหมื่นชีวิตก็ไม่อาจชดใช้”

ดวงตาเลว่อิ่งดับวูบ

เมื่อก่อนเขารู้เพียงทำตามคำสั่ง เห็นการสังหารคนเป็นแค่ภารกิจหนึ่ง ไม่เคยคิดมากกว่านั้น

ครั้นนึกย้อนถึงเรื่องราวเหล่านั้นแล้วก็พลันเสียใจ เขาเสียใจที่ไม่ควรทำเช่นนั้น

สองมือของเขาเปื้อนโลหิตนับไม่ถ้วน เป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถชดเชยได้ตลอดชีวิต

ไม่ทราบเพราะเลว่อิ่งตำหนิตัวเองมากเกินไปหรืออย่างไร กู้ชูหน่วนกลัวว่าเขาจะคิดไม่ตกแล้วจบชีวิตตัวเอง

ดังนั้นจึงกล่าวอย่างเย็นชา “ถ้าเจ้าสำนึกผิดจริง ก็ชดใช้ด้วยชีวิตที่เหลือ ทำความดีให้มากเถอะ”

“ข้าทราบแล้ว...”

แต่เมื่อกู้ชูหน่วนก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าอย่างไร้กำลัง

เลว่อิ่งก็โขกศีรษะแรงอีกสามครั้งก่อนจะเปล่งเสียง

“หากท่านไม่รังเกียจ ต่อไปข้าจะขอติดตามเป็นมือเป็นเท้าท่าน จะไม่คิดคดทรยศตลอดชีวิต ข้าจะฟังคำสั่งของท่านเพียงผู้เดียว”

กู้ชูหน่วนไม่ได้ตอบเขา เพียงแต่ย่างเท้าต่อไปข้างหน้า

มีเพียงฝนที่ตกหนักตอบรับเขาเท่านั้น

ฝูกวงถอนหายใจก่อนจะตามกู้ชูหน่วน

ในที่ไกลๆ

เย่จิ่งหานพิงกับกิ่งไม้อย่างอ่อนแรง ปล่อยให้หยาดฝนตกใส่กายเขา

“ท่านอ๋อง...ฝนตกหนักมาก ข้าน้อยจะส่งท่านกลับไปก่อนเถิด” ชิงเฟิงเอ่ยขึ้น

เย่จิ่งหานมองฝนที่ตกหนักอยู่กลางอากาศ เอ่ยเสียงแข็งเย็น “โยกย้ายกำลังคนทั้งหมด เตรียมบุกเผ่าเทียนเฟิ่นตลอดเวลา”

ชิงเฟิงตกใจ

“บุกเผ่าเทียนเฟิ่น? แต่เผ่าเทียนเฟิ่นมียอดฝีมือระดับหกมากขนาดนั้น เกรงว่าคนของพวกเรา...”