อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 850

“บอกจุดประสงค์หรือเงื่อนไขของท่านมาเถอะ” เวินเส้าหยีสวมชุดสีขาวทั้งตัว หลังตรงราวกับต้นสนและลำไม้ไผ่เช่นนั้น บนร่างเป็นความอบอุ่นอ่อนโยนเช่นเคย

เพียงแต่เสื้อผ้าสีขาวของเขาเปื้อนเลือดไปไม่น้อย และไม่รู้ว่าเป็นของเขาเอง หรือว่าของผู้อื่น

แววตาของเขาไม่ได้มีความอ่อนโยนความเมตตาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่เป็นความอ่อนโยนที่แฝงไปด้วยความเย็นยะเยือก

เผชิญหน้ากับรองหัวหน้าเผ่าซือคง คำพูดที่เกินจำแม้สักคำเขาก็ไม่คิดจะพูด

รองหัวหน้าเผ่าซือคงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “สิ่งที่ข้าต้องการนั้นง่ายมาก บอกทางเข้าของเผ่าหยก มอบมุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ดรวมทั้งหัวหน้าเผ่าออกมาซะ”

“เผ่าหยกมีทางเข้าหลายทาง ทางเข้าที่ข้าเข้าไปนั้นได้ถูกทำลายไปแล้ว ตรงสถานที่ออกมานั้นที่สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยเผาพลังแห่งจิตวิญญาณส่งข้าออกมา ก็เข้าไปที่เผ่าหยกไม่ได้”

“มุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ดยังอยู่ที่เผ่าหยก สำหรับอยู่ตรงไหนในเผ่าหยก ก็ต้องให้รองหัวหน้าเผ่าไปถามหัวหน้าเผ่าหยกเองแล้ว”

“ส่วนเงื่อนไขที่สาม ขออภัยข้าไม่สามารถยอมรับได้”

สุดยอดผู้อาวุโสตงหลิงกล่าว “นี่เจ้าพูดก็เหมือนกับไม่ได้พูด”

รองหัวหน้าเผ่าซือคงหรี่ตาลงเล็กน้อย “เจ้ากับกู้ชูหน่วนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันขนาดนั้น ให้เจ้าไปขู่เข็ญเอามุกมังกรกับนาง หรือเอามุกมังกรทั้งเจ็ดมาจากตัวนาง ก็น่าจะไม่ยากสินะ”

เวินเส้าหยีหัวเราะเยาะทีหนึ่ง

มีความสัมพันธ์ที่ดีกับกู้ชูหน่วน?

หากว่าเป็นความสัมพันธ์ที่ดี นางก็คงไม่จะสังหารคนสนิทและคนในเผ่าของเขาด้วยมือของตัวเอง

ยิ่งจะไม่ทำลายวิทยายุทธของเขา และดึกกระดูกสะบักของเขาให้หักไปหรอก

แค่คิดถึงกู้ชูหน่วน เพียงเวินเส้าหยีหายใจก็รู้สึกลำบากแล้ว

เวินเส้าหยีกล่าวอย่างเย็นชา “ทำไม่ได้”

“รองหัวหน้าเผ่า กับคนประเภทนี้ยังมีอะไรให้พูดอีก ฆ่าไปโดยตรงก็ได้แล้ว”

“เงื่อนไขสามข้อเจ้าทำไม่ได้แม้สักข้อเดียว เส้าหยีเอ๊ยเส้าหยี ทีแรกข้าคิดจะให้โอกาสเจ้าทำคุณความดีลบล้างความผิด แต่เจ้าก็ไม่ร่วมมือ เจ้าก็อย่าหาว่าข้าใจดำอำมหิตล่ะ อย่างไรเสียเจ้าก็แอบอ้างเป็นหัวหน้าเผ่าน้อยก่อน แล้วหลังจากนั้นก็ทรยศหักหลังเผ่าเทียนเฟิ่น ให้คนมา คุมตัวเวินเส้าหยีไว้”

“ข้าตายแล้ว คนทั้งตำหนักเทียนตูก็จะต้องตายตามไปด้วย”

“เจ้าหมายความว่าอะไร?”

เวินเส้าหยีเงยหน้าขึ้นในทันที มุมปากเป็นรอยยิ้มอันเฉยเมย

“รองหัวหน้าเผ่าน่าจะรู้ว่าตำหนักเทียนตูเป็นสถานที่อะไรสินะ? ตำหนักเทียนตูเป็นสถานที่เซ่นไหว้ป้ายชื่อของอดีตหัวหน้าเผ่าในแต่ละสมัย และเป็นสถานที่ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของเผ่าเทียนเฟิ่น ท่านรู้หรือไม่ว่าทำไม?”

สีหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงเคร่งขรึมทันที

รู้สึกได้โดยปริยายว่าในคำพูดของเวินเส้าหยีมีความนัย

เวินเส้าหยีกวาดมองไปทางทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ “เพราะที่นี่ก็คือสถานที่ที่หัวหน้าเผ่าและหัวหน้าเผ่าน้อยแต่ละสมัยในอดีตสิ้นชีพไปพร้อมกัน”

ห๊ะ......

ฝูงชนแตกตื่นแล้ว ผู้คนไม่น้อยวิพากษ์วิจารณ์ไปต่างๆนานา

เวินเส้าหยีไม่แยแสการวิพากษ์วิจารณ์ของพวกเขา กล่าวต่อทีละคำทีละประโยค “ในนี้มีค่ายกลสังหารชั้นยอดที่หัวหน้าเผ่าแต่ละสมัยในอดีตจัดวางและเสริมให้มั่นคงมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง หากว่าเริ่มการทำงานของกลไก ทั้งตำหนักเทียนตูก็จะกลายเป็นผุยผงไปทั้งหมด คนสัตว์ก็ไม่เหลือ”

“เหลวไหล ข้ามีฐานะเป็นรองหัวหน้าเผ่า จะไม่รู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร”

“รองหัวหน้าเผ่ายังไงซะก็เป็นเพียงแค่รองเท่านั้น ไม่ใช่ตัวจริงสักหน่อย ความลับที่ผ่านมาของแต่ละสมัยในอดีตของเผ่าเทียนเฟิ่น ยังมีอีกเยอะเชียวล่ะที่ท่านไม่รู้ วันนี้ข้ามีเพียงแค่เงื่อนไขเดียว ปล่อยทุกคนที่นี่ซะ แล้วข้าจะยอมให้ท่านลงโทษ ไม่เช่นนั้นพวกเราก็ตายไปพร้อมกันซะเถอะ”

ซือคงไม่เชื่อ

ตงหลิงก็ไม่เชื่อ

พวกเขาคนหนึ่งเป็นรองหัวหน้าเผ่า คนหนึ่งเป็นสุดยอดผู้อาวุโส เป็นไปไม่ได้ที่เวินเส้าหยีรู้แล้วพวกเขากลับไม่รู้

เวินเส้าหยียกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มอันโหดร้ายและจนปัญญา เห็นเพียงแค่เขาโบกมือ

เกิดการระเบิดดังขึ้นปังปังปังทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ พระราชวังหลายแห่งถูกทำลายในพริบตา

ผู้คนที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดในพระราชวังไม่มีกี่แห่งนั้น ไม่เหลือแม้แต่เศษกระดูกเพียงชิ้นเดียว

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก

หรือว่าในนี้จะมีค่ายกลสังหารชั้นยอดอยู่จริงงั้นหรือ?

แต่ว่าทิศตะวันตกเฉียงเหนืออยู่ห่างจากที่นี่มากขนาดนั้น ทำไมถึงได้.....

“ลืมบอกรองหัวหน้าเผ่าไป นอกจากตำหนักเทียนตูแล้ว ทุกหนแห่งของเผ่าเทียนเฟิ่นที่ยิ่งใหญ่นี้ล้วนมีกลไกที่สามารถควบคุมได้ เพียงแค่เริ่มการทำงานของกลไก ก็ทำลายได้ในชั่วพริบตา หากว่าเริ่มการทำงานของกลไกทั้งหมด ทั้งเผ่าเทียนเฟิ่นนี้ก็จะหายสาบสูญไปจากโลกนี้โดยสมบูรณ์”

“เจ้าคุยโวไร้ยางอาย”

“ท่านสามารถลองได้เต็มที่”

เวินเส้าหยีปรบมือ ก็มีสถานที่อีกหลายแห่งพังถล่มดังสะเทือนเลื่อนลั่นอีกครั้ง จมลงสู่พื้นดินเป็นร้อยจั้ง กลายเป็นซากปรักหักพัง

ครั้งสองครั้งเป็นอุบัติเหตุ

แต่อุบัติเหตุจะเกิดขึ้นหลายครั้งขนาดนั้นได้อย่างไร

จิตใจของผู้คนเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาแล้ว มีบางคนถึงกับคิดที่จะรีบออกจากตำหนักเทียนตูไป อย่างไรเสียวิธีการตายไปพร้อมกันเช่นนั้นก็น่ากลัวเกินไปแล้ว

แต่ทว่าคำพูดอันเย็นชาของเวินเส้าหยีก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

“แม้ว่าพวกเจ้าจะออกจากตำหนักเทียนตูไปก็ไร้ประโยชน์ เพราะพวกเจ้าทุกคนล้วนถูกนาบประทับตราไว้หมดแล้ว เวทมนตร์ของเผ่าเทียนเฟิ่น พวกเจ้าคงจะรู้กระจ่างมากกว่าข้าสินะ”