อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 856

เวินเฉิงเทียนรีบคลำไปที่กระดูกสะบักของเวินเส้าหยีทันที ตรงนั้นถูกดึงไปแล้วจริงๆ และถูกดึงไปโดยสมบูรณ์อีกด้วย ทั้งชีวิตนี้ของเขา นับว่าไม่สามารถฝึกฝนวิทยายุทธได้อีกแล้ว

“ใครเป็นคนทำ เผ่าหยก? หรือน่าหลันหลิงลั่ว?”

เวินเส้าหยีเบือนหน้าหนี

ใครดึงก็ไม่สำคัญแล้ว

ตอนนี้เขาแค่ต้องการให้คนในเผ่าอยู่กันดีๆ เพียงแค่ต้องการให้พ่ออยู่ดีๆเท่านั้น

ความโกรธของเวินเฉิงเทียนเพิ่มขึ้น พิษก็หนักขึ้น กระอักเลือดออกมา

แล้วมองไปที่เปลวไฟของเผ่าเทียนเฟิ่น ชำเลืองมองไปที่ซากศพทั่วทุกที่แวบหนึ่ง น่าหลันหลิงลั่วยังคงสังหารคนในเผ่าของพวกเขาอยู่

เวินเฉิงเทียนหยิบกระบอกพลุออกมาจากหน้าอกด้วยความสั่นเทา ยิงขึ้นสู่ท้องฟ้า

ในคืนที่มืดมิด ดอกไม้ไฟผลิบานแวววาว ก่อตัวในท้องฟ้าเป็นคำว่าเผ่าเทียนเฟิ่นสามตัวอักษรใหญ่สุกสกาว เมื่อดอกไม้ไฟระเบิด จากการปล่อยกระบอกพลุ คนชุดดำทะมัดทะแมงพรั่งพรูออกมาทางตะวันออกเฉียงใต้ เป็นยอดฝีมือที่สวมหน้ากากหงส์

ยอดฝีมือเหล่านี้มากันอย่างแน่นหนา และไม่รู้ว่ามีมากเพียงใด แต่ละคนฝีมือยอดเยี่ยม ชำนาญการทำศึก ทันทีที่เข้าร่วมในสนามรบ ก็สังหารคนของน่าหลันหลิงลั่วทันที

มีพวกเขาเข้าร่วม คนของน่าหลันหลิงลั่วก็ไม่มีทางที่จะกระทำการใดๆโดยไม่ยำเกรงได้อีก สู้กับพวกเขาอย่างดุเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ

ม่านตาของเวินเส้าหยีหดลงทันที

“ทัพหงส์......”

นี่คือไพ่ใบสุดท้ายของเผ่าเทียนเฟิ่นเชียวนะ มีเพียงหัวหน้าแต่ละรุ่นถึงจะสามารถเคลื่อนพลออกมาได้

โดยปกติแล้วหากได้เปิดไพ่นี้แล้วแต่กลับไม่มีทางชนะได้ งั้นเผ่าเทียนเฟิ่นก็จบสิ้นโดยสมบูรณ์แล้ว

พร้อมกันกับที่กองทัพหงส์ออกมา ก็ยังมีสุดยอดผู้อาวุโสไม่กี่คนที่ไม่ออกเคยมาบนโลกอีกด้วย

พวกเขามีศักยภาพอย่างแท้จริง ในชั่วขณะนี้ก็ไม่ได้มีผลดีอะไรต่อคนของน่าหลันหลิงลั่วแม้สักนิด

ในมุมหนึ่ง

เสี่ยวลู่กล่าว “คิดไม่ถึงว่าเผ่าเทียนเฟิ่นยังจะมีศักยภาพที่แข็งแกร่งเพียงนี้ นายหญิงปราดเปรื่อง ที่ไม่ได้เคลื่อนไหวซะก่อน”

“ถ่ายทอดคำสั่งข้า ให้ทุกคนเตรียมปฏิบัติการ”

เสี่ยวลู่ตะลึง

ศักยภาพของหุบเขาตันหุยยังคงแข็งแกร่งมาก

รอให้พวกเขาสู้กันเสร็จ พวกนางค่อยลงมือก็ยังไม่สาย